Νίκη με άρωμα ήττας για την Ανγκελα Μέρκελ, εκτόξευση της εθνικιστικής, λαϊκιστικής δεξιάς, δυσκολίες για τον σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού και κρίση στο στρατόπεδο των σοσιαλδημοκρατών: ποια είναι τα πρώτα διδάγματα που πρέπει να κρατήσουμε από τις γερμανικές εκλογές και ποιες είναι οι μελλοντικές προκλήσεις.

Πύρρειος νίκη

Η καγκελάριος κέρδισε μαζί με το κόμμα της τις εκλογές και οδεύει προς τέταρτη θητεία.

Όμως το σκορ των χριστιανικών ενώσεων CDU/CSU, ανάμεσα στο 32,7% και 33,3%, σύμφωνα με τις προβλέψεις, είναι το χειρότερο που έχει καταγράψει ποτέ η γερμανική χριστιανοδημοκρατία.

Μέχρι σήμερα, η χειρότερη εκλογική επίδοση καταγράφηκε το 2009 με 33,8%.

Κατά συνέπεια, η Μέρκελ απέτυχε στον στόχο που το κόμμα της είχε θέσει, να φθάσει στο 40% τουλάχιστον. Αυτό κινδυνεύει να τροφοδοτήσει στους κόλπους των CDU και CSU τις επικρίσεις για τον κεντρώο προσανατολισμό της πολιτικής της.

Αυτό θα περιπλέξει επίσης σοβαρά τις διαδικασίες για τον σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού σε ένα κατακερματισμένο κοινοβούλιο.

Σκληρή δεξιά στην Μπούντεσταγκ

«Μέρκελ, η μητέρα του AfD», σύμφωνα με έναν από τους συντάκτες του κύριου άρθρου του Spiegel.

Είτε συνέβαλε είτε όχι στην άνοδο του κόμματος με την εισδοχή άνω του ενός εκατομμυρίου προσφύγων, η καγκελάριος ετοιμάζεται να μείνει στην ιστορία ως η καγκελάριος δεν μπόρεσε να εμποδίσει την είσοδο της εθνικιστικής δεξιάς στη γερμανική βουλή και μάλιστα με ποσοστό μεγαλύτερο από το αναμενόμενο.

Η Εναλλακτική για τη Γερμανία λαμβάνει άνω του 13% σύμφωνα με τις προβλέψεις και μπορεί να ελπίζει σε σχεδόν 90 έδρες.

Εάν και αποτελεί μέρος του πολιτικού τοπίου στην Ευρώπη εδώ και χρόνια, η παρουσία στο γερμανικό κοινοβούλιο μίας εθνικιστικής και λαϊκιστικής δεξιάς που κάνει καμπάνια για το τέλος της μεταμέλειας για τις φρικαλεότητες του ΙΙΙ Ράιχ σπάει ένα ταμπού στη Γερμανία.

Εκτός του θέματος των μεταναστών, το AfD επωφελείται από την άνοδο των κοινωνικών ανισοτήτων και της επισφάλειας στην αγορά εργασίας, παρά το χαμηλό ποσοστό της ανεργίας. Αυτά τα θέματα έδωσαν ώθηση και στην αριστερά του Die Linke, που λαμβάνει ένα 9%.

Τι είδους κυβέρνηση; Το σενάριο της «Τζαμάικα» στο τραπέζι και ο εφιάλτης του Grexit
Η Μέρκελ και οι συντηρητικοί δεν θα σχηματίσουν εύκολα κυβερνητική πλειοψηφία.

Οι σοσιαλδημοκράτες, έχοντας καταγράψει το χειρότερο σκορ στη μεταπολεμική ιστορία τους, ανάμεσα στο 20% και το 21%, ανακοίνωσαν αμέσως ότι θα περάσουν στην αντιπολίτευση.

Μία συμμαχία χριστιανικών ενώσεων και των Φιλελεύθερων του FDP (γύρω στο 10%) θα ήταν η φυσικότερη εξέλιξη. Αλλά τα ποσοστά τους δεν επαρκούν για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού.

Μοναδική λύση, η διεύρυνση προς τους οικολόγους, εξέλιξη που θα είναι πρωτοφανής σε εθνικό επίπεδο. Το πρόβλημα είναι η σημαντική διάσταση απόψεων ανάμεσα στους Πράσινους, από τη μία πλευρά, και τους φιλελεύθερους, αλλά και την συντηρητικότερη πτέρυγα της πολιτικής οικογένειας της Μέρκελ από την άλλη. Οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης μπορεί να διαρκέσουν μέχρι το τέλος του έτους.

Φιλελεύθεροι: Να συζητήσουμε με τη Μέρκελ, αλλά χρειάζεται αλλαγή πορείας

Πάντως, ο επικεφαλής των Φιλελεύθερων δηλώνει διατεθειμένος να συζητήσει με τη Μέρκελ το ενδεχόμενο συμμετοχής σε κυβερνητικό σχήμα, αλλά θέτει προκαταβολικά όρους που κυρίως εστιάζονται στην αλλαγή πορείας που έχουν χαράξει τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις της καγκελαρίου.

Στον αντίποδα, οι Πράσινοι θέτουν ως προτεραιότητές τους «μία ισχυρότερη Ευρώπη, την κλιματική αλλαγή και την κοινωνική δικαιοσύνη».

Η επικεφαλής της λίστας του κόμματος, Κάτριν Γκέρινγκ-Εκαρτ είπε πως θα δει εάν υπάρχει αρκετό κοινό έδαφος για να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού.

Και ορισμένα μέσα ενημέρωσης φθάνουν μέχρι και στη διατύπωση της πρόβλεψης για διεξαγωγή νέων εκλογών εάν δεν καρποφορήσουν οι διαπραγματεύσεις.

Γερμανικές εκλογές: Διεργασίες για τον σχηματισμό συνασπισμού «Τζαμάικα»

Για την Ελλάδα η παρουσία των φιλελευθέρων στη γερμανική κυβέρνηση «ξυπνά» εφιαλτικά σενάρια.

Με το ελληνικό ζήτημα να ξαναμπαίνει στην ημερήσια διάταξη της Ευρωζώνης, αρχής γενομένης από την έναρξη της τρίτης αξιολόγησης, το κόμμα των Φιλελευθέρων έχει προαναγγέλλει ήδη μια σκληρή στάση έναντι της Αθήνας.

Μια στάση που είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με την πολιτική και ρητορική που είχε χαράξει στο ελληνικό ζήτημα κατά τη διάρκεια της τελευταίας συγκυβέρνησης CDU/CSU-FDP μεταξύ 2009 και 2013 ο πρώην πρόεδρος του κόμματος και πρώην υπουργός Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ.

Γεύση από τις προθέσεις των Φιλελευθέρων έδωσε πρόσφατα με συνέντευξή του στην Tagesspiegel o ευρωβουλευτής του FDP Αλεξάντερ Λάμπσντορφ:

«Κανείς δεν θέλει ένα Grexit. Το καλύτερο για όλους θα ήταν εάν η Ελλάδα ήταν οικονομικά και δημοσιονομικά υγιής. Εάν όμως δεν υλοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις και η χώρα δεν ξανασταθεί στα πόδια της, τότε είναι καλύτερα εάν η Ελλάδα ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της εκτός Ευρωζώνης».

Ποια πολιτική κατεύθυνση;

Από τον πολιτικό προσανατολισμό του νέου κυβερνητικού συνασπισμού θα εξαρτηθούν οι μελλοντικές επιλογές της Γερμανίας στην Ευρώπη και στον κόσμο, όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο.

Τα διεθνή θέματα ήσαν σχεδόν απόντα από την προεκλογική εκστρατεία. Θρονιασμένη στη σταθερότητά της, σε βαθμό που να αποκαλείται «μεγάλη Ελβετία», η Γερμανία θα είναι παρά ταύτα υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει σειρά διεθνών προβλημάτων σε έναν κόσμο αναστατωμένο εξαιτίας της παρουσίας του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και λόγω του Brexit.

«Η Γερμανία βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με αλλαγές που έρχονται από αλλού, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις έρχονται σε αντίθεση με τον παραδοσιακό προσανατολισμό της προς ανατολάς, αλλά και με την παραδοσιακή συμμαχία της με τις ΗΠΑ. Πρόκειται για μία απότομη αλλαγή», θεωρεί ο Ζαν-Ντομινίκ Τζουλιάνι, πρόεδρος του Ιδρύματος Robert Schuman.

Σε περίπτωση συμμαχίας του με το SPD, η Γερμανία θα ήταν πιο ανοικτή απέναντι στην εισαγωγή φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων στην Ευρώπη. Αυτό θα είναι δύσκολο με την παρουσία των φιλελεύθερων και υπό την πίεση της εθνικιστικής και αντίθετης με το ευρώ δεξιάς.