Από την πρώτη στιγμή της συγκρότησης των ΕΝ.ΔΗΜΟ, νιώσαμε “τυχεροί” που μεταξύ μας καταφέρναμε να λειτουργούμε ως ένα σώμα, γεγονός που επήλθε από τις αρχές που διέπουν την δημοτική μας παράταξη.

Σε κάθε συνέλευσή μας αποδεικνυόταν ξεκάθαρα ότι οι αξίες αυτές ήταν αυτονόητες για το σώμα μας, με αποτέλεσμα οι συνελεύσεις μας να κυλούν με αξιοσημείωτη ροή και να αισθανόμαστε κάθε φορά όχι απλώς ικανοποιημένοι για τις αποφάσεις μας, αλλά και χαρούμενοι για τον τρόπο που επήλθαν, καθώς όσες διαφωνίες λειτουργούσαν εποικοδομητικά στην επίτευξη του νοήματος.

Χαρακτηριστικό των ΕΝ ΔΗΜΟ είναι ότι λειτουργεί σαν think tank, το οποίο δημιουργεί μία ομάδα που ανάλογα τα πρόσωπα που την απαρτίζουν δημιουργούν και την νοοτροπία της.
Έτσι λοιπόν, μεταξύ μας δεν θα μπορούσαν να βρουν πεδίο αναφοράς νοοτροπίες φασίζουσες, ρατσιστικές, ομοφοβικές και εν γένει που θα επέτρεπαν την διολίσθησή μας εκτός των πανανθρώπινων ιδεωδών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εφόσον τέτοιου είδους άτομα αντιλαμβάνονται ότι δεν χωρούν ανάμεσά μας.

Δυστυχώς στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο μια εισήγηση φαινομενικά ρουτίνας, θέμα του οποίου ήταν η έγκριση 400 € για την φιλοξενία φοιτητών του ΑΠΘ προκειμένου να προβούν σε έρευνες σχετικά με την αναστήλωση κάποιων οθωμανικών μνημείων της Καστοριάς, έγινε αφορμή να αναδειχθούν στερεότυπα που εξαιτίας της εποχής της πληροφόρησης που διάγουμε δεν θα έπρεπε να ακούγονται καν σε επίπεδο δημοτικού συμβουλίου, πόσο μάλλον να υφίστανται ως επιχειρηματολογία από νέους ανθρώπους που θα έπρεπε να έχουν μια πιο κοσμοπολίτικη ιδεολογική αντίληψη, αναδεικνύοντας με τον πλέον δυσάρεστο τρόπο ότι οι πανανθρώπινες αρχές και τα δικαιώματα τελούν υπό αμφισβήτηση από μεγάλη πλευρά των αιρετών της πόλης μας.

Αν θεωρήσουμε ότι το δημοτικό συμβούλιο εκφράζει πραγματικά την λαϊκή θέληση, τότε σημαίνει ότι η τοπική μας κοινωνία, σε μεγάλο βαθμό, είναι βαθιά ξενοφοβική, μιας και ακούστηκαν απόψεις και τοποθετήσεις που κατά τη γνώμη μας ντροπιάζουν όχι μόνο την Καστοριά, αλλά και πανανθρώπινες κατακτήσεις και ιδανικά.

Η συνέλευση του δημοτικού συμβουλίου της 17/02/2016 εξελίχθηκε σε μια μισαλλόδοξη αντιπαράθεση με θρησκευτικό επίκεντρο.

(1) Η ιστορικός Εφη Γαζή εξιστορεί τη γέννηση και την πορεία του στον χρόνο.
Οπως αναφέρει στο βιβλίο της (Πατρίς-Θρησκεία_Οικογένεια:Ιστορία ενός συνθήματος 1880-1930, εκδόσεις “Πόλις”), ο ιδεολογικός πυρήνας του συνθήματος έχει τις καταβολές του στην Εκκλησία. Στο νεότευκτο ελληνικό κράτος υπήρχαν μια «κρατική» Εκκλησία και μια «κρατική» Ορθοδοξία, οι οποίες εξυπηρετούσαν την ενοποιητική ανάγκη του έθνους. Ο πρώτος σύλλογος που έθεσε έναν τέτοιο στόχο, το 1885, ήταν «Η Ανάπλασις». Τον σύλλογο δημιούργησαν οι εθναμύντορες Κ. Διαλησμάς και Μ. Γαλανός εμπνεόμενοι από τη διδασκαλία του Απόστολου Μακράκη.
Ο Μακράκης είχε αναπτύξει μια δική του θεωρία για το «τρισύνθετο του ανθρώπου»: σώμα, ψυχή και πνεύμα. Με φυλλάδια και ομιλίες προσέβλεπε στην αναμόρφωση της Ορθοδοξίας συνδέοντάς τη με τις τύχες του ελληνικού έθνους αλλά και με τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις του ελληνικού κράτους. Στόχος του η δημιουργία του «τελείου πολίτου και του τελείου ηθικού ανδρός».
Ο μακρακικός λόγος, επιθετικός ενάντια στη Δύση, στους Σλάβους, στους καθολικούς, στους Τούρκους, στους έλληνες πολιτικούς, ακόμη και στην ορθόδοξη Εκκλησία, που αποφάσισε τελικά να τον αποκηρύξει, ήταν η αφετηρία όλων των μετέπειτα χριστιανικών οργανώσεων. «Η Ανάπλασις» έθεσε δύο στόχους: την καταπολέμηση των υλιστικών ιδεών και του φεμινισμού που «διέλυε» την ελληνική οικογένεια, και από την άλλη την προβολή και διάδοση των χριστιανικών αξιών που «θα συνέβαλλαν στη θωράκιση και αναμόρφωση της κοινωνίας». Για να γίνει αυτό έπρεπε να δυναμωθεί η σχέση οικογένειας- θρησκείας.