Με ξεχωριστή υπερηφάνια ο αντιπεριφερειάρχης Σωτήρης Αδαμόπουλος και ο δήμαρχος Νεστορίου Πασχάλης Γκέτσιος, παρουσίασαν σε δημοσιογράφους της επιλογής τους, την ολοκλήρωση των έργων ασφαλτόστρωσης του οδικού δικτύου του Γράμμου, σε μια επιτόπια επίσκεψή τους εκεί, με μεταφορικό μέσο του Δήμου Νεστορίου!

  Η ιστορία της τουριστικής “αξιοποίησης” του θρυλικού βουνού, όπου γράφτηκαν οι μελλανότερες σελίδες της νεότερης ιστορίας του τόπου, ξεκίνησε επί... Καποδίστρια με αιρετή νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και ολοκληρώθηκε με αιρετή περιφέρεια επί Καλλικράτη!

  Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, όταν ένας “οραματιστής” πολιτικός του τόπου μας, έβαλε σκοπό της ζωής του, να εγκαταστήσει χιονοδρομικό κέντρο στην καρδιά του Γράμμου. Εφάμιλλο ή και ανώτερο του Παρνασσού, που θα προσελκύει το ενδιαφέρον των επισκεπτών απ΄ όλο τον βορειοελλαδίτικο χώρο.

  Έτσι μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο για την κατασκευή των υποδομών, που θα έδιναν πρόσβαση στον κόσμο μέχρι την κορυφογραμμή του βουνού!
Μέσα σε λίγα χρόνια, η νοτιοδυτική πλευρά του Γράμμου έμοιαζε με... μπακλαβά, που τον χάραζαν διάδρομοι από άσφαλτο, σύμφωνα με προσφιλή έκφραση ενός πρώην νομάρχη.

 Αυτό το βιολί της “ανάπτυξης” του Γράμμου κράτησε αρκετά χρόνια, μέχρι που ήρθαν οι πυρκαγιές του 2007 από “άγνωστους” εμπρηστές και όλα έγιναν “στάχτη και μπούρμπερη” μέσα σε μια νύχτα!
Στην συνέχεια πλάκωσαν οι αλβανοί λαθροϋλοτόμοι αφανίζοντας ολόκληρα εκτάρια δάσους, γιατί έτσι αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι της έννοια της “αξιοποίησης” με τα δικά τους μέτρα και σταθμά!

Έκτοτε κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι της ιστορίας και στην ... κοίτη του Αλιάκμονα, μέχρι που κάποιοι ιθύνοντες σκέφθηκαν ότι θα έπρεπε να “αξιοποιηθεί” κι αυτό, με την κατασκευή φράγματος, υλοποιώντας ένα παλιό ουτωπικό όραμα των “Μαυρογιαλούρων” της περιοχής, που έταζαν στους ψηφοφόρους μέχρι και... θάλασσα ότι μπουρούν να φέρουν, στις παρυφές του Γράμμου...

  Σήμερα τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν ισχύει. Ούτε χιονοδρομικό κέντρο έγινε  ούτε φράγμα στον Αλιάκμονα πρόκειται να γίνει...
Είτε γιατί μας άφησαν πίσω οι γειτονικοί νομοί Φλώρινας και Γρεβενών είτε γιατί εξέλειπαν πλέον οι λόγοι για τους οποίους έπρεπε να γίνουν...

  Αυτή είναι η εικόνα της μιας πλευράς του βουνού. Γιατί η άλλη είναι εντελώς διαφορετική, έτσι όπως περιγράφεται σε πρόσφατο οδοιπορικό της “Καστοριανής Εστίας” κάπως έτσι:

Συγκλονιστικές είναι οι αποκαλύψεις για την δράση των αλβανών επιδρομέων στον Γράμμο, από κτηνοτρόφους της περιοχής, οι οποίοι όμως ζητούν την ανωνυμία, επειδή δεν αισθάνονται ασφαλείς στην χώρα τους, φοβούμενοι τα “αντίποινα” της άλλης πλευράς στους ίδιους και τις περιουσίες τους!


Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανθρώπων αυτών, ο Γράμμος τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον, έγινε το “Ελντοράντο” του

παράνομου πλουτισμού των αλβανών επιδρομέων,εξ αιτίας της αδυναμίας του ελληνικού κράτους, να προστατεύσει την δημόσια περιουσία και τα συμφέροντα των πολιτών του που επιβιώνουν εκεί, κάτω από αντίξοες συνθήκες.


   Η μεγάλη λεηλασία όμως, έγινε στην ξυλεία του Γράμμου και μάλιστα στην βιομηχανική ξυλεία από την μαύρη πεύκη, όπου επί 15 χρόνια οι αλβανοί λαθροϋλοτόμοι “αλώνιζαν” το δάσος της “Μπαρούγκα”, που εκτείνεται από το Λιανοτόπι μέχρι τον Τρίλοφο και θεωρείται προστατευόμενο μνημείο της φύσης.

Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων οι αλβανοί λαθροϋλοτόμοι εισέρχονταν στην ελληνική μεθόριο από ένα δύσβατο πέρασμα που βρίσκεται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από το στρατιωτικό φυλάκιο του Τριλόφου.

Στην αρχή με υποτυπώδη σύνεργα, μετέφεραν με μουλάρια την λεία τους προς την δική τους πλευρά.

Αργότερα όταν διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει αποτρεπτική δύναμη από την ελληνική πλευρά, οργανώθηκαν συστηματικά και επέκτειναν την δράση τους μέχρι το Λιανοτόπι...

Το εκπληκτικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ από το ελληνικό δημόσιο εγκαταλείφθηκαν, λόγω κρίσης, οι δασικοί δρόμοι του Γράμμου και έγιναν απροσπέλαστοι. Οι αλβανοί λαθροϋλοτόμοι εκσυγχρονίστηκαν, ανοίγοντας δρόμους με γκρέϊντερ και μπουλντόζες στο ελληνικό έδαφος, για να φορτώσουν ανενόχλητοι με γερανούς τους κορμούς των δέντρων στα ερπειστριοφόρα φορτηγά, που “πάρκαραν” στο δάσος της “Μπαρούγκα”!


Και για να αισθάνονται πια ασφαλείς έβαζαν σκοπούς στα υψώματα του Τριλόφου, οι οποίοι με την σειρά τους ειδοποιούσαν με κινητά τους υλοτόμους, να εξαφανισθούν άμα τη εμφανίσει περιπολικού της συνοριοφυλακής στην πλατεία του Τριλόφου!


Το μεγάλο πλεονέκτημα των αλβανών ήταν ότι ενώ εκείνοι είχαν πρόσβαση παντού, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τις ελληνικές διωκτικές αρχές, οι οποίες για να διανύσουν τον δρόμο Λιανοτόπι - Τρίλοφος, έπρεπε να δαπανήσουν υπερτριπλάσιο χρόνο, βάζοντας όμως σε κίνδυνο τις ζωές των πληρωμάτων των περιπολικών, λόγω της κακής κατάστασης του οδοστρώματος!


Ακόμα και σήμερα, οι αρμοδιες υπηρεσίες σηκώνουν κυριολεκτικά τα χέρια, διότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο έργο τους από έλλειψη προσωπικού και μέσων...


Αλλά το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εύρρυθμη λειτουργία των αρμόδιων υπηρεσιών είναι η γραφειοκρατία!

Αρκεί να πούμε ότι για την προμήθεια ενός ανταλλακτικού, θα πρέπει η υπηρεσία να ζητήσει προσφορές, να πάρει την προέγκριση της Αποκεντρωμένης και στην συνέχεια αφού γίνει η προμήθεια να περάσει από την υπηρεσία δημοσιονομικού ελέγχου (ΥΔΕ) για την αποπληρωμή μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, που μπορεί να ξεπεράσει και το χρόνο!

Τι δεν καταλάβατε;