Άρθρο του Δημήτρη Ιατρίδη

 Αν έξαφνα χτυπήσει το κινητό σου, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, μη βιαστείς να το απενεργοποιήσεις, γιατί μπορεί να είναι η τυχερή σου μέρα. Ή μάλλον η τυχερή σου  νύχτα...
Γιατί μπορεί στην άλλη άκρη της “γραμμής”, να είναι ο υπεύθυνος της τοπικής του κόμματός σου και να σου αναγγείλει με το πιο φυσικό
ύφος του κόσμου:
- Συγχαρητήρια, επιλεχθήκατε για μια θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματος!
Ή ακόμα καλύτερα, το τηλεφώνημα να προέρχεται από τα κεντρικά του ενός από τα δύο μεγάλα κόμματα οπότε η πρόταση βγαίνει σαφώς πιο βελτιωμένη:
- Συγχαρητήρια, επιλεχθήκατε να είστε ο επόμενος βουλευτής στην περιφέρειά σας!
Τόσο απλά!
Διότι σήμερα τα υποτιθέμενα “αιρετά” αξιώματα, μοιράζονται τηλεφωνικά, λόγω λίστας, στους εκλεκτούς του κόμματος, μέσα στα  μαύρα μεσάνυχτα...
Όπως κάποτε ο Μικρούτσικος μοίραζε τηλεφωνικά φριτέζες στους αγουροξυπνημένους χωρικούς, για να σφυγμομετρήσει τις αντιδράσεις τους!
Όλα αυτά συμβαίνουν στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία, αλλά από τότε η δημοκρατία βλαστήμησε την ώρα και την στιγμή που γεννήθηκε εδώ...
Κάποτε οι αποφάσεις λαμβάνονταν δια βοής στην Εκκλησία του Δήμου της αρχαίας Αθήνας και το πολίτευμα λεγόταν Άμεση Δημοκρατία.
Αργότερα λαμβάνονταν στην Βουλή με ψηφοφορία και λεγόταν Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία.
Σήμερα λαμβάνονται στις... Βρυξέλλες και λέγεται δημοκρατία των e-mails....
Αυτού του είδους η δημοκρατία είναι κατασκευασμένη από... πλαστελήνη, δηλ. το γνωστό εύπλαστο υλικό των παιδικών μας χρόνων, που προσαρμόζεται άνετα σ΄ όλες τις καταστάσεις. Ειδικά τώρα που οι οικονομικές συνθήκες επιβάλλουν στην χώρα “ομοιώματα” δημοκρατίας, φτιαγμένα με πλαστελίνη...
Σύμφωνα μ΄ αυτά, εκτός από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, περικόπτονται και ορισμένες βασικές λειτουργίες του κράτους, οι οποίες έτσι κι αλλιώς με τα μνημόνια είχαν ατροφήσει...
Όπως για παράδειγμα, η λαϊκή έκφραση στις εκλογές, η οποία  θα μας έρχεται... “προαποφασισμένη” από τους δανειστές, που στην αρχαία Ελλάδα ονομάζονταν “τύρρανοι” κι εμείς απλά θα αποδεχόμαστε το αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων, σαν την ετυμηγορία της κάλπης!
Και επειδή όλοι αυτοί οι πολιτικοί που μας οδήγησαν εδώ, ήταν άντρες, θα περίμενε κανείς να αναλάβουν τα ηνία στα χέρια τους οι γυναίκες.
Όπως έκαναν πριν από αιώνες οι “Εκκλησιάζουσες” και έγιναν κωμωδία από τον Αριστοφάνη. Ή όπως επιχείρησε να
κάνει πρόσφατα η Ζωή και έγινε επιθεώρηση από τον Γιάννη Μπέζο...