Στο facebook

Αρχειοθήκη

Από το Blogger.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πνευματική ιδιοκτησία & Αντιγραφή υλικού
Το περιεχόμενο του blog μας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του kastorianiestia.gr
H αναδημοσίευση υλικού σε άλλη ιστοσελίδα επιτρέπεται μόνο με την προϋπόθεση αναφοράς της πηγής με ενεργό link προς το πρωτότυπο άρθρο.

Πρόσφατα

13 Μαΐου 2015

Αριστείδης Αγγελίδης: Ο αναμορφωτής του Βουνού της Καστοριάς Από μια αφήγηση του κ. Νίκου Πιστικού στην Καστοριανή Εστία

5/13/2015 10:44:00 π.μ. | |
  Αν υπάρχει σήμερα πρόσβαση στο “Βουνό” της Καστοριάς, για να απολαμβάνουν οι επισκέπτες την πανοραμική εικόνα της λίμνης. Και αν ο προστάτης των γουνοποιών Προφήτης Ηλίας απόκτησε την δική του εκκλησία στο ύψωμα που πήρε από τότε το όνομά του. Όλα αυτά οφείλονται σε ένα και μόνο άνθρωπο: Τον Αριστείδη Αγγελίδη!
  Πρόσφυγας από την Μικρά Ασία ο Αριστείδης, ήρθε με την αδερφή του στην Καστοριά το 1922 όταν έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και
Τουρκίας. 
Όταν ήρθε εδώ ήταν πολύ  νέος αλλά ξεχώριζε από τους συνομηλίκους του, γιατί ήταν πολύ ατίθασος και πολύ πεισματάρης! Αυτό που λένε “δεν σήκωνε μύγα  στο σπαθί του”!
Την επομένη κιόλας χρονιά αφότου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Καστοριά, αποφάσισε με την παρέα του να γιορτάσει τον 15αύγουστο στην Μαυριώτισσα. 
Συνεννοήθηκαν αποβραδίς να πάνε στο μοναστήρι της Παναγίας με το καράβι και να εκκλησιαστούν εκεί. 
Αφού έκαναν τις σχετικές προετοιμασίες για το γλέντι που θα επακολουθούσε, πήγαν στην Μαυριώτισσα, όπου μετά τον εκκλησιασμό  άρχισαν να λαλούν τα κλαρίνα και τα όργανα και “τόρριξαν” όλοι στο χορό...
Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν δύο χωροφύλακες, για να επιβάλλουν την τάξη... Προφανώς θα υπήρξαν και κάποιες “παρεκτροπές” πάνω στο τσακίρ κέφι και χωρίς να καταλάβουν τί μεσολάβησε, άναψε ο καβγάς, με αποτέλεσμα ο ένας χωροφύλακας να βρεθεί στο έδαφος και τον “πήραν” τα αίματα από την μύτη...
  Ο Αριστείδης “τάχασε” προς στιγμή αλλά όταν ανέκτησε την αυτοκυριαρχία του, αποφάσισε να μην επιστρέψει στην Καστοριά, γιατί θα τον έκλειναν “μέσα”, κάτι που δεν μπορούσε να διανοηθεί ούτε με την φαντασία του!
Αμέσως έτρεξε προς την βάρκα που τους μετέφερε, άρπαξε τα κουπιά και άρχισε να απομακρύνεται σε αντίθετη με την Καστοριά κατεύθυνση, μέχρι που χάθηκε στα καλάμια της λίμνης προς την περιοχή του Δισπηλιού. 
Εκεί, όπως έγινε γνωστό χρόνια αργότερα, εγκατέλειψε την βάρκα του και με τα πόδια τράβηξε προος το Αμύνταιο. Μετά από καιρό βρέθηκε.... λαθρομετανάστης στην Γαλλία, όπου παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Αλλά ατίθασος όπως ήταν, πάλι κάτι έκανε εκεί και βρέθηκε έγκλειστος στα κάτεργα της Γαλλίας!
  Όταν τελείωσε ο πόλεμος και άρχισαν σιγά - σιγά ν΄ ανοίγουν οι δουλειές στην Καστοριά, εμφανίστηκε ξαφνικά ο Αριστείδης. 
Επειδή όμως δεν γνώριζε την τέχνη  της γούνας, μετά από ώριμη σκέψη, αποφάσισε να γίνει μεσίτης και τότε επινόησε ένα έξυπνο κόλπο για να επικρατήσει έναντι όλων των άλλων που έκαναν την ίδια δουλειά. 
Πήγε και βρήκε τους χαμάληδες που ξεφόρτωναν τους χορδάδες στο Τελωνείο -  στο καφενείο που σύχναζαν -  και αφού τους κέρασε μερικά ποτά έπιασε κουβέντα μαζί τους. 
Έτσι μάθαινε από πρώτο χέρι τις πληροφορίες που ήθελε για τα εμπορεύματα που έρχονταν στην Καστοριά και ποιοι τα διακινούσαν. 
Αυτό γινόταν σχεδόν κάθε εβδομάδα και ο Αριστείδης ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε την... εμπορική κατασκοπεία στην γούνα και έγινε ο πρώτος μεσίτης της πόλης!
Αλλά δεν περιορίστηκε μόνο σ΄ αυτό. Στα  μαγαζιά που επισκέπτονταν εντόπιζε σακκούλες με “μπουκλούκια” και “παράχρωμα”, τα οποία οι γουναράδες τα πετούσαν στα σκουπιδια. Αυτά τα μάζευε ο Αριστείδης, λίγο πριν καταλήξουν στο κάρο της Δημαρχίας και τα συγκέντρωνε στο υπόγειο ενός σπιτιού που είχε χτίσει με τσιμεντογωνίες στον Αη Θανάση. 
Όταν μετά από μερικά χρόνια οι “Μπήτληδες” λάνσαραν την μόδα με τα παρδαλά και πολύχρωμα γούνινα ζακετάκια, ο Αριστείδης, έβγαλε από το υπόγειο τα “μπουκλούκια” και άρχισε να παίρνει μεγάλες παραγγελίες και να μοσχοπουλάει το... άχρηστο εμπόρευμα που είχε μαζέψει από καιρό!

   Έτσι επιβεβαιώθηκε για μια  φορά η παροιμία που λέει ότι “η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς”!
Τον Αριστείδη βασάνιζε από καιρό μια απορία που δεν μπορούσε  να εξηγήσει: Πώς είναι δυνατόν η πόλη των Γουναράδων να μην έχει μια εκκλησία για τον προστάτη τους Προφήτη Ηλία και κάθε φορά που έπρεπε να τιμήσουν την μνήμη του, να πηγαίνουν  στο ύψωμα του Αποσκέπου, όπου υπήρχε το ομώνυμο εκκλησάκι;
Αφού άρχισε να δουλεύει στο μυαλό του την ιδέα και επέλεξε το σημείο που θα έκανε την εκκλησία του Προφήτη Ηλία, περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία για να το ανακοινώσει. 
Η αφορμή  δόθηκε ανήμερα της γιορτής του Προφήτη Ηλία, στο βουνό του Αποσκέπου , όπου είχαν ανηφορίσει όλοι οι καστοριανοί για να γιορτάσουν τον προστάτη της γούνας. 
Αμέσως μετά την θεία λειτουργία, άρχισε το γλέντι και ο Αριστείδης κεφάτος και γλεντζές όπως ήταν, χόρευε ασταμάτητα στην πρώτη σειρά. 

   Κάποια στιγμή ο πρόεδρος της επιτροπής του χωριού, σηκώθηκε από την θέση του και ζήτησε από τον Αριστείδη να σταματήσει, για να χορέψουν και οι υπόλοιποι. 
Τι ήταν να το πεί; Άστραψε και βρόντηξε ο Αριστείδης που περίμενε αυτή την αφορμή για να βγάλει τα απωθημένα του και γυρίζοντας προς  τον Αποσκεπινό του είπε: “Αν ξαναδείτε καστοριανό εδώ πάνω, να μου τρυπήσει την μύτη”!
Ο κύβος ερρίφθη... και από την επόμενη κιόλας ημέρα, ο Αριστείδης έβαλε μπροστά τα φουρνέλα και τις μπουλντόζες, για να ανοίξει τον δρόμο προς το “Βουνό”! Παρακάμπτοντας και το σπίτι του Γυιόκα, που δημιοθργούσε την μεγάλη στροφή και εμπόδιζε τα φορτηγά να μεταφέρουν οικοδομικά υλικά στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία. 
Μέσα σε δύο χρόνια ολοκληρώθηκε το έργο και με την βοήθεια των γουναράδων ο προστάτης τους άγιος απόκτησε στέγη  και οι καστοριανοί δεν ξαναπάτησαν στον Απόσκεπο, όπως έλεγε το “τάμα” του Αριστείδη!!
  Ο Αριστείδης ευτύχησε να δει το έργο του ολοκληρωμένο πάνω στα βράχια  με την πανοραμική θέα.  Αλλά μια μέρα, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, που πήγε να ανυψώσει την σημαία στο περίπτερο με την περίφημη κάβα του,  τον παρέσυρε ο αέρας και μαζί με την σημαία βρέθηκε στο βάθος του γκρεμού!
Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που τα βράχια νίκησαν τον Αριστείδη... 
Αλλά  η μνήμη του θα ζει αιώνια στο μέρος όπου αφιέρωσε την ζωή του,  για να υλοποιήσει το όραμα που είχε για την αγαπημένη του Καστοριά...

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Πρωτοσέλιδα Εφημερίδων

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Designed by ER.