Είναι απίστευτο το πώς η αβελτηρία ορισμένων ανθρώπων και η περιφρόνηση που δείχνουν προς την λαϊκή παράδοση, μπορούν να μετατρέψουν μέσα σε ελάχιστο χρόνο, ένα αληθινό κόσμημα της περιοχής, σε... αποθήκη πλαιοπωλείου. Με αντικείμενα “ατάκτως ερειμένα”, έτοιμα να τα ξεφορτωθούν στο πρώτο απορριμματοφόρο του Δήμου που θα περάσει από τον Βράχο!

Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το άλλοτε εντυπωσιακό Λαογραφικό Μουσείο της Κοινότητας Βράχου, θυμίζει πεδίο μάχης, ύστερα από επέλασε βανδάλων, όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί κάποιος επισκέπτης!

Μετά την αποκατάσταση της στέγης του κτηρίου, που έγινε με δαπάνες της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς, όλα τα αντικείμενα του Μουσείου βρίσκονται στοιβαγμένα επί ένα χρόνο, σε μια γωνιά της αποθήκης, παραδομένα στην καταστροφική μανία του πανδαμάτορα χρόνου!

Η ιστορία του Μουσείου είναι συνυφασμένη με την παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα του Βράχου, ενός μόνο ανθρώπου: Του κ. Χρήστου Αδαμόπουλου, ο οποίος με προσωπικά έξοδα αλλά και με πολύ πείσμα και μεράκι, έκανε από το τίποτα, ένα μικρό θαύμα! Το Λαογραφικό και Ενδυματολογικό Μουσείο του Βράχου, που αργότερα εμπλουτίστηκε με άφθονο φωτογραφικό και στρατιωτικό υλικό από την ιστορία του χωριού και την συμμετοχή του στους αγώνες του Έθνους.

Ο κ. Αδαμόπουλος γεννήθηκε στο Βράχο αλλά έφυγε πολύ νέος ως μετανάστης στις ΗΠΑ. Στην γενέτειρά του  επέστρεψε το 1990 και ανήσυχο πνεύμα όπως ήταν, αποφάσισε να κάνει κάτι για το χωριό του που θα δίνει το στίγμα σ΄ ολόκληρη την περιοχή.

Έτσι αποφάσισε μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του Συλλόγου, να μετατρέψει το παλιό κτήριο του Δημοτικού Σχολείου σε Μουσείο, το οποίο θα φιλεξενήσει όλα τα ιστορικά κειμήλια της λαϊκής παράδοσης του χωριού, που κατάφερε να συγκεντρώσει από τους συγχωριανούς του και άλλους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής.


Όταν ολοκληρώθηκε η επισκευή του κτηρίου με δαπάνη του Συλλόγου, ο κ. Αδαμόπουλος άρχισε με δικά του έξοδα, να συγκεντρώνει διάφορα λαογραφικό είδη, κειμήλια, παλιά εργαλεία, φωτογραφικό υλικό και είδη οικιακής χρήσης κλπ.

Αυτά τα αντικείμενα που απαριθμούσαν 402 διαφορετικά είδη, αφού τα
καθάρισε, τα έβαψε και τα τοποθέτησε στις αντίστοιχες προθήκες.

Σε όλα τα αντικείμενα τοποθέτησε πλαστικοποιημένες ταμπέλες, με την ονομασία τους και το όνομα του διαθέτη.

Κάποιοι όμως είχαν διαφορετική άποψη και αποφάσισαν ερήμην του, να αλλάξουν τις κλειδαριές του Μουσείου, για να μην έχει πρόσβαση και να μην  έρχεται σε επαφή με τα αντικείμενα που με τόσο κόπο και μεράκι είχε συλλέξει.

-Τώρα όλα βρίσκονται στο έλεος του Θεού, παρατηρεί ο κ. Αδαμόπουλος που με πόνο ψυχής βλέπει το έργο του να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος!

  Παρά τα συνεχή διαβήματα και τις οχλήσεις προς τον Δήμο Άργους Οερστικού και προσωπικά προς τον Δήμαρχο Π. Κεπαπτσόγλου, δεν υπήρξε αποτέλεσμα και το Μουσείο επί ένα χρόνο παρουσιάζει την ίδια αποκαρδιωτική εικόνα. Μάλιστα όπως καταγγέλει ο κ. Χ. Αδαμόπουλος, στον Δήμο του Άργους φαίνεται ότι οι επιλογές των έργων γίνονται με υποκειμενικά  κριτήρια και αποκλείονται οι πρωτοβουλίες των ανιδιοτελών ανθρώπων, που δεν ανήκουν στην κυβερνητική παράταξη!

Αλλά και η Αντιπεριφέρεια Καστοριάς, φαίνεται ότι εξάντλησε το ενδιαφέρον της για το Μουσείο, με την αποκατάσταση της στέγης και δεν δείχνει διατεθειμένη να βάλει σε τάξη το περιεχόμενό του.

Εντός του Μουσείου, πεταγμένη σε μια γωνιά, βρίσκεται μια μαρμάρινη πινακίδα με τα ονόματα 12 γηγενών Μακεδονομάχων, την οποία ο κ. Αδαμόπουλος επιθυμεί, ως γόνος μακεδονομάχων,  να τοποθετήσει με δικά του έξοδα, σε περίοπτη θέση στην πλατεία του χωριού. Αποτίοντας ένα ελάχιστο φόρο τιμής σ΄ αυτούς που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.

Όμως “άλλες οι βουλές των κοινών θνητών και άλλα ο Δήμος Άργους Ορεστικού κελεύει...”! Διότι επί τόσα χρόνια αρνείται να παραχωρήσει τον χώρο με διάφορες προφάσεις, αποφεύγοντας να δώσει θετική απάντηση στο σχετικό αίτημα.

“Γι΄ αυτό ας αναρωτηθούν κάποιοι... δηλώνει με νόημα ο κ. Αδαμόπουλος. Ξέρω το “γιατί” αλλά δεν είναι του παρόντος....