Καθόλου δεν θα την πείραζε την Κορησό αν την έπιαναν στο στόμα τους οι κωμωδιογράφοι κι έκαναν φύλλο και φτερό την παράδοσή της, τα ήθη τα έθιμα και τις ιδιαιτερότητές της!
Γιατί οι κάτοικοί της ανέκαθεν είχαν περιπαιχτική διάθεση στις καθημερινές τους σχέσεις, αφού είχαν αντικαταστήσει τα ονόματά τους με παρατσούκλια!
Αυτήν την παράδοση διαχειρίστηκε με κωμικοτραγικό τρόπο ο Δ. Ιωαννίδης και συνέγραψε ένα  θεατρικό έργο, που ανέβηκε
με επιτυχία στη σκηνή, την Κυριακή 27 Δεκεμβρίου, στην Κορησό!
Γενέτειρα σημαντικών ανθρώπων, ακόμα και αγίων (Διονύσιος, Θεοδόσιος) ήταν ωστόσο και πανδέκτης περιπλανώμενων, εξού και η παροιμία: Όσους δεν θέλει ο Θεός, τους θέλει η Κορησός!
Μεταλλαγμένη τώρα πια απ΄ τις πολλές νύφες και τις εισαγωγές γαμπρών, εξακολουθεί να είναι σημείο αναφοράς!
Όλα αυτά περιγράφονται στην πρώτη πράξη. Αλλά και στην δεύτερη και στην τρίτη συνεχίζεται η φλυαρία σχετικά με τις συνήθειες που αντικαθιστούν σιγά - σιγά την παράδοση στον ίδιο χώρο, από τα ίδια πρόσωπα του έργου (13 συνολικά!). Καθώς όλα εξελίσσονται σε μια τάξη σχολείου με τους μαθητές να φλυαρούν ακατάπαυστα...
Τελικά, το έργο χειροκροτήθηκε με ενθουσιασμό, σε μια κατάμεστη αίθουσα, για πολλούς λόγους: Για τις "ατάκες" του κειμένου, αλλά και για την "ηθοποιία" που έβγαλαν οι συμμετέχοντες, άνθρωποι όλοι της διπλανής αυλής - κυρίως γυναίκες - εθισμένοι, ωστόσο, στη φλυαρία που ήταν η βασική ιδέα του έργου! Σ΄ αυτούς τους απλούς ανθρώπους, που μετά από κόπους τριών μηνών σε πρόβες έγιναν για ένα δίωρο σπουδαίοι, αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια. Καθώς είναι δύσκολο, έως παράτολμο, να σηκωθεί κανείς από τον καναπέ του σαλονιού του, να γίνει για ένα διάστημα ηθοποιός και να ξαναεπιστρέψει μετά στην καθημερινότηά του. 
Το έργο, ίσως ανεβεί και στην Καστοριά, αφού προηγουμένως αλλάξει όλη η πρώτη πράξη...