Του Δημήτρη Ιατρίδη

Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, δεν υπήρξε λαός τόσο επιρρεπής στην μυθοπλασία (κοινώς παραμύθι) και στην πολιτική υποσχεσιολογία, όσο το υβριδιακό είδος των νεοελλήνων, που δημιούργησαν τα τρία συναπτά μνημόνια στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια!

Υπάρχει βέβαια το ελαφρυντικό ότι αυτός ο τόπος γέννησε πρώτα έναν Αίσωπο και αργότερα έναν Τσιφόρο....
Όμως μπροστά στο “ταλέντο” κάποιων σύγχρονων πολιτικών, αυτοί δεν πιάνουν “χαρτοσιά”, αφού αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο οι πολίτες που έχασαν τα αντανακλαστικά τους και αρκούνται στην “μασημένη” τροφή κάποιων άλλων!
Διότι, ως γνωστόν, ο μηρυκασμός είναι το πρώτο στάδιο, πριν από την σιωπή των αμνών...

Παρακολουθώντας κάποιος τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στην ΔΕΘ, έχει την αίσθηση ότι αυτοί προσπαθούν να πουλήσουν σαν καινούργιο, όλο το στοκ “εμπόρευμα” της περασμένης σεζόν, με τον ίδιο τρόπο που επιλέγουν οι μελαμψοί μικροπωλητές, να πασσάρουν την “πραμάτεια” τους στο πανηγύρι του Άργους!

Συνήθως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, με την διαφορά ότι στο πανηγύρι το ελλατωματικό εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, ενώ στην πολιτική θα πρέπει να το... φορέσεις και τα επόμενα χρόνια!
Έτσι είμαστε υποχρεωμένοι, μέχρι νεωτέρας, να καρτερούμε σ΄ έναν (υποθετικό) σταθμό, το σφύριγμα του τρένου που πρόσφατα εξήγγειλε η κυβερνητική  βουλευτής Ολυμπία Τελιγιορίδου, συνεπικουρούμενη από τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΓΟΣΕ κ. Βούρδα.

Η αλήθεια είναι ότι βρεθήκαμε στο ίδιο έργο θεατές και πριν από 25 χρόνια, όταν κάποιος άλλος βουλευτής, κατέθεσε το ίδιο όραμα στο ακροατήριο από την κουϊντα ενός κινηματογράφου, που τότε έπαιζε στην οθόνη το “Τρένο της μεγάλης φυγής”!

Παρά τον ιδιαίτερο συμβολισμό της ταινίας, υπήρξαν αρκετοί άνθρωποι που πίστεψαν τις εξαγγελίες του και άρχισαν να μετρούν αντίστροφα τον χρόνο μέχρι της μεγάλη μέρα...

Πιθανόν να είναι οι ίδιοι άνθρωποι που γύρισαν ανάποδα την κλεψύδρα τώρα, μόλις ανακοινώθηκε για μια ακόμα φορά από κυβερνητικούς παράγοντες, ότι επιτέλους θα σφυρίξει στα σίγουρα το τρένο στην Καστοριά, έστω κι αν χρειατεί να περιμένουμε μερικά χρόνια ακόμα...

Στον αντίποδα η βουλευτής της Ν.Δ. Μαρία Αντωνίου, η οποία σε διάστημα μιας τετραετίας, διανύει την τρίτη βουλευτική της θητεία, επιχειρεί τα “αντίποινα” προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για όσα της καταμαρτυρούσαν εκείνοι πριν μερικά χρόνια. Με μια ρεμβανσιστική διάθεση αλλά χωρίς ουσιαστικό πολιτικό λόγο, που να συγκλίνει προς την γραμμή του νέου αρχηγού του κόμματος, για ανανέωση σε όλα τα επίπεδα και ειδικά στις επαφές τους με τις τοπικές κοινωνίες.

Κάτω από την βαριά σκιά των σκληρών οικονομικών μέτρων, με την ανεργία και την μετανάστευση των νέων να σημειώνουν νέα ρεκόρ, είναι αμφίβολο αν υπάρχει έστω και ένα “ευήκοον ους” στις κοινοτυπίες των βουλευτικών εξαγγελιών, περί ορατών τε και αοράτων...

Μόνο που δεν διαφαίνεται κάποια αξιόλογη αντίδραση, από αυτούς που εξακολουθούν να τους θεωρούν κάποιοι ως δεδομένους λωτοφάγους...