►ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ   προσέγγιση της ιστορικότητας του τοίχου, έγινε μέσα από το γνωστό τραγουδάκι “Ο δρόμος” του Μάνου Λοϊζου, που έγραφε μια λέξη μόνο “Ελευθερία” και χρησιμοποιήθηκε σαν βήμα αντίστασης κατά του κατακτητή.
Αργότερα βέβαια που το τραγούδι έγινε κομματικό εμβατήριο, ο ρόλος του τοίχου εκφυλλίστηκε σε... ταμπλώ μικρών αγγελιών, που  έγραφε “εντός πωλούνται πάσης
φύσεως υλικά”, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σημειολογικά για την εκποίηση της εθνικής περιουσίας και της εθνικής αξιοπρέπειας.  Από το ίδιο κόμμα που έκανε κομματικό ύμνο το ίδιο τραγούδι!
Σήμερα που επιστρέψαμε κοινωνικά στα χρόνια εκείνης της κατοχής, ο τοίχος αποκαταστάθηκε ιστορικά και έγινε “Τοίχος αλληλεγγύης”!
Διότι εκεί ο συνάνθρωπος ξαναβρίσκει την χαμένη ανθρωπιά του, κρεμώντας το περίσσευμα καρδιάς, με τρόπο διακριτικό και χωρίς... κάμερες, για τον πλησίον του που υποφέρει...
Ωστόσο υπάρχουν και τοίχοι που παραμένουν “ντουβάρια”... Αδιαπέραστα σε κάθε είδους φιλανθρωπία και αλληλεγγύη, σε μια περίοδο που η πολιτισμένη Ευρώπη ορθώνει και πάλι τα “Τείχη του αίσχους” στην προσφυγιά, που η ίδια  δημιούργησε... Και μάλιστα με ηγέτες που έζησαν από την άλλη πλευρά των τειχών, αλλά ξέχασαν πώς είναι να ζεις σαν αδέσποτο, που σου κλείνουν κατάμουτρα την πόρτα...

►ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ αμφισβητούν ότι περνάμε μια δεύτερη κατοχή, δεν έχουν παρά να διαβάσουν την καταγγελλία του Συλλόγου Φίλων του Περιβάλλοντος, για άγνωστο “σαλταδόρο”, ο οποίος άρπαξε εν ρυπή οφθαλμού... τρία τσουβάλια καλαμπόκι που προορίζονταν για τις πάπιες της λίμνης, κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια του προέδρου...
Θα μπορούσε να γίνει κατανοητή η πράξη του άγνωστου δράστη, ο οποίος θα πρέπει να ήταν τουλάχιστον  ανταγωνιστής του Πύρρου Δήμα, αν με το καλαμπόκι έλυνε τις επισιτιστικές ανάγκες του...
Εκτός κι αν δεν γνώριζε το περιεχόμενο των τσουβαλιών και το συμπέρανε από το αυτοκίνητο του προέδρου, ο οποίος τυγχάνει και παραγωγός εκλεκτών γεωργικών προϊόντων...

►ΣΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ του ΣΕΓ προς το υπουργείο Εξωτερικών,για τις πρωτοβουλίες διευκόλυνσης των ρώσων τουριστών στην έκδοση βίζας, συμπεριλαμβάνεται (και δικαίως) η κυβερνητική βουλευτής κ. Ολυμπία Τελιγιορίδου. Ενώ φεύγει τελείως από το “κάδρο” η ετέρα κ. Μαρία Αντωνίου της     Ν.Δ., η οποία άλλοτε πρωτοστατούσε, με τις... γουνοφόρες εμφανίσεις της στην Βουλή, στις διεκδικήσεις του κλάδου!
Κάτι τέτοιο βέβαια θα ήταν  αδιανόητο για την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, όταν έχει δίπλα της τους διάφορους Δημητρακόπουλους, αλλά φαίνεται ότι ο ΣΕΓ αξιολογεί περισσότερο το αποτέλεσμα και απονέμει τα εύσημα, σ΄ αυτούς που κατά την κρίση του τα αξίζουν...

► ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ο ΣΕΓ   ενημερώνει ότι το υπουργείο Εξωτερικών έδωσε την δυνατότητα στους Προξένους της χώρας στο εξωτερικό να προσλαμβάνουν επιτόπου εποχιακό προσωπικό με ολιγόμηνες συμβάσεις, για την στελέχωση της υπηρεσίας έκδοσης θεωρήσεων βίζας.
Δηλαδή ενώ τα 5μηνα έχουν “βαλτώσει” στο εσωτερικό, παρουσιάζουν άνθιση στο εξωτερικό, γιατί εκεί υπάρχει προφανώς μεγαλύτερη ανεργία!
Άρα η Ελλάδα, όπως και στο προσφυγικό, πρωτοστατεί για μια ακόμα φορά στην επίδειξη αλληλεγγύης, προς τους αναξιοπαθούντες της υφηλίου.
Εκτός από τους δικούς της...

► ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ  σε τοπική εφημερίδα: “Ωστόσο, πριν κοπάσει η σκόνη από το ... ποδοβολητό του προβλήματος” και θαυμάζουμε την καλπάζουσα φαντασία της “αρθρογράφου” που παράγει τέτοιες εικόνες! Ούτε ο Αντρέ Μπρετόν, ο πατριάρχης του σουρεαλισμού δεν θα έγραφε έτσι.
Κρίμα, που όσο μεγάλη στην ηλικία κι αν είναι η συγκεκριμένη, πάλι δεν θα μπορούσε ν΄αποτελέσει πηγή έμπνευσης και μούσα του Σαλβαντόρ Νταλί...
Κάπου στον τίτλο του μικρού άρθρου δε, αναφέρεται η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΣ. Πού να ήξερε η συγκεκριμένη πως δεν υπήρξε καπετάνισσα Γέρμα, αλλά καπετάν Γέρμας! Του οποίου το όνομα πήρε το όμορφο χωριό!
Κι ένα τελευταίο: Η σκόνη δεν κοπάζει. Ο θόρυβος κοπάζει. Η σκόνη σηκώνεται και κάθεται.... Αλήθεια, πότε θα κοπάσει η αγγραματοσύνη στον τοπικό τύπο;
                                                                                                                        Ι.Δ.