Λένε ότι ο ασφαλέστερος τρόπος για την αγιοποίηση κάποιου, είναι η απόλυτη δαιμονοποίησή του!

  Διότι ενεργοποιούνται τα προστατευτικά αντανακλαστικά της κοινής γνώμης, που στο τέλος παίρνει πάντα το μέρος του πιο αδύνατου.

Η επιτηδευμένα ανυποψίαστη  ερώτηση, που κατέθεσε εκτός ημερήσιας διάταξης στο Δ.Σ. της 17 Οκτωβρίου, ο δημοτικός σύμβουλος της μειοψηφίας κ. Νίκος Βασιλειάδης, για την παραχώρηση
δημοτικού οικοπέδου στην Μητρόπολη Καστοριάς, ασφαλώς και δεν είχε στόχο να προϊδεάσει αρνητικά το σώμα γι΄ αυτό.

  Ούτε βέβαια να προκαλέσει αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία, η οποία έδειξε τις διαθέσεις της και στο παρελθόν.

Αντίθετα, αυτή την φορά επιλέχθηκε ένας άλλος τρόπος επηρεασμού της κοινής γνώμης, με διαφορετικό “περιτύλιγμα” στο  ίδιο περιεχόμενο, για να γίνει πιο εύπεπτο από τον κόσμο!

  Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει σιωπηρά αποδεκτή η ερώτηση - πρόταση του κ. Βασιλειάδη από το σύνολο  σχεδόν των δημοτικών συμβούλων.
Με εξαίρεση τις χαμηλόφωνες διαμαρτυρίες των δύο συμβούλων, οι οποίες θεωρήθηκαν apriori ως “ακραίες” από αντιπολιτευτική διάθεση. Και τις οποίες ανέλαβαν την επομένη να περιθωριοποιήσουν ακόμα περισσότερο  με τον τρόπο που τις προβάλλουν τα γνωστά “fake news” της τοπικής ενημέρωσης!

Το οξύμωρο είναι ότι το θέμα της παραχώρησης δημοτικού οικοπέδου στην είσοδο της πόλης προς την Μητρόπολη Καστοριάς, για την ανέγερση περικαλούς ναού στην μνήμη του πολιούχου Αγίου Μηνά, επικαιροποιήθηκε σε μια  περίοδο που η γείτονα Κοζάνη κάνει άλματα προόδου στον τομέα του πολιτισμού.

Με την ανέγερση κτηριακού συγκροτήματος 7.000 τ.μ. στο οποίο θα στεγάσει την νέα σύγχρονη βιβλιοθήκη της.

Και σύμφωνα με τους ιθύνοντες: “Η νέα βιβλιοθήκη της Κοζάνης, καλείται να εμπλουτίσει και να ενδυναμώσει τις λειτουργίες της, με στόχο να διαμορφώσει την πολιτιστική ταυτότητα της πόλης, ως αναγνωρίσιμο μέγεθος στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς”.

Ενώ αντίθετα η Καστοριά έχει απωλέσει εδώ και είκοσι χρόνια της όποια πολιτιστική ταυτότητα κατείχε μέχρι τότε, με το κλείσιμο και εν συνεχεία με την κατεδάφιση του μοναδικού πνευματικού κέντρου που υπήρχε στην πόλη!

Υπό αυτές τις συνθήκες, γεννά πολλά ερωτηματικά το ενδιαφέρον του δημοτικού συμβούλου της μειοψηφίας, για την ανέγερση ναού στο συγκεκριμένο οικόπεδο “φιλέτο”.

Όχι όμως και για την ανέγερση πνευματικού κέντρου ή εθνικής βιβλιοθήκηςόπως έχει χρέος ως αιρετός του λαού να πράξει.

Η αλήθεια είναι ότι ορισμένοι σύμβουλοι της μειοψηφίας που υπήρξαν στο παρελθόν διαχειριστές της διαθήκης Παπαλαζάρου, δεν θέλουν ν΄ ακούσουν για πνευματικό κέντρο, το οποίο ήταν ρητός όρος της διαθήκης αλλά εκείνοι την σπατάλησαν σε άλλες δράσεις...

Παρόλα αυτά δεν πρέπει να αποκλεισθεί από την διεκδίκηση του οικοπέδου και η μέθοδος της αποκλιμάκωσης:
Δηλαδή στοχεύουμε κάπου, για να μετρήσουμε αντιδράσεις και εν συνεχεία.... συμβιβαζόμαστε με κάτι άλλο, που μπορεί να είναι προσφορότερο και... κεντρικότερο από τις αρχικές επιδιώξεις μας.

Το ερώτημα όμως είναι αν έχουν νόμιμο δικαίωμα οι δημοτικοί σύμβουλοι, με μια ευκαιριακή πλειοψηφία, να παραχωρήσουν δημοτική περιουσία χωρίς να συντρέχει ουσιαστικός λόγος αλλά θα δεσμεύσει τις επόμενες γενιές να φέρουν το βάρος της ευθύνης των άλλων;
Ασφαλώς όχι!