Του Δημήτρη Ιατρίδη

 Η δημόσια καταγγελία της Διοίκησης του Γεν. Νοσοκομείού Καστοριάς, για παράνομη φωτογράφιση νοσηλευόμενου ασθενούς, από διαχειριστή διαδικτυακού μέσου και εν συνεχεία δημοσιοποίηση του φωτογραφικού υλικού, με προσβλητικό και απαξιωτικό συνοδευτικό κείμενο για το Νοσοκομείο, επαναφέρει στο προσκήνιο τον κώδικα δεοντολογίας που πρέπει επιτέλους να θεσπισθεί, για να βάλει ένα τέλος στην ασυδοσία και την “ανθρωποφαγία” του διαδικτύου.


Το οξύμωρο είναι ότι αντίθετα με την διαγωγή του διαδικτυακού “παπαράτσι”, που εισέβαλε στους θαλάμους των ασθενών, με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι, η Διοίκηση του Νοσοκομείου, σεβάστηκε την... προσωπικότητα του δράστη και δημοσιοποίησε  μ όνο τα αρχικά του ονόματός του.

Αφήνοντας την φαντασία του κόσμου να “ταυτοποιήσει” την εικόνα του, με τα χαρακτηριστικά της περιγραφής του.

Το θέμα δεν είναι τόσο απλό όσο η υπηρεσιακή ανακοίνωση του Νοσοκομείου, που περιορίζεται στην καταγραφή του συμβάντος, μαζί με την παράθεση της σχετικής νομοθεσίας, περί προστασίας ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων.

Αυτά πιθανόν να τα γνώριζε ο ανώνυμος στο ευρύ κοινό πρωταγωνιστής του επεισοδίου. Το ζητούμενο είναι ότι δεν τα σεβάστηκε ή το χειρότερο τα αγνόησε, για να προσθέσει μερικά “κλικ” παραπάνω στο προσωπικό του ιστολόγιο!

Και εδώ αρχίζει το πρόβλημα, που πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τις αρχές και να προκαλέσει τα αντανακλαστικά της τοπικής κοινωνίας, η οποία δείχνει όχι μόνο ανοχύρωτη σε τέτοιου είδους πρακτικές, αλλά έχει παραδοθεί άνευ όρων στην κυριαρχία του διαδικτύου.

Παρόμοιο επεισόδιο είχαμε πρόσφατα και στο Άργος Ορεστικό, όπου ένας νεαρός , δημοσιοποίησε στο διαδίκτυο φωτογραφικό υλικό με ιδιωτικές στιγμές μιας άγνωστης σ΄΄  αυτόν κοπέλας!

Από μια διαστροφική ερμηνεία του νόμου κι εδώ ο δράστης πέρασε στο αστυνομικό δελτίο με τα στοιχεία της ηλικίας του, ως 21 χρονος.

Ενώ αντίθετα η ανήλικη κοπέλα, υπέστη ανεπανόρθωτο βιασμό της προσωπικότητάς της, με ηλεκτρονική διαπόμπευση μέσω διαδικτύου.

Η διαφορά ανάμεσα στα δύο περιστατικά είναι ότι στο πρώτο το κίνητρο ήταν επαγγελματικό, από κάποιον που ήθελε να καταξιωθεί μ΄αυτόν τον τρόπο “δημοσιογραφικά” σε τοπικό επίπεδο.
Ενώ στο δεύτερο το κίνητρο ήταν ο στυγνός εκβιασμός του θύματος.

Και στα δύο, το όργανο του εγκλήματος ήταν το ίδιο, η οθόνη ενός υπολογιστή, όπου τα πάντα μπορούν να πραγματοποιηθούν με την βοήθεια της τεχνολογίας. Ακόμα και τα πιο φριχτά εγκλήματα, που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, χωρίς ποτέ να τιμωρούνται από κανέναν νόμο...