Στο facebook

Αρχειοθήκη

Από το Blogger.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πνευματική ιδιοκτησία & Αντιγραφή υλικού
Το περιεχόμενο του blog μας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του kastorianiestia.gr
H αναδημοσίευση υλικού σε άλλη ιστοσελίδα επιτρέπεται μόνο με την προϋπόθεση αναφοράς της πηγής με ενεργό link προς το πρωτότυπο άρθρο.

Πρόσφατα

12 Ιουνίου 2015

Τα πρώτα “εξοχικά κέντρα” της Καστοριάς Από μια αφήγηση του κ. Νίκου Πιστικού στην Καστοριανή Εστία

6/12/2015 01:04:00 μ.μ. | |
ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

   Τα πρώτα κέντρα εστίασης και διασκέδασης που έκαναν την εμφάνισή τους στην Καστοριά στις αρχές της δεκαετίας του 1950, έφεραν τον ελληνοπρεπή τίτλο “εξοχικά κένρα” και δεν είχαν καμιά σχέση με τα διάφορα “ρεστοράν” και “σνακ μπαρ” που εμφανίστηκαν πολύ αργότερα, με την εισβολή της ξενομανίας!
Ο επιθετικός προσδιορισμός “εξοχικά” οφείλεται στην θέση που ήταν εγκατεστημένα, η
οποία συνήθως ήταν εκτός πόλης, με τα δεδομένα εκείνης της εποχής, όπου τα τελευταία σπίτια της Καστοριάς, έφθαναν μέχρι τα κεντρικά “φανάρια” της σημερινής πόλης...
Ένα από τα πρώτα εξοχικά ήταν του Θεμελίδη, στην έξοδο της πόλης, εκεί που τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε μέχρι  πρόσφατα η τράπεζα της Citibank.
Το κέντρο αποτελούνταν από ένα μικρό σπιτάκι στην άκρη του οικοπέδου και στην αυλή του υπήρχαν μερικά τραπεζάκια για τους θαμώνες, οι οποίοι επιζητούσαν αυτό τον τρόπο της διασκέδασης, για να ξεφεύγουν από τα προβλήματα της καθημερινότητας. 
Όμως ο Θεμελίδης δεν περιορίστηκε μόνο σ΄ αυτή την επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία, όπως αποδείχθηκε ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων για εκείνη την εποχή και περιορισμένου κέρδους...
Γι΄ αυτό αποφάσισε να εκμεταλλευθεί το πίσω μέρος της αυλής που έφθανε τότε μέχρι την λίμνη. 
Έπιασε και φύτεψε σ΄ όλο τον κήπο τριανταφυλλιές, που τις περιποιούνταν κάθε μέρα με πολύ φροντίδα και όταν τον ρωτούσαν σε τι αποσκοπεί;  εκείνος απαντούσε με μυστηριώδες ύφος: “περιμένετε και θα δείτε”!
Όταν την άνοιξη άνθισαν οι τριανταφυλλιές, ο Θεμελίδης μάζευε κάθε πρωί τα τριαντάφυλλα και τα έβαζε στο καζάνι της απόσταξης, απ΄ όπου έβγαζε το ροδόσταγμα, το οποίο, ως γνωστόν είναι η πρώτη ύλη για τα αρώματα και το μοσχοπουλούσε...
Αυτό ήταν μια πρωτοτυπία για την Καστοριά που δυστυχώς όμως δεν βρήκε μιμητές και έτσι η καλλιέργεια του αρωματικού τριαντάφυλλου πέρασε στην Βουλγαρία, η οποία και σήμερα είναι ο βασικός προμηθευτής της βιομηχανίας αρωμάτων στην Γαλλία!
Ένας άλλος δραστήριος επιχειρηματίας στον χώρο της διασκέδασης ήταν ο Μήτσιος ο Χάτσιος που αποφάσισε να λειτουργήσει εξοχικό κέντρο στο μεγάλο κτήμα του, στο οποίο μέχρι τότε καλλιεργούσε ζαρζαβατικά, γιατί απ΄ αυτό περνούσε άφθονο νερό από την πηγή που υπήρχε λίγο πιο πέρα. 
Αυτά τα δύο εξοχικό, του Χάτσιου και του Θεμελίδη που βρίσκονταν δίπλα- δίπλα, είχαν μεγάλο “σουξέ” στην εποχή τους και “κατέβαζαν” τον κόσμο από το Τσαρσί, που έκανε την βόλτα του μέχρι εκεί για να διασκεδάσει!
Εκεί έδιναν τον μεγάλο χορό οι γουνοποιοί, που ήταν το κοσμικό γεγονός της χρονιάς και έφερναν όλους τους μεγάλους τραγουδιστές της εποχής, από τον Γούναρη μέχρι τον Μαρούδα και γινόταν το “σώσε” από κόσμο!
Ο πολύς κόσμος όμως έφθανε νωρίτερα, για να πιάσει θέση στην απέναντι πλαγιά, που ήταν τα εβραϊκά νεκροταφεία, και να παρακολουθήσει την εκδήλωση “αφ΄ υψηλού” και χωρίς εισιτήριο...
Λίγο πιο πέρα από την σημερινή ψαραγορά ήταν ο μεγάλος κήπος του Χατζημάγκα, τον οποίο κάποιος νοίκιασε για ένα διάστημα, για να τον μετατρέψει σε εξοχικό κέντρο. Φαίνεται όμως ότι δεν πήγαινε καλά και γρήγορα έβαλε “λουκέτο”...
  Κάτω από τη πηγή της “Ντόμπλιτσα” ήταν το κτήμα του Άνθιμου Σινόπουλου, με το νερό που έτρεχε άφθονο από μέσα του. Το οποίο εκμεταλλεύτηκε κι αυτός και άνοιξε μια μικρή ταβερνούλα - ουζάδικο, με πρώτους πελάτες τους φαντάρους που υπηρεστούσαν στους στρατώνες λίγο πιο πάνω. 
Ο μπάρμπα - Άνθιμος, όπως ήταν ευρύτερα γνωστός, φημίζονταν για τρία πράγματα: Τους καλούς μεζέδες, την καθαριότητα και το χιούμορ του...
Αργότερα άνοιξε ουζάδικο στην Ομόνοια, όπου μετά λειτούργησε για κάποιο διάστημα ο κινηματογράφος του Σμίλκου. 
Στην οδό Αγίου Αθανασίου, απέναντι από τον Αη Γιώργη, λειτούργησε για αρκετά χρόνια το κέντρο “Έλλη”, μέχρι που στην θέση του κτίστηκε  το ομώνυμο πνευματικό κέντρο της πόλης. Ενώ στην Ομόνοια, δίπλα στον κινηματογράφο του Σμίλκου υπήρχε το ταβερνάκι του Μπότη, για μερακλήδες! 
Η ξενάγισή μας στα εξοχικά κέντρα της Καστοριάς, συνεχίζεται στην νότια παραλία, εκεί όπου το 1932 έγινε από τους άνεργους γουναράδες ο παραλίμνιος δρόμος, όταν το επάγγελμά τους “χτυπήθηκε” από το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1928 και εκείνοι έψαχναν κανένα μεροκάματο για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. 
Εκεί λοιπόν, σ΄ένα μικρό σπιτάκι της παραλίας έμενε κάποιος Καλούδης ο οποίος στον κήπο του κατασκεύασε μια ξύλινη παράγκα που την μετέτρεψε σε ταβερνούλα. Στην συνέχεια έκανε και μια προσθήκη από σανίδια μέσα στη λίμνη, όπου εγκατέστησε μερικά τραπέζια, για να δέχεται τους πελάτες του τα καλοκαίρια. 
Το εντυπωσιακό σ΄ αυτή την ταβέρνα είναι ότι ο ιδιοκτήτης της με την δεξιοτεχνία που τον διέκρινε, έδωσε σχήμα καρδιάς στις μουριές που είχε φυτέψει στο πεζοδρόμιο, προσφέροντας έτσι ένα ανεπανάληπτο θέαμα στους πελάτες του καταστήματος. 
Αυτό ήταν το πρώτο εξοχικό κέντρο μέσα στην λίμνη,  που λειτούργησε την χρονιά που ανακαλύφθηκε ο λιμναίος οικισμός από τον Κεραμόπουλο, όταν έπεσε η στάθμη της λίμνης, λόγω των έργων που κατασκευτάζονταν στην νότια παραλία. 
Πηγαίνοντας για την Μαυριώτισσα, στο σημείο που ο δρόμος σχηματίζει μια “μυτιά” μέσα στη λίμνη και από τους ντόπιους ονομάστηκε “Μύτκα” κάποιος έκανε μια μικρή ξύλινη καλύβα που την μετέτρεψε σε ουζάδικο. Αλλά δεν κράτησε για πολύ και έκλεισε σε σύντομο χρονικό διάστημα. 
  Τότε εμφανίστηκε ο Μυλωνάς, ένας έξυπνος και δραστήριος επιχειρηματίας, ο οποίος έκτισε μερικά σπιτάκια για ψησταριές και διαμόρφωσε έναν όμορφο χώρο με θέα την Καστοριά, όπου υποδέχονταν τους πελάτες του δίπλα στην λίμνη.
Το κέντρο  αυτό ήταν σκέτος “πειρασμός” και όποιος ντόπιος ή ξένος περνούσε από εκεί, ήταν αδύνατο να αντισταθεί και να μην καθήσει για να απολαύσει την όμορφη θέα και τους λαχταριστούς μεζέδες, που ετοίμαζε η γυναίκα του καταστηματάρχη η οποία ήταν έξοχη μαγείρισσα!
Αλλά και όποιος επίσημος επισκέπτονταν την Καστοριά, οι τοπικοί άρχοντες τον πήγαιναν στην “Μύτκα” για να τον ευχαριστήσουν. 
Ανάμεσά τους  ήταν και ο διάσημος ευφευρέτης της πενικιλίνης Φλέμιγκ με την γυναίκα του, τους οποίους φίλεψαν ψητό στην σούβλα. 
Όπως επίσης και την ειδική γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού κ. Φατούρου η οποία ήταν αρμόδια για τα αρχοντικά και επισκέπτονταν τακτικά την Καστοριά. 
Την κ. Φατούρου είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά ο κ. Νίκος Πιστικός όταν εκείνη επισκέφθηκε το Λαογραφικό Μουσείο και εντυπωσιάστηκε από τα περίφημα βιτρώ που κατασκεύαζε ο ίδιος. 
Όταν μάλιστα πληροφορήθηκε ότι ο δημιουργός τους είναι ένας κουρέας, η έκπληξη ήταν τόσο μεγάλη που έστειλε τον οδηγό της μέχρι την Μαυριώτισσα για να φέρει τον κ. Πιστικό πίσω στην “Μύτκα” όπου και γευμάτιζε, για να γνωρίσει από κοντά τον εκπληκτικό αυτό καλλιτέχνη!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Πρωτοσέλιδα Εφημερίδων

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Designed by ER.