Δύο από τους πιο χαρακτηριστικούς τύπους της μεταπολε- μικής Καστοριάς ήταν ο Τάκης ο Καλλίνικος και ο Νίκος ο Παπούλας.
Και οι δύο ήταν αχώριστοι από τον στρατό και διακρίθηκαν για την ανδραγαθία τους στον πόλεμο, απ΄ όπου γύρισαν με το στήθος γεμάτο παράσημα!

  Αργότερα όμως στην πολιτική ζωή διακρίθηκαν για δύο πράγματα: Για τις ανεπανάληπτες “πλάκες” τους και για την μεγάλη αδυναμία τους στο καλό τσίπουρο...

Σ΄ αυτά τα δύο ήταν “πρωταθλητές” και δεν άφηναν ευκαιρία για να το αποδείξουν.
Μια μέρα ταξίδευαν με το τρένο για Θεσσαλονίκη για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, όταν ξαφνικά είδαν ν΄ ανεβαίνει από τον σταθμό του Αμυνταίου ένας χωρικός, που κρατούσε με τα χέρια  του μια μεγάλη νταμιτζάνα και κάθησε στο μπροστινό κάθισμα.

  Αμέσως το αισθητήριο των δύο συνεπιβατών σήμανε συναγερμό, ότι κάτι εξαιρετικό κρύβει το περιεχόμενο της νταμιτζάνας!
Και έπιασαν κουβέντα με τον αφελή χωρικό, ο οποίος δεν άργησε να τους αποκαλύψει ότι η νταμιτζάνα περιείχε εξαιρετικό τσίπουρο τελευταίας σοδειάς από τα καλύτερα αμπέλια του Αμυνταίου.

  Αφού αλληλοκοιτάχτηκαν για λίγο οι δύο φίλοι, ο Τάκης και ο Νίκος, μ΄ένα νεύμα μπήκε αμέσως σε εφαρμογή το σχέδιο.
Ο Νίκος ο Παπούλας έβαλε ξαφνικά τα χέρια του στο στόμα και άρχισε να σφαδάζει από τους πόνους, ότι τάχα ένας δαιμονισμένος οδοντόπονος τον είχε καθηλώσει!

  Από δίπλα του ο Τάκης ο Καλλίνικος του έδινε κουράγιο, λέγοντας ότι πρέπει να κάνει υπομονή, μέχρι να φτάσουν στην Θεσσαλονίκη και να πάει στον οδοντίατρο για να βγάλει το παναθεματισμένο δόντι και να ησυχάσει...
Φαίνεται όμως ότι το “σκηνικό” ήταν καλά στημένο από τους δύο φίλους και ο αφελής χωρικός έπεσε στην “παγίδα”!
Ψυχοπονιάρης όπως ήταν απευθύνθηκε στον... ασθενή και του είπε:
- Να έχω τσίπουρο στην νταμιτζάνα για το δόντι αλλά δεν έχω ποτήρι...
-Μωρέ δώσε την νταμιτζάνα κι εγώ τα καταφέρνω και χωρίς ποτήρι, του είπε ο Παπούλας δήθεν ταλαιπωρημένος!

Μέχρι να σταματήσει ο “πόνος” του Παπούλα, έπιασε την κουβέντα με τον χωρικό ο Τάκης ο Καλλίνικος ο οποίος τον ρωτούσε πόσα γράδα είναι το τσίπουρο και τατοιαύτα.
Ο χωρικός που καμάρωνε για το προϊόν του, έδωσε και στον Τάκη να δοκιμάσει και χωρίς να το καταλάβει οι δύο μερακλήδες έφεραν την “μπότσκα” με το τσίπουρο στην μέση...
Αμέσως πέρασε ο “πόνος” και άρχισαν τα γέλια και τα τραγούδια μέχρι που έφτασαν στην Θεσσαλονίκη.

  Μόνο η νταμιτζάνα που κουβαλούσε ο χωρικός από το Αμύνταιο, έφτασε μισή στον προορισμό της!
Αλλά και οι δύο φίλοι, στην κατάσταση που βρέθηκαν, ξέχασαν να πάνε στο γήπεδο και αφού ξάπλωσαν σε παγκάκια της συμπρωτεύουσας, μέχρι να ξεμεθύσουν, πήραν την επομένη τον δρόμο της επιστροφής για την Καστοριά, η οποία είχε ήδη πληροφορηθεί τα κατορθώματά τους.

  Όταν μετά από λίγα χρόνια, η γούνα άρχισε να ακμάζει στην Καστοριά, ο Τάκης ο Καλλίνικος εξελίχθηκε σ΄έναν από τους καλύτερους “τσιατιστάδες”. Γρηγόριος και αποδοτικός όπως ήταν, έγινε ο πιο περιζήτητος εργάτης στη γούνα και όλοι τον παρακαλούσαν να τον έχουν στην δουλειά τους.

  Ο Τάκης είχε και μια αδερφή, παντρεμένη στην Γαλλία, όπου ο πατέρας  του δούλευε για πολλά χρόνια εκεί και κάποτε τον κάλεσε για να γνωρίσει την αδερφή του.
Όταν όμως επέστρεψε στην Καστοριά, μετά από λίγο καιρό, εμφανίστηκε εντελώς διαφορετικός και στην συμπεριφορά και στην εμφάνιση! Γιατί ήταν ντυμένος με την παριζιάνικη μόδα και αντί να πάαει σπίτι του, πήγε και κοιμήθηκε στο ξενοδοχείο “Παλλάδιον”!
  Ακόμα και την ομιλία του άλλαξε, γιατί μιλούσε “σπασμένα” ελληνικά με γαλλική προφορά, για ένα διάστημα, μέχρι που όλοι κατάλαβαν ότι ήταν μια από τις συνηθισμένες “πλάκες” του Τάκη!

  Όταν τα βράδια έφευγαν από την ταβέρνα, παρέα με τον φίλο του τον Παπούλα, άρχιζαν τα γέλια και τα τραγούδια, μέχρι που τους έπιανε ο χωροφύλακας και την άλλη μέρα τους καλούσε να παρουσιαστούν στο Δικαστήριο, για διατάραξη της κοινής ησυχίας...

  Οι δύο τους εμφανίζονταν στο Δικαστήριο, έχοντας στο στήθος “πλάκα” τα παράσημα και στο πλευρό τους τον δικηγόρο Βαλαλά, που τους είχε μόνιμους “πελάτες” αλλά πάντοτε αμισθί, γιατί του άρεζε η παρέα τους, όταν τους συναντούσε στην ταβέρνα...
Ο Τάκης ο Καλλίνικος είχε τον μεγαλύτερο κήπο με οπωροφόρα δέντρα στην νότια παραλία. Εκεί που σήμερα είναι χτισμένα τα τρία σπίτια της οικογένειας, τα οποία άφησε ο παπούς στους απογόνους του; γιατί ήταν δουλευταράς και καλός νοικοκύρης, για να ζουν σήμερα από τα ενοίκια...