Χρονογράφημα του Χρήστου Γιούτσου

Ζούμε πλέον, μια βαθειά και παρατεταμένη κρίση.
Η βαρβαρότητα με μνημόνια, ή χωρίς μνημόνια, εξαπλώνεται στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η κρίση όμως αυτή έχει όνομα και λέγεται καπιταλιστική κρίση.
Χαρακτηριστικά της, η αγριρότητα, η εκμετάλευση, η καταπίεση, η μεγάλη ανισότητα, ο μισαν- θρωπισμός.
Η προσπάθεια να αναγεννηθεί ο καπιταλισμός, πραγματοποιείται μέσα από την λαϊκή καταστροφή, λεηλατώντας τους
εργαζόμενους, τους αγροτες, τα μικρομεσαία στρώμματα, τους νέους και τους συνταξιούχους.

Χωρίς πλέον καμιά προοπτική, ο λαός δεν βλέπει καμιά “βελτίωση” καμιά “καλυτέρευση”, και καμιά “λύση”, στα καθημερινά του προβλήματα.
Η συσσώρευση των κεφαλαίων, το αλισβερήσι των τραπεζών και η διόγκωση των χρεών είναι κοινό γνώρισμα όλων των καπιταλιστικών χωρών.
Η εναλλαγή κυβερνήσεων και προσώπων ώστε να κερδίσουν χρόνο στην κατρακύλα, δεν μπορεί να λύσει τα τεράστια οικονομιά προβλήματα.
Τα ΜΜΕ αποπροσανατολίζουν την σκέψη των ανθρώπων, σε σημείο που η πολυ μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων να μην μπορεί να αντιλειφθεί τι γίνεται γύρω του.
Έφτασε μάλιστα σε τέτοιο σημείο ο πολίτης που το μαύρο να το βλέπει άσπρο και το άσπρο μαύρο. Η πολιτική σκέψη πλέον δεν υφίσταται. Η παραπληροφόρηση και η άγνοια των πολιτικών πραγμάτων κυριαρχεί απ΄ άκρη σ΄ άκρη. 
Μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος ψηφίζει  ότι τούρθει, άτομα αμφιβόλου αξίας και πνευματικού επιπέδου, χωρίς να ψάξει  ή να υποψιαστεί αν πράττει σωστά ή λάθος.
Προεκλογικά συνθήματα για ένα καλύτερο αύριο, για μια ελπίδα, για βήματα προς τα μπρος, παρασέρνουν τον λαό σε αυταπάτες και σε όνειρα απραγματοποίητα. Βέβαια οι επιτήδιοι πολιτικοί έχουν καταφέρει μ΄ όλα αυτά να ξεγελάσουν τον κόσμο για μια ακόμη φορά.
Τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, εξαντλούνται στις γνωστές συζητήσεις στρογγυλής τράπεζας.
Λίγο πολύ, δημιουργείται το περίγραμμα των θέσεων των κομμάτων, έναντι της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ένωσης και της πορείας της Ελλάδας σ΄ αυτήν. Όμως πέρα από τις όποιες ευρωαντιρρήσεις και ευρωσκεπτικισμούς, υπάρχουν δύο βασικές θέσεις κομμάτων.
Η μια  αφορά όλα τα κόμματα που μέσα από πρόβληματισμούς αποδέχονται την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανάγκη συμμετοχής σ΄ αυτήν.
Και η άλλη αφορά μόνο το ΚΚΕ που ξεκάθαρα ζητά την αποδέσμευση της Ελλάδας από την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ένωση, και την διάλυσή της.
Η άποψη του ΚΚΕ είναι ότι αυτή η Ε.Ε. είναι δομημένη στην θέληση συμφερόντων του ολιγαρχικού κεφαλαίου με Ιμπεριαλιστικές  βλέψεις και ότι πρέπει να μετατραπεί σε οργανισμό ισοτίμων χωρών και λαών με κοινωνική δικαιοσύνη οικονομική ισότητα και σοσιαλιστική προοπτική.
Βέβαια από την κομβική αυτή διαφορά, καθορίζεται και ο πολιτικός χαρακτήρας και κατεύθυνση κάθε κόμματος. Τα συμπεράσματα απ΄ αυτές τις διαφορές είναι βέβαια υπόθεση του καθενός μας χωριστά. Η αλήθεια είναι ότι ζούμε όπως προαναφέραμε μια οικονομική κρίση. Η ανεργία αυξήθηκε σε πρωτοφανή ποσοστά.
Το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς μεγάλωσε ανησυχητικά, ενώ μειώθηκαν τα κρατικά κονδύλια για την εκπαίδευση, την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση.
Η πολιτική που ακολουθήθηκε από τις κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες έχει οδηγήσει, σε μια κρίση το ασφαλιστικό σύστημα που εκδηλώνεται με τα ελλείμματα των ταμείων και τις χαμηλές παροχές.
Και όλα αυτά και πολλά άλλα βέβαια θα τα βρούμε μπροστά μας τραβώντας, στ΄ ανηφόρι αυτό που λέγεται ζωή.