Ο τραπεζικός ανταγωνισμός έχει σε μεγάλο βαθμό φύγει από το ύψος των επιτοκίων και χρεώσεων. Πλέον έχει εστιαστεί στο μπαράζ προσφορών και κουπονιών σε μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις. Τέσσερις τρόποι για… «αφορολόγητους τόκους».

Τα επιτόκια πλέον σε καταθέσεις και πιστωτικές κάρτες δεν αποτελούν το βασικότερο παράγοντα ανταγωνισμού μεταξύ των εγχώριων τραπεζών, καθώς οι τελευταίες προσπαθούν μεν να αποσπάσουν πελάτες από τις υπόλοιπες, αλλά κυρίως με βάση τις προσφορές αγορών και εκπτώσεων σε μια ευρεία σειρά γνωστών επιχειρήσεων.

«Τα επιτόκια που δίνονται σήμερα στους καταθέτες του παλαιού χρήματος δύσκολα ξεπερνούν το 0,50% και μάλιστα για μεγάλα ποσά. Επιπρόσθετα, οι χαμηλοί αυτοί τόκοι φορολογούνται αρχικά στην πηγή με συντελεστή 15% και πιθανότατα στη συνέχεια επιβαρύνονται περαιτέρω με τη μορφή εισφοράς αλληλεγγύης.
Είναι φυσικό λοιπόν ο ανταγωνισμός των τραπεζών να εστιαστεί στο ύψος και τη διάρθρωση των προσφορών αγορών που δίδονται στους καταθέτες, οι οποίες άλλωστε είναι πλήρως αφορολόγητες…
Αντίστοιχα έχουν τα πράγματα και στους κατόχους των πιστωτικών-χρεωστικών καρτών, όπου αιχμή του δόρατος πλέον δεν αποτελεί το ύψος των ενδεχόμενων επιβαρύνσεων (συνδρομή, ύψος επιτοκίου) αλλά οι προσφορές σε ό,τι αφορά τόσο το ύψος τους όσο και την γκάμα των συνεργαζόμενων εμπορικών επιχειρήσεων» δηλώνει στέλεχος της τραπεζικής αγοράς.
Με βάση τα τρέχοντα δεδομένα, συνήθως οι πελάτες των τραπεζών πριμοδοτούνται περισσότερο, όσο περισσότερες:
• Αγορές κάνουν μέσα από τις πιστωτικές-χρεωστικές κάρτες τους.
• Καταθέσεις έχουν σε προθεσμιακό λογαριασμό.
• Συναλλαγές διενεργούν μέσω web-banking και mobile banking.
• Πάγιες εντολές πληρωμής έχουν αναθέσει στη συγκεκριμένη τράπεζα.
Η αλήθεια είναι πως στη φαρέτρα των τραπεζών έχουν «επιστρατευθεί» πολλές από τις ιδιαίτερα γνωστές επιχειρήσεις από τον εμπορικό κλάδο και τον χώρο των υπηρεσιών, οι οποίες μάλιστα διαθέτουν και ευρύτατο δίκτυο πωλήσεων.
Ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα συμμετεχόντων super markets (π.χ. Σκλαβενίτης, Βασιλόπουλος, Μασούτης), αλυσίδων πρατηρίων βενζίνης (π.χ. Shell, BP, Ελίν, Aegean), εταιρειών τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών και τεχνολογίας (π.χ. Cosmote, Vodafone, Hellas On Line, Γερμανός, Πλαίσιο, Public. Media Markt, Κωτσόβολος), αλλά και άλλων εταιρειών όπως π.χ. η Αεροπορία Αιγαίου ΑΡΑΙΓ -0,75%, η Intersport, η Adidas, τα ΙΚΕΑ, τα Praktiker, η Notos Galleries, η Hondos, τα πολυκαταστήματα Attica, η JUMBO, ο Μουστάκας, τα Sephora και ο Μαρμαρίδης.
Πέραν ωστόσο των προσφορών, οι τράπεζες προσπαθούν και μέσα από άλλους τρόπους να δελεάσουν ως ένα βαθμό τους πελάτες τους. Έτσι:
• Προσφέρουν επιτόκια ίσα ή και μεγαλύτερα του 1% για όσους προθεσμιακούς καταθέτες φέρουν «νέο χρήμα» (είτε από το εξωτερικό, είτε με τη μορφή χαρτονομισμάτων).
• Προωθούν -σε συνεργασία με ασφαλιστικούς ομίλους- μακροπρόθεσμα ασφαλιστικά-επενδυτικά προϊόντα, εγγυημένου κεφαλαίου και ελάχιστης ετήσιας εγγυημένης απόδοσης (ενίοτε αυτή προσεγγίζει ή και υπερβαίνει το 2%).
• Διαθέτουν σύνθετα επενδυτικά προϊόντα εγγυημένου κεφαλαίου και πιθανών υψηλών αποδόσεων, στην περίπτωση που κάποιος δείκτης ακολουθήσει επιθυμητή κατεύθυνση.
Κύκλοι της τραπεζικής αγοράς εκτιμούν ότι για το ορατό μέλλον και τουλάχιστον για όσο χρονικό διάστημα συνεχίζονται τα capital controls, τα επιτόκια των καταθέσεων θα συνεχίσουν την πλαγιοκαθοδική τους πορεία (τα λοιπά καταθετικά επιτόκια έχουν ήδη «ισοπεδωθεί»).