Αναμφισβήτητα η Καστοριά είναι η πόλη με τα περισσότερα αρχοντικά που κτίστηκαν μ΄ αυτή την αρχιτεκτονική στην Μακεδονία κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας και αργότερα.
Αυτό οφείλεται στη επεξεργασία και το εμπόριο της γούνας που διαδόθηκε τότε από τους καστοριανούς γουναράδες σ΄ όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής.

  Διότι τότε η νοοτροπία που επικρατούσε στην Καστοριά, για κάθε παιδί που μεγάλωνε, ήταν
να γίνει ή ψαράς ή γουναράς.
Όσα παιδιά επέλεξαν το δεύτερο, προτίμησαν να ξενιτευτούν και να αναπτύξουν το εμπόριο της γούνας στις νέες πατρίδες τους.
Όμως ποτέ δεν ξέχασαν την γενέτειρά τους και τους γέρους γονείς τους, από τους οποίους έμαθαν την τέχνη της γούνας.

  Γι΄ αυτό φρόντισαν να συνεργάζονται με τους δικούς τους ανθρώπους που άφησαν πίσω στην πατρίδα, στους οποίους έστελναν τις “μπάλες” με τους χορδάδες για να επεξεργαστούν τα αποκόμματα.

Έτσι αναπτύχθηκε στην Καστοριά η τέχνη των “κομματιαστών” από τα οποία γίνοταν τα περίφημα παλτά ή ζακέτες - ανάλογα με την παραγγελία - που έδωσαν μεγάλα κέρδη στους γουναράδες και ανάπτυξη στην πόλη.

Πολλοί από τους γουναράδες που πρόκοψαν στην ξενιτιά, αποφάσισαν να κτίσουν από ένα σπίτι στην πατρίδα, για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη στους γέρους γονείς τους, οι οποίοι θα μορούσαν να ζουν άνετα και να καμαρώνουν για τα παιδιά τους.

  Αυτό ήταν σαν αρχή και το παράδειγμά τους μιμήθηκαν κι άλλοι, μέχρι που μπήκαν στον ανταγωνισμό, για το ποιο σπίτι είναι καλύτερο και μεγαλύτερο από το προηγούμενο.

  Επειδή όμως τότε η Καστοριά ήταν τουρκοκρατούμενη και η ζωή των ελλήνων κινδύνευε ανά πάσα στιγμή από τον δυνάστη, πολλοί ιδιοκτήτες αρχοντικών σκέφτηκαν να κάνουν μέσα σ΄ αυτά μυστικές κρυψώνες.
Κάτι σαν την σημερινή “έξοδο κινδύνου” μόλις έκαναν την εμφάνισή τους στην εξώθυρα τούρκοι “τσανταρμάδες”!

Ήταν οι περίφημες “Μεσάνδρες” (σύνθετη ονομασία από το μέσα + άντρες) που εξωτερικά έμοιαζαν με συνηθισμένες ντουλάπες, αλλά μέσα υπήρχε μυστική καταπακτή που οδηγούσε στο “τσιατί” (σκεπή) του αρχοντικού και από εκεί στο διπλανό σπίτι!

  Μόλις η νοικοκυρά του σπιτιού έβλεπε από το παράθυρο της πόρτας τους τούρκους στρατιώτες με τα όπλα να χτυπούν το “τσουκαλίδι” (ρόπτρο) της αυλόπορτας, φώναζε συνθηματικά:
- Τώρα, τώρα, να κλείσω την Μεσάνδρα κα θα σας ανοίξω!

Όταν ο άντρας του σπιτιού άκουγε το σύνθημα, έτρεχε αμέσως να μπει στην “Μεσάντρα” κι από εκεί στην σκεπή, μέχρι να εξαφανισθεί και να μην τον ανακαλύψουν οι τούρκοι.

Έτσι η ανάγκη να κρυφτούν από τους τούρκους, έγινε... μόδα και σε λίγο τα περισσότερα αρχοντικά της Καστοριάς είχαν την δική τους “Μεσάντρα”, που αποδείχθηκε σωτήρια σε πολλές περιπτώσεις!