Μέσα σε κλίμα έντονα φορτισμένο από συναισθήματα αγάπης συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας πραγματοποιήθηκε χθες
βράδυ, στην αίθουσα δεξιώσεων του ξενοδοχείου "AFKOS", η αδελφοποίηση των δήμων Νεστορίου και Χάλκης, από τους δημάρχους Πασχάλη Γκέτσιο και Μιχάλη  Πατρό.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του νομού Καστοριάς και εκπρόσωποι του δήμου Χάλκης.

Στην προσφώνησή του ο δήμαρχος Νεστορίου Πασχάλης Γκέτσιος αποκάλεσε τους εκπροσώπους του δήμου Χάλκης, " συνδημότες της καρδιάς μας", καταχειροκροτούμενος από όλους τους παρευρισκόμενους. Και συνέχισε λέγοντας
 "σήμερα σφραγίζουμε μία ιερή υποχρέωση, που γράφτηκε με αίμα πριν από 76 χρόνια. Συντελούμε στην πράξη της αδελφοποίησης των δήμων μας που σίγουρα άργησε να πραγματοποιηθεί. Αποδεικνύουμε όμως περίτρανα ότι δεν ξεχνάμε ούτε εσείς ούτε εμείς την ιστορία μας. Μας ενώνει η ίδια ευαισθησία, η ίδια η περηφάνια και η αίσθηση του καθήκοντος προς την πατρίδα μας".

Στην αντιφώνησή του ο Δήμαρχος Χάλκης Μιχάλης Πατρός τόνισε μεταξύ άλλων: " είναι ιδιαίτερη τιμή για μας η αδελφοποίηση του δήμου Χάλκης με το δήμο Νεστορίου. Σήμερα πρέπει να γνωρίζετε ότι αιγαιοπελαγίτικος αέρας φυσάει εδώ πάνω στη Δυτική Μακεδονία. Για μας αυτή η αδελφοποίηση δεν είναι απλά μία διαδικασία, είναι καθήκον για τη διατήρηση και ενδυνάμωση της ιστορικής μνήμης, με κεντρικό άξονα τη θυσία του χαλκίτη υπολοχαγού Αλέξανδρου Διάκου στο ύψωμα Τσούκα της Πίνδου τις πρώτες μέρες του πολέμου του 1940".

Στο ιστορικό της θυσίας του υπολοχαγού Διάκου αναφέρθηκε ο Αντιδήμαρχος Νεστορίου Κωνσταντίνος Βάρνης ο οποίος δήλωσε ότι: " είναι ο πρώτος έλληνας αξιωματικός ξηράς του ελληνικού στρατού που γνώρισε την αθανασία. Σαν απότιση φόρου τιμής εμείς ας κρατήσουμε άσβεστο το καντήλι της ιστορικής μνήμης με την πράξη της αδελφοποίησης των δύο δήμων. Του δήμου Χάλκης όπου γεννήθηκε ο ήρωας και του δήμου Νεστορίου όπου θυσιάστηκε για τα ιδανικά της πατρίδας".

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η αναφορά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Καστοριάς κ. Σεραφείμ στις γυναίκες της  Ζούζουλης, τις πρώτες μέρες του πολέμου, όταν παράλληλα με τους έλληνες στρατιώτες που σκοτώθηκαν ενταφίασαν στο χωριό τους,  με όλες τις προβλεπόμενες τιμές και τους ιταλούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν σε εκείνη τη μάχη διότι όπως του είπαν " αυτά τα παιδιά δεν είχαν εδώ τη μάνα τους για να τα κλάψει".