Στο facebook

Αρχειοθήκη

Από το Blogger.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πνευματική ιδιοκτησία & Αντιγραφή υλικού
Το περιεχόμενο του blog μας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του kastorianiestia.gr
H αναδημοσίευση υλικού σε άλλη ιστοσελίδα επιτρέπεται μόνο με την προϋπόθεση αναφοράς της πηγής με ενεργό link προς το πρωτότυπο άρθρο.

Πρόσφατα

5 Ιουνίου 2015

Ο κυρ - Σταύρος και η Ευρώπη

6/05/2015 01:43:00 μ.μ. | |
Χρονογράφημα του Χρήστου Γιούτσου

   Είναι κάποιες φορές που ο λογισμός μου τρέχει δεκαετίες πίσω. 
Μιλώ για την Ελλάδα, μετά την πτώση της χούντας. 
Ήταν τότε που μας έδιναν χαρά τα απλά καθημερινά γεγονότα. 
Μας αρκούσε ένα χαμόγελο και μια καλημέρα ενός συνανθρώπου  μας. 
Ένας περίπατος, ένα όμορφο ελληνικό τραγούδι της τότε εποχής, ένα βλέμα ερωτικό από την αγαπημένη μας. 
Μια προσμονή για την Δημοκρατία που φαινόταν ότι έρχεται. 
Μπορεί να μας έλειπαν πολλά απ΄τα
σύγχρονα αγαθά και κομφόρ, είχαμε όμως τα πιστεύω μας, τα οράματά μας, τις ελπίδες μας και μια αγάπη στους ανθρώπους και στον τόπο μας. 
  Θέλαμε να συμμετέχουμε στα κοινά, στα σωματεία με πολιτιστικό περιεχόμενο και να συμβάλουμε στην πρόοδο και στην εξέλιξη της κοινωνίας. Ο κινηματογράφος, το θέατρο και οι μουσικές συναυλίες ομόρφαιναν την ζωή και τα συναισθήματά μας. 
Η αγάπη μας για την λογοτεχνία, την ποίηση και τις εικαστικές τέχνες, μας ανέβαζαν στα ουράνια.
Οι διώξεις και οι απαγορεύσεις που είχαν προηγηθεί από την χούντα μας έκαναν να διψούμε για περισσότερα πράγματα, που ανεβάζουν την ανθρώπινη υπόσταση. 
Τα χρόνια κυλούσαν και η Ελλαδα ξανάβρισκε τον δρόμο της. 
Ο πολιτισμός άρχιζε δειλά - δειλά την ανοδική του πορεία. 
Η ασφυκτική λογοκρισία των απριλιανών και η αστυνομοκρατία τους, έμπαιναν στον παρελθόν και δημιουργούνταν καινούργια δεδομένα. 
Ήταν όμως γραφτό αυτή η “Πολιτιστική Άνοιξη” να μην κρατήσει για πολύ. Με την είσοδό μας στην Ενωμένη Ευρώπη ήταν μοιραίο να πέσουμε στο χαμηλότερο πολιτιστικό βάραθρο. Από εκεί βέβαια αρχίζει και η παρακμή και η πολιστιστική μας κουλτούρα να διαβαίνει στον κατήφορο. Άνθρωποι κοντόφθαλμοι και υποτακτικοί, μιλούσαν τότε για αναβάθμιση και μεγάλη ανάπτυξη στις τέχνες. 
  Κάποιοι λέγαν ότι παύουμε να είμαστε η “Ψωροκώσταινα” και ότι γινόμαστε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή και αναπτυγμένη χώρα. 
Έλα όμως που όλα πήγαν ανάποδα στον πολιτισμό, και η Ε.Ε. μαζί με τους υπέρμετρους εγωϊστές της μας οδήγησε στην σημερινή κατάσταση που είναι για κλάματα, όπως λέει και το λαϊκό παραμύθι της Θράκης, (του κυρ - Σταύρου”, που το μελοποίησε ο Διονύσης Σαββόπουλος. 
- Μια φορά κι έναν καιρό ένας κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο απέκτησε φωλιά του δάσους και πολλά κοτσυφόπουλα και ΑΠΑΙΤΗΣΕ από όλα τα άλλα πουλιά  να μην τον φωνάζουν πια Σταύρο. 
- “Δεν με λένε Σταύρο” τους είπε “μον΄με λένε Σταύρο και κύριο Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη”. 
Ο Σταύρος ο κότσυφας είχε πιστέψει πως είχε γίνει κύριος της μοίρας του και προσπαθούσε να επιβάλει και στους άλλους την εξουσία του , αλλάζοντας τ΄ όνομά του, παραχαράσσοντας δηλαδή το αληθινό του πρόσωπο μ΄ένα άλλαζονικό ψέμα. 
Απ΄ την στιγμή που έγινε δημιουργός είχε αναγάγει σε κατορθώματά του. 
-Δηλαδή της στέγη και τους ομοίους του που απέκτησε - σε μέσα να του απονέμονται τιμές και δόξες (σαν τους ευρωπαίους έλληνες στην περίπτωσή μας). 
Ο κότσυφας ταύτισε την ζωή με την ανωτερότητά του που νόμιζε  ότι απέκτησε. 
Ξεχνώντας πως όλα όσα απέκτησε δεν του ανήκαν και πώς κάποια στιγμή θα τα έχανε - όπως και έγινε - οι βροχές, το χαλάζι, οι κεραυνοί κατέστρεψαν αυτήν την κενόδοξη αλλαζονία του και έχασε τα πάντα. 
“Πάνε και τα κοτσιφόπουλα” και απόμεινε μόνος αναγνωρίζοντας την αδυναμία του και χαμηλώνοντας το βλέμμα του, μονολογούσε. 
“Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη, μόνο με λένε, μόνο Σταύρο”. 
Βέβαια το δίδαγμα του παραμυθιού είναι, η ταπείνωση που δεχόμαστε σήμερα, για χάρη αυτών που θέλανε να γίνουν ισχυροί και πολιτισμένοι ευρωπαίοι.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Πρωτοσέλιδα Εφημερίδων

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Designed by ER.