Χρονογράφημα του Χρήστου Γιούτσου

    Καλοκαίρι λοιπόν και οι μέρες μικραίνουν, όπως η ζωή των ανθρώπων. Άλλοι το είπανε θερινό ηλιοστάσιο.
Ήρεμα βραδάκια με θερμό το αεράκι και οι παρέες καθισμένες στις καρέκλες έξω στα τραπεζάκια, να συζητάνε όλα τα γεγονότα.
Ο Πετρής με το ένα ουζάκι που ήπιε, φωνάζει εκνευρισμένος.
- Αυτοί οι λίγοι, οι ισχυροί, δεν φτάνει που θέλουν να τους χαρίσουν όλα τα παλιά δάνεια - που τα επένδυσαν έξω και μακρυά απ΄το επάγγελμα -έχουν τώρα το θράσος, να ζητούν και νέα δάνεια, τόσο αχόρταγοι είναι;... Έλεος!!! Ο Βασίλης δίπλα του, του απαντάει.

- Άκου Πετράκη, οι ισχυροί πάντα το παίζουν σε διπλό ταμπλό, όχι από ιδεολογική άποψη, αλλά για να μην επηρεάζονται αρνητικά οι δουλειές τους. Οι αδικημένοι και τα θύματα μια ζωή, είναι οι μικροεπαγγελματίες, οι αυτοαπασχολούμενοι και προτίστως οι εργάτες, που αμείβονται με κάτι λίγα ευρώ.
Λίγο καιρό πριν, βομβαρδιστήκαμε με τα φοροεισπρακτικά μέτρα της κυβέρνησης. Πρώτη δόση. Ακολουθεί δεύτερη δόση, μπορεί και τρίτη. Πού θα πάει άραγε αυτή η κατάσταση; Λες κάποιους απ΄ αυτούς τους φόρους, να τους ετοιμάζουν για να τους δώσουν στους ισχυρούς που είπες σαν νέα δάνεια;
Στο διπλανό τραπεζάκι συζητούσαν δύο μεσήλικες προσφάτως συνταξιοδοτηθέντες. Λέγανε για τα δικά τους προβλήματα, και “ολίγον τι”, πολιτικολογούσαν: -Ρε Μιχάλη άκουσες στην τηλεόραση ότι το ταμείο μας (του δημοσίου) μετά τον Σεπτέμβρη δεν θα έχει την δυνατότητα να πληρώνει την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη; Άσε που πήραν εδώ και καιρό τα γραφεία του ταμείου μας, μέσα απ΄ την Νομαρχία και τα πήγαν στην άλλη άκρη της πόλης. Ο παλιός συνάδελφός μας ο Θανάσης, προχθές που κατέβηκε απ΄ το χωριό του, ταξί πήρε για να πάει μέχρι εκεί για μια υπογραφή. Για το ίδιο πράγμα εγώ τις προάλλες ξεποδαριάστηκα μέχρι να πάω. Καλά ρε συ Μιχάλη, ίχνος λογικής δεν έχουν αυτοί άνθρωποι, που  έκαναν αυτή την ενέργεια; Λένε ότι κι άλλες υπηρεσίες, θα βγουν και αυτές έξω μακρυά απ΄  τη Νομαρχία. Τί να πώ!!!
Φαίνεται ότι δεν σκέφτονται καθόλου την ταλαιπωρία των ανθρώπων.
-Άκου Γιώργη, εμείς τα ζήσαμε όλα αυτά τόσα χρόνια και δεν πρέπει εσύ να απορείς. Αν δεν αλλάξει το σύστημα, μην περιμένεις τίποτα.
Για πέσμου, ξέρεις μήπως πότε θα πάρουμε το εφάπαξ, δηλαδή τις κρατήσεις μας μιας ολόκληρης ζωής; Άκουσα στην τηλεόραση ότι δεν έχουν να μας δώσουν τα χρήματά μας. Κρίση Γιώργη παντού. Σε υποχώρηση είναι και όλες οι ανθρώπινες αξίες, οι προσωπικές αξίες, όπως η τιμιότητα, η αξιοπρέπεια, η ανιδιοτέλεια, η ταπεινότητα, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλοκατανόηση, η αλληλεγγύη και άλλα.
-Ναι Μιχάλη μου έτσι είναι όπως τα λες, αλλά αν δεν τα επισημάνουμε, αν δεν τα αναφέρουμε, αν δεν τα στιγματίσουμε, όλα αυτά τα γεγονότα και αν δεν κάνουμε όνειρα για μια καλύτερη κοινωνία, για ένα καλύτερο αύριο, για τα παιδιά μας, πως θα προχωρήσει μπροστά αυτός ο κόσμος; Ας κάνουμε λοιπόν όνειρα για μια πιο δίκαια ζωή και ας είναι  και “όνειρα καλοκαιρινής νύκτας”, όπως κάνουμε απόψε.
Που ξέρεις μπορεί να βρούνε χρήματα και να μας δώσουν σύντομα το εφάπαξ που περιμένουμε τόσο καιρό. Μπορεί μ΄ αυτό το ποσό να βουλώσουμε αρκετές τρύπες και να βοηθήσουμε τα άνεργα παιδιά μας.
-Άντε σήκω τώρα να πάμε στα σπίτια μας και αύριο μέρα είναι. Το καλοκαίρι της Καστοριάς ας το χαρούμε λοιπόν, γιατί όπως τραγουδούσε και  η Σωτηρία Μπέλου το τραγούδι του Ηλία Ανδριόπουλου εδώ είναι “τα καλοκαίρια μας μικρά και ατέλειωτοι οι χειμώνες”. Ας τα απολαύσουμε λοιπόν αυτά τα καλοκαίρια. Σηκώθηκαν απ΄ τις καρέκλες τους και πήραν τον ανήφορο για να πάνε να κοιμηθούνε. Άλλωστε όπως είπαν, αύριο μια άλλη μέρα καλοκαιρινή θα ερχόταν.
Σε λίγο σηκώθηκα απ΄ την καρέκλα μου και πήρα και εγώ τον ίδιο ανηφορικό δρόμο για το σπίτι μου. Μόλις μπήκα μέσα, αισθάνθηκα την επιθυμία να ακούσω το”καλοκαίρι” σε στίχους και μουσική του Διονύση Σαββόπουλου. Πήρα το c.d. από την δισκοθήκη μου και το έβαλα να παίξει, ακούστε το λοιπόν μαζί μου και εσείς. Και αν διαπιστώσετε μια γλυκόπικρη μελαγχολία   σε αυτό το τραγούδι τότε σίγουρα, έχουν συμπέσει οι στιχουργικές και μουσικές μας επιθυμίες!!!

Καλοκαίρι
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι
μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι
πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι
καλοκαίρι
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι
καλοκαίρι
μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη

Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίρι
με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι
καλοκαίρι
στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέρι
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι
καλοκαίρι
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι

Καλοκαίρι
του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη
καλοκαίρι
με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη
τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι
καλοκαίρι
όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι
καλοκαίρι
με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι
εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει
καλοκαίρι
μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι

Καλοκαίρι
στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη
αλλά εν τέλει
με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι
την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
καλοκαίρι
στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
καλοκαίρι
τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι
στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι
μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει