Άρθρο του Δημήτρη Ιατρίδη

  Ακούγεται οξύμωρο αλλά ο μόνος αποτρεπτικός λόγος, να μην εγκατασταθούν μετανάστες στην Καστοριά με τρόπο ανεξέλεγκτο, είναι η γειτονιά με την... Αλβανία!

  Όχι βέβαια γιατί η ίδια διατηρεί για τον εαυτό της το αποκλειστικό “προνόμιο” της εξαγωγής μεταναστών (και λαθρομεταναστών) προς την Ελλάδα. Αλλά γιατί
ως χώρα, μετά τον αθεϊσμό του Εμβέρ Χότζα, ασπάστηκε τον μωαμεθανισμό του Έντι Ράμα κα προσχώρησε στο “μουσουλμανικό τόξο” των Δυτικών Βαλκανίων, που υποκινεί η Τουρκία!

  Μια μόνιμη εγκατάσταση μουσουλμάνων προσφύγων εδώ στα νότια σύνορά της, θα ενίσχυε τις ορέξεις των αλβανών εθνικιστών, για εδαφικές διεκδικήσεις σε βάθος χρόνου, όπως κάνουν τώρα με τους Τσάμηδες στην περιοχή της Παραμυθιάς και της Θεσπρωτίας!

  Αυτός είναι ο λόγος που έκανε τον περιφερειάρχη της Δυτ. Μακεδονίας Θ. Καρυπίδη να δώσει την ρητή διαβεβαίωση ότι: “Η Καστοριά είναι η τελευταία επιλογή για την εγκατάσταση προσφύγων, λόγω γειτνίασης με την Αλβανία”!

  Η δήλωση αυτή του περιφερειάρχη είναι αποτέλεσμα των πιέσεων που άσκησαν προς αυτή την κατεύθυνση οι τρεις Δήμαρχοι του νομού.
Γιατί ο ίδιος δείχνει να πελαγοδρομεί ανάμεσα στην απειρία του και τις ιδεοληψίες της κυβέρνησης που ασπάσθηκε από την πρώτη στιγμή.

  Εκείνο που είναι σίγουρο στην παρούσα φάση, είναι ότι η Αλβανία δεν πρόκειται ποτέ ν΄ ανοίξει τα σύνορά της σε πρόσφυγες και η Καστοριά να γίνει νέα Ειδομένη...
Προτιμάει να τους κρατάει σε γειτονικά εδάφη και να τους χρησιμοποιεί ανάλογα με τις βλέψεις της, σαν μοχλό αποσταθεροποίησης. Όπως κάνει τώρα με τα Σκόπια και το Κόσσοβο, υποδαυλίζοντας τα όραμα της μεγάλης Αλβανίας, με την συνδρομή της συμμάχου Τουρκίας.

  Κι όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι στις σχέσεις της χώρας μας με την Αλβανία, τουλάχιστον σε αυτοδιοικητικό επίπεδο.
Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια, για να σβηστούν από την μνήμη μας, οι “επιθέσεις φιλίας” του τότε νομάρχη Κ. Λιάντση, προς την περιφέρεια της Κορυτσάς.  Όπου επικεφαλής  ενός στόλου βαρέων οχημάτων με την ελληνική σημαία μπροστά, πήγε για να “πατήσει” τους δρόμους της Κορυτσάς που είχαν καταληφθεί από το πυκνό χιόνι, εκείνου του χειμώνα του 2005. Γράφοντας το δικό του έπος στα Αλβανικά βουνά.

  Βέβαια τότε απειλήθηκε διπλωματικό επεισόδιο για την ελληνική σημαία,  αλλά οι πολιτικοί ελιγμοί του Κ. Λιάντση από την μια και οι ανάγκες των Αλβανών για βοήθεια από την άλλη, απέτρεψαν τα χειρότερα...

  Σήμερα οι ευεργετηθέντες τότε αλβανοί, εγείρουν διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα περί αγνωμοσύνης. Και δυστυχώς στο τιμόνι της Περιφέρειας βρίσκονται άτομα της “ήσσονος προσπάθειας”, που απέχουν παρασάγγας από την πολιτική του Λιάντση..