Χρονογράφημα του Χρήστου Γιούτσου

    Από τότε που ξέρω τον Βαγγελάκη πάντα άνεργος ήταν. Αραιά και που, κάνει κανά μεροκάματο, αλλά σταθερή και μόνιμη δουλειά δεν είχε ποτέ.
Δηλώνει αγρότης, αλλά δεν είναι. Πέντε έξι στρέμματα χωράφια έχει όλα - όλα, τα οποία, από τότε που ο γεωργός πατέρας του, του
είπε “γιέ μου σου τα παραδίδω, εγώ είμαι πια πολύ γέρος και δεν μπορώ να τα καλλιεργώ”, έμειναν μπαϊρια, γεμάτα αγριόχορτα και ακαλλιέργητα. Στο χωριό τον λένε τεμπέλη. Ο ίδιος δεν το παραδέχεται και στους κατηγόρους του, απαντά: “βρείτε μου εσείς μια καλή δουλειά και αν δεν την κάνω τότε να με κουτσομπολεύεται”. Τί εννοεί “καλή δουλειά” δεν εξηγεί. Όταν τον ρωτάς “πού βρίσκεις τα λεφτά για να ζεις;” η απάντησή του είναι ειλικρινής: “μήπως και τί έξοδα έχω; ένα πιάτο φαϊ, ένα πακέτο τσιγάρα και ένα - δύο τσίπουρα στο καφενείο χρειάζομαι. Έ γι΄ αυτά ας είναι καλά ο ΟΓΑ που δίνει σύνταξη στα γερόντια μου, και κανα μεροκάματο που κάνω εγώ που και που”.
  Το βράδυ των εσωκομματικών εκλογών της Ν.Δ. για την ανάδειξη του αρχηγού της, ο Βαγγελάκης ήρθε στο καφενείο κι έδειχνε “άλλος άνθρωπος”. Πήρε θέση στο κέντρο της αίθουσας κι αμέσως φωνάζει στον καφετζή “Μάστορα φέρε ένα “πενηνταράκι” για μένα και δώσε σ΄ όλους ότι θέλουν, κερνάω εγώ”. Ύστερα γυρνώντας προς τους συγχωριανούς του λέει: “κερνάω αλλά μη με “ξετζεπώσετε” κιόλας. Από ένα καφέ, ή από ένα τσίπουρο το πληρώνω, γιατί παραπάνω δεν έχω”. Ο Μιχάλης, κτηνοτρόφος στο επάγγελμα και πειραχτήρι του καφενείου τον ρωτάει: “Τί έγινε ρε Βαγγελάκη, έπεσε κανά μεροκάματο σήμερα, ή πήραν οι γέροι σου το δώρο των Χριστουγέννων”. Ο Βαγγελάκης τότε χαμογελώντας λέει “κερνάω για την μεγάλη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη”, κορδωμένος σαν διάνος.  Ο Μήτσος, συνταξιούχος πρώην πασοκατζής και τώρα συριζαίος αριστερός, σιγοψιθυρίζει λέγοντας “με φίλους και ψηφοφόρους σαν και εσένα ο Κυριάκος θα πάει πολύ μπροστά”.
Και υψώνοντας την φωνή για ν΄ ακουστεί από όλους λέει:
“Με τον Κυριάκο αρχηγό της Ν.Δ., βλέπω τον Αλέξη  να στρογγυλοκάθεται στην πρωθυπουργία για τρεις τουλάχιστον τετραετίες”.
Σαν βέλος πετάχθηκε όρθιος ο Βαγγελάκης απαντώντας του “καλά εσύ δεν ήσουν που μίλαγες κατά του Γιώργου και υποστήριζες με φανατισμό  τον Βενιζέλο; Αλλά μια ζωή “κωλοτούμπας” είσαι τώρα θα αλλάξεις;
Όσο για τον Μητσοτάκη  ένοια σου “πίσω έχει η αχλάδα της ουρά”. Σε ένα τραπέζι , στο βάθος του καφενείου, ο μπαρμπα Τάσος, αγωνιστής του ΕΑΜ, που πέρασε και κάποια χρόνια της ζωής του στις φυλακές και στις εξορίες, κάθεται κι ακούει την συζήτηση, χωρίς να συμμετέχει. Κάπου κάπου κουνάει το κεφάλι του, που δείχνει απογοήτευση και θλίψη. Δεν λες τίποτα τον ρωτάει ο καφετζής. “Τί να πω μωρέ, που τους ακούω και με πιάνουν τα διαόλια; Τί δουλειά έχουν αυτοί, φτωχοί και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι χωρίς να έχουν σωστή πληροφόρηση και γνώση, να μαλώνουν για τα κόμματα εξουσίας; Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι τα δικά τους συμφέροντα, δεν συμβαδίζουν με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας;”
Αυτό λοιπον το γεγονός “συνέβη στο χωριό” του καθενός μας, και δεν “συνέβη στην Αθήνα”, κατά τον τίτλο της μεγάλης παλιάς επιτυχίας του Μάνου Χατζηδάκη.
Ίσως γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις εκεί, είναι τελείως διαφορετικές, απ΄ ότι στον μικρόκοσμο μιας μικρής κλειστής κοινωνίας, όπως είναι τα χωριά της πατρίδας μας.