Του Δημήτρη Ιατριδη

Δυσανάλογες με την βαρύτητα που θα μπορούσε να έχει διαστάσεις, φαίνεται να παίρνει στο πεδίο της δημοτικής αντιπαράθεσης, μια πρόταση που κατατέθηκε εξωθεσμικά, σε ανείπωπτο χρόνο, για την μετονομασία της πλατείας Ντολτσού σε πλατεία των αδερφών Εμμανουήλ και αναρτήθηκε στο site της εφημερίδας μας ως είδηση του σχετικού ρεπορτάζ.

  Αυτό ήταν! Αμέσως σήμανε συναγεργμός στο διαδίκτυο, απ΄ όλους αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως “θεματοφύλακες” των ιερών παραδόσεων της Καστοριάς και καιροφυλακτούν να βγάλουν τα απωθημένα τους εναντίον του Δήμου!
Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να παραποιήσουν το
σχετικό δημοσίευμα και να το ταυτίσουν με τα... δελτία τύπου του Δήμου, για να γίνουν πιο ελκυστικές οι ιστορίες συνωμοσιολογίας που κατέβασαν από το κεφάλι  τους!
Το εντυπωσιακό είναι ότι ακόμα και την ύστατη στιγμή που αυτοαποκαλύφθηκαν, δεν άλλαξαν άποψη, γιατί δεν τους αφήνει ο επαρχιωτισμός τους, να παραδεχθούν τα λάθη τους.
Για κάποιους φαίνεται ότι ο πολιτικός χρόνος στην Καστοριά σταμάτησε την περίοδο που άσκησαν οι ίδιοι εξουσία, μέσα από κάποιο αιρετό αξίωμα και προσδοκούν “ανάσταση νεκρών”, για να επανέλθουν... Καθότι το “στερητικό σύνδρομο” της εξουσίας” δεν τους επιτρέπει να δουν με καθαρό μάτι μερικά πράγματα...

  Κλασσικό παράδειγμα η μετονομασία της πλατείας Ντολτσού, που δημιουργήθηκε θέμα εκ του μη όντως, εξ αιτίας της αμετροέπειας κάποιων που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι έχουν λόγο επί παντός επιστητού και δικαιούνται να τον επιβάλλουν λόγω παρελθόντος!
Είναι ακριβώς η ίδια “λουδοβίκεια” λογική που είχαν στην περίοδο της μεγάλης ακμής, όταν ασκούσαν κάποιο αξίωμα και φρόντιζαν να ταυτίζουν τον εαυτό τους με τον Δήμο!
Έτσι και τώρα η οποιαδήποτε μεταβολή στο όνομα της πλατείας, θα πρέπει να έχει την έγκρισή τους. Διότι κι αν ακόμα δεν υπάρχει επίσημη μετονομασία στα αρχεία του Δήμου, κανείς άλλος δεν δικαιούται να διεκδικήσει την... πατρότητα της ιδέας, εκτός ίσως από τους ίδιους!

  Πρόσφατα ο διακεκριμένος συμπολίτης μας συγγραφέας Ηλίας Παπαμόσχος, με ανάρτησή του στο διαδίκτυο, εκφράζει την απογοήτευση προς την γενέτειρά του Καστοριά διότι: “Λόγω της εξωκοσμικής ανικανότητας, αλλά και αδιανόητης αδιαφορίας των κατά καιρούς ιθυνόντων, να έχουμε μια δημοτική βιβλιοθήκη σε κάποιο από τα επιβλητικά αρχοντικά της πόλης, που να συνάδει με το ένδοξο παρελθόν της γενέτειρας του πρώτου ποιητή που έγραψε στην καθομιλουμένη”!

  Συμπτωματικά, τόσο η βιβλιοθήκη όσο και άλλες δημόσιες υπηρεσίες, στεγάζονται ακόμα και σήμερα σε ιδιωτικά κτήρια, για τους γνωστούς λόγους..., που καθιέρωσαν οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι σήμερα παριστάνουν εκ τους ασφαλούς τους δημόσιους κατήγορους, ακόμα και για ζητήματα τον πρωτοκόλλου...
Η Καστοριά στερείται πνευματικού κέντρου εδώ και είκοσι χρόνια. Αλλά κανείς από αυτούς που έβαλαν “λουκέτο” στο παλιό, δεν διανοήθηκε ποτέ να στηλιτεύσει το γεγονός και να αναλάβει δημόσια τις ευθύνες που του αναλογούν.
Το ιστορικό κέντρο της πόλης, μακριά και έξω από ταμπέλες και μετονομασίες, άρχισε να παρακμάζει εδώ και πολλά χρόνια πριν από την σημερινή ερήμωση, επειδή κάποιοι αμοράλ πολιτικοί φρόντισαν να εκτρέψουν τον παραγωγικό ιστό προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση που εξυπηρετούσε συγκεκριμένα συμφέροντα!

  Επειδή σ΄ αυτή την μικρή πόλη όλοι είμαστε αναγνωρίσιμοι, καλά θα κάνουν κάποιοι να σεμνύνονται για το παρελθόν τους και να μην υπερτιμούν την προσφορά τους στον τόπο, ωσάν να απευθύνονται σε λοτοφάγους...