Του Δημήτρη Ιατρίδη

Μια φορά κι ένα καιρό, κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ΄90, όταν η χώρα είχε μπει για τα καλά σε ευρωπαϊκή τροχιά και οι κρουνοί του ECU (προγόνου του EURO) διοχέτευαν με... πίεση άφθονο ρευστό σε κάθε κατεύθυνση, κάποιοι ευφάνταστοι τεχνοκράτες επινόησαν τον όρο “πράσινη ανάπτυξη”! Η οποία είχε διττή ερμηνεία και διπλό συμβολισμό.
  Διότι το “πράσινο” ήταν το χρώμα που κάλυπτε ένα
ευρύ φάσμα “επενδυτών” με κρατικές επιχορηγήσεις, που ξεκινούσε από την κρατικοδίαιτη οικολογία και έφθανε μέχρι την εκβιομηχάνιση των Δήμων, με δικές τους επιχειρήσεις!

  Έτσι γέμισε ο Γράμμος και το Βίτσι με οικογενειακούς ξενώνες, ανεξαρτήτως κριτηρίων και οι καποδιστριακοί τότε Δήμοι με επιχειρήσεις τυποποίησης τοπικών προίόντων που θα έδιναν θέσεις εργασίας σε νέους της μεταγουνοποιητικής περιόδου.

  Σαν μανιτάρια φύτρωναν οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις νέου τύπου, που ήρθαν να αντικαταστήσουν το απαξιωμένο μοντέλο των αγροτικών συνεταιρισμών.
Από την AGROKA και την ΓΕΟΚ σε Λακκώματα και Τοιχιό αντίστοιχα. Μέχρι το εργοστάσιο επεξεργασίας κάστανου και την ΔΕΡΑΣΕΝ στο Καστανόφυτο και το Νεστόριο επίσης.

  Το μοντέλο αυτό της επιχειρηματικότητας που βασίστηκε στις εμπνεύσεις των κομματικών δημάρχων και κοινοταρχών και στο βουκολικό μάνατζμεντ των ανθρώπων της υπαίθρου, ήταν η αρχή της αποδόμησης της παραγωγικής διαδικασίας μέχρι την οριστική κατάρρευσή της.
Είκοσι χρόνια μετά οι “επιχειρήσεις” αυτές είτε υπολειτουργούν είτε υφίστανται μόνο στα “χαρτιά”, γιατί δεν μπορούν να εκκαθαριστούν με μηδενικό κύκλο εργασιών. Όλες πάντως έχουν καταχωρηθεί ως υπερχρεωμένες στο “κόκκινο” χαρτοφυλάκιο της πρώην Αγροτικής Τράπεζας και αναμένουν ένα δεύτερο ευρωπαϊκό “θαύμα” για να περάσουν σε ιδιώτες.

Με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, δύο επιχειρήσεις που ανήκουν στην επικράτεια του Δήμου Νεστορίου και εξακολουθούν να τον ταλαιπωρούν ακόμα:
- Την “Γράμμος Α.Ε.” με τα τουριστικά καταλύματα στην Κοτύλη, η οποία... κρατικοποιήθηκε αργότερα από το Ίδρυμα της Βουλής, με τον μανδύα της “Εθνικής Συμφιλίωσης” και άλλαξε επωνυμία.
-Και την περιβόητη ΔΕΡΑΣΕΝ ως θυγατρική της “Ηλεκτρομηχανικής “  Εύβοιας, που θα έραβε στρατιωτικές στολές αλλά δεν λειτούργησε ούτε μέρα!
Άφησε όμως ένα υπέρογκο χρέος πίσω της, κάπου 840.000 ευρώ, το οποίο δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί ο Δήμος Νεστορίου και έστειλε την “καυτή πατάτα” στην Περιφέρεια με αίτημα την διαγραφή, εκμεταλλευόμενος ένα “παραθυράκι” του νόμου!

  Αν όλα αυτά συνέβαιναν στον ιδιωτικό  τομέα, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ανεύθυνος επιχειρηματίας θα κατέληγε στην φυλακή, με κατασχεμένη την κινητή και ακίνητη περιουσία του.
Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με την απρόσωπη επιχειρηματικότητα που στηρίχθηκε σ΄ ένα επίσης απρόσωπο (κομματικό) κράτος.
Και γι΄ αυτό δεν πρόκειται να λογοδοτήσει ποτέ κανένας.