Πριν λίγες ημέρες στο γκισέ μιας τράπεζας, περίμενε ο Παντελής να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ του .

 Η διαδρομή της ζωής του στην Καστοριά, είχε ξεκινήσει πριν πολλά χρόνια, όταν είχε κατέβει από ένα από τα πολύ απομακρυσμένα χωριά του νομού για να μάθει και να δουλέψει στην πόλη.

Κατάφερε και αγόρασε ένα διαμέρισμα, έκανε και οικογένεια και τώρα στα γεράματα ζει μια
συντηριτική ζωή, με μια σύνταξη των 450 ευρώ.

Στο χωριό κατάφερε να κρατάει το παμπάλαιο σπίτι που κληρονόμησε από τον πατέρα του και να πληρώνει και γι΄ αυτό ΕΝΦΙΑ. Το σύνολο των χρημάτων για τα δύο σπίτια λοιπόν είναι γύρω στα 600 ευρώ.

Μπροστά λοιπόν στο ταμείο της τράπεζας ο Παντελής ακούει τον υπάλληλο, που πληροφορεί τον προηγούμενο απ΄ αυτόν ότι θα πρέπει να πληρώνει από την 21 Αυγούστου και μπρος, ένα ποσό επι πλέον 1,20 ευρώ για την Τράπεζα.

Δηλαδή να πληρώνει επιπλέον ποσό γιατί πηρώνει με συνέπεια. Γυρίζει το κεφάλι του προς τα πίσω και με ένα βλέμα απορίας και αγανάκτησης λέει: “Άχ πάει ο καφές που έπινα κάθε φορά που κατέβαινα μια φορά τον μήνα στην τράπεζα”. ΄

Ένας άλλος τότε από πίσω του λέει “είναι ρε  Παντελή, για να σώσουν  τις τράπεζες και την Δημοκρατία”. Ο Παντελής γυρίζει και του απαντάει. Εγώ ρε συ φίλε θα σώσω- κόβοντας τον μηνιάτικο καφέ μας - τις τράπεζες και την Δημοκρατία, τι να πω;”

Έ τώρα εγώ, ο γράφων, πώς να μη θυμηθώ το λογοτεχνικό έργο του Αζίζ  Νεσίν “ ο καφές και η δημοκρατία”.

Ποιός ήταν ο Νεσίμ  Αζίζ; Ένας από τους σπουδαιότερους λογοτέχνες στην Τουρκία, ένθερμος μαχητής της ελευθερίας.  Μέσα από τις πράξεις του και τις διώξεις του, αγωνίστηκε για την βελτίωση της μοίρας του εργαζόμενου ανθρώπου.

Πριν από τον θάνατό του (Ιούλιος του 1995) είχε δηλώσει: “Η τάξις μου είναι λαϊκή, πιστεύω στην ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής της εκφυλισμένης κοινωνίας μας.
Αυτοί που έχουν συμφέροντα στην συνέχιση του εκφυλισμού και μαζί βέβαια οι παραπλανημένοι, συνηθίζουν να λένε “έτσι ήρθαν τα πράγματα, έτσι θα πάνε”.

“Έ όχι” εγώ λέω ότι “δεν θα πάνε, δεν πρέπει να πάνε, όλοι μαζί δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πάνε”.

Την μέρα του θανάτου του όλος ο κόσμος της διανόησης και του πολιτισμού, έκαναν δηλώσεις.
Ο τότε συνασπισμός (σήμερα ΣΥΡΙΖΑ) τόνιζε σε ανακοίνωση: “Ολόκληρη η ανθρωπότητα έγινε φτωχότερη. Ο αγωνιστής του δικαίου και της λευτεριάς έφυγε για πάντα”.

Εμείς σήμερα όμως ρωτάμε τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ.
Μήπως θα πρέπει να διαβάσουν και πάλι το βιβλίο του Αζίζ Νεσίν ”ο καφές και η Δημοκρατία”;
Γιατί ο Παντελής, το 1,20 ευρώ που έδινε μια φορά τον μήνα στο φτηνό το καφενείο για να απολαύσει το καφεδάκι του, τώρα θα το στερηθεί για να σωθούν οι τράπεζες και η δημοκρατία.