Καψωνόμουτρο ο δήμαρχος Καστοριάς! Ζήτησε και πήρε, λέει, τις παραιτήσεις όλων των αντιδημάρχων του και τις μελετάει, μέρες τώρα. Καθώς φαίνεται πως κάποιοι στη θητεία τους έδειξαν προσόντα

...αμελέτητα! Όπως ο αντιδήμαρχος που βλέπει τ' αρχοντικά της αρμοδιότητάς του να καίγονται ή να καταρρέουν (δεν του χρεώνουμε παρά μόνο την γκαντεμιά). Όπως ο αντιδήμαρχος των απανωτών "επιτυχιών" (κούνιες, χωριά του Αη Βασίλη, πλάζ), όπως ο χορευτής αντιδήμαρχος, ο αντιδήμαρχος των σέλφις στα εργοτάξια κ.ο.κ.




Παραιτηθέντες οι μεν, μή ορκισθέντες οι δεν (οι "δε" εννοούμε).

Κανονικά ο δήμος Καστοριάς λειτουργεί με τον αυτόματο πιλότο. Mayday...




Αντίστοιχη με τους παραιτηθέντες αγωνία έχουν κι όσοι ελπίζουνε σε αντιδημαρχοποίηση. Να που, μετά τις ουρές στα σουπερμάρκετ, τις ουρές στα ΑΤΜ, έχουμε και τις ουρές στις αντιδημαρχίες. Οι υποψήφιοι, φανταζόμαστε πως έχουν ράψει κοστούμια (και ταγέρ), έχουν συγγράψει λόγους για την ημέρα της τελετής ορκομωσίας, έχουν συντάξει λίστες ημετέρων προς ρουσφετολόγηση. Έχει απαιτήσεις η εξουσία. Δεν είναι μόνο σπίτι-ταμείο, ταμείο-σπίτι!...




Το σημείωμα αυτό, όμως, είναι αφιερωμένο στους απωλέσαντες την εξουσία κι όχι τόσο σε κείνους που την προσδοκούν. Θα ξεκινήσουμε, λοιπόν, μ' έναν αφορισμό του Ταλλεϋράνδου, υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας, κάπου στα 1830: "Κανένας αποχαιρετισμός δεν είναι τόσο βαρύς, όσο ο αποχαιρετισμός της εξουσίας"!

Φαντάζεται κανείς τον χορευτή-αντιδήμαρχο Μπινιάκο να χορεύει τον χορό του Ζαλόγγου και να πέφτει στην αφάνεια, μετά από δυό χρόνια "κάμερα σε μένα" που λέει κι ο Λιακόπουλος; Ή τον Πετρόπουλο να μη μπορεί να δοκιμάσει ξανά τις ευφυείς, πλην αποτυχούσες ιδέες του;


Ή τον ημεδαπό (τρόπος του λέγειν, συγγνώμη) καθηγητή Παπαδημητρίου να μην έχει καμιά παλιά πόλη να αναδείξει;

Τσακισμένοι Πελαργοί οι απομακρυνθέντες αντιδήμαρχοι (τον τίτλο τον πήραμε απ' το ομότιτλο βιβλίο του Δημήτρη Μάνου)! Θα γίνει αγιοκατάταξή τους στη χορεία των προηγουμένων, Γεωργοσοπούλου, Παρχαρίδη, Τόσκου, οι οποίοι ακόμα συνέρχονται από το αφροδισιακό (κατά Κίσσιγκερ) της εξουσίας...




Δυστυχώς, η αποδημαρχοποίηση δεν έχει μόνο την έννοια του "να πάρουν σειρά και οι άλλοι". Έχει και την έννοια του "απέτυχες"! Τί του λες, τώρα, του λαού που σε εξέλεξε; Το σύνηθες και απλό: Ο δήμαρχος δεν ξέρει τί του γίνεται! Γίνεσαι εχθρός του. Γίνεσαι Τσακιρίδης, Λαφαζάνης, Ζωή Κωνσταντοπούλου!...




Κι επιπρόσθετα, όλοι οι εμπλεκόμενοι δεν έχουν απλό στρες, αλλά υποβοηθούμενο. Από τον καναλάρχη Παραρά! Που έχει δώσει ήδη το χρίσμα σε Μυλωνά, Λιάνο και Ματούλα. Αν τολμάει ο δήμαρχος ας παρακούσει τον Παραρά. Τον παράκουσε ο Τσαμίσης και πήγε σπίτι του (Ο δήμαρχος Τσαμίσης είχε δηλώσει: Προτιμώ να πάω σπίτι μου, παρά να κάνω τα γλυκά δημαρχιακά μάτια στον Παραρά!)




Μή μπορώντας να δώσουμε λύση ή ώθηση στις εξελίξεις, κλείνουμε αυτό το σημείωμα με μια ευχή: Να μας διοικήσουν οι λιγότερο κακοί. Κι επεξηγούμε: Αν είναι ο επόμενος αντιδήμαρχος να πάει το Χωριό του Αη Βασίλη στον Κράγια, να παραμείνει ο Πετρόπουλος που το πήγε ως το Ενυδρείο...




Δημήτρης Ιωαννίδης

(Για την εφημερίδα ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΗ ΕΣΤΙΑ)