Εάν οι Ιταλοί ψηφίσουν «ναι» στη συνταγματική αναθεώρηση, τότε η χώρα θα μεταρρυθμιστεί εκ βάθρων. Εάν ψηφίσουν όμως «όχι», η ετυμηγορία τους θα μπορούσε να δρομολογήσει
την αρχή του τέλους για την Ευρωζώνη, γράφει η Deutsche Welle.
Tην ίδια ώρα, αίσθηση έχει προκαλέσει άρθρο των Financial Times με τίτλο: «Το ιταλικό δημοψήφισμα και η αρχή του τέλους της Ευρωζώνης».
Σύμφωνα με το άρθρο, που υπογράφει ο Wolfgang Munchau, εάν ο Ρέντσι χάσει το ιταλικό δημοψήφισμα για τις αλλαγές στο Σύνταγμα στις 4 Δεκεμβρίου και παραιτηθεί, τότε αρχίζει το ξήλωμα της Ευρωζώνης, κάτι που είναι πιο πιθανό από ποτέ.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο των Financial Times:
«Το ιταλικό δημοψήφισμα και η αρχή του τέλους της Ευρωζώνης
Μετά το Brexit και τον Ντόναλντ Τραμπ ετοιμαστείτε για την επιστροφή της κρίσης στην Ευρωζώνη. Αν ο Ματέο Ρέντζι, ο Ιταλός πρωθυπουργός, χάσει το δημοψήφισμα για τις αλλαγές στο Σύνταγμα στις 4 Δεκεμβρίου περιμένω μια σειρά γεγονότων που θα θέσουν ερωτήματα για τη συμμετοχή της Ιταλίας στην Ευρωζώνη.
Τα βαθύτερα αίτια αυτής της εξαιρετικά ανησυχητικής πιθανότητας δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με το ίδιο το δημοψήφισμα. Το πιο σημαντικό είναι η απόδοση της ιταλικής οικονομίας από το 1999, οπότε υιοθέτησε το ευρώ. Η συνολική παραγωγικότητα των συντελεστών (total factor productivity), το κομμάτι βιομηχανική παραγωγή, το κομμάτι της οικονομικής παραγωγής που δεν εξηγείται από την εργασία και το κεφάλαιο υποχώρησε κατά περίπου 5% από τότε, όταν σε Γερμανία και Γαλλία αυξήθηκε κατά περίπου 10%.
Η δεύτερη αιτία ήταν η αποτυχία της ΕΕ να χτίσει μια κανονική οικονομική και τραπεζική ένωση μετά την κρίση της Ευρωζώνης το 2010-2012 και να υιοθετήσει αντ' αυτής τη λιτότητα. Αν θέλεις να ξέρεις γιατί η Μέρκελ δεν μπορεί να είναι ο ηγέτης του ελεύθερου κόσμου, δεν χρειάζεται να κοιτάξεις παραπέρα. Η Γερμανίδα καγκελάριος δεν μπόρεσε καν να ηγηθεί της Ευρώπης όταν χρειαζόταν.
Ο συνδυασμός αυτών των δυο παραγόντων είναι οι μεγαλύτερες αιτίες για την σταδιακή αύξηση του λαϊκισμού στην Ευρώπη. Η Ιταλία έχει τρία κόμματα στην αντιπολίτευση και όλα υποστηρίζουν την έξοδο από το ευρώ. Το μεγαλύτερο και περισσότερο σημαντικό είναι το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, ένα κόμμα που υπερβαίνει τον κλασσικό διαχωρισμό δεξιάς-αριστεράς. Το δεύτερο είναι το Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που μετατράπηκε γρήγορα σε αντι-ευρωπαϊκό μετά την εκδίωξη του πρώην πρωθυπουργού από την εξουσία το 2011. Το τρίτο είναι η αποσχιστική Λίγκα του Βορρά. Σε δημοκρατικές χώρες είναι σύνηθες η αντιπολίτευση να αναλαμβάνει εν τέλει την εξουσία. Να περιμένετε αυτό να συμβεί και στην Ιταλία.