Συγκλονιστικές είναι οι αποκαλύψεις για την δράση των αλβανών επιδρομέων στον Γράμμο, από κτηνοτρόφους της περιοχής, οι οποίοι όμως ζητούν την ανωνυμία, επειδή δεν αισθάνονται ασφαλείς στην χώρα τους, φοβούμενοι τα “αντίποινα” της άλλης πλευράς στους ίδιους και τις περιουσίες τους!

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανθρώπων αυτών, ο Γράμμος τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον, έγινε το “Ελντοράντο” του
παράνομου πλουτισμού των αλβανών επιδρομέων,εξ αιτίας της αδυναμίας του ελληνικού κράτους, να προστατεύσει την δημόσια περιουσία και τα συμφέροντα των πολιτών του που επιβιώνουν εκεί, κάτω από αντίξοες συνθήκες.

  Εκτός απο την ξυλεία που λεηλάτησαν τα τελευταία χρόνια οι αλβανοί, τώρα έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους προς το περίφημο τσάι και τα άλλα θεραπευτικά βότανα του Γράμμου.
Πολλοί πιστεύουν ότι το δίκτυο συλλογής και μεταφοράς του τσαγιού προς την αλβανική ενδοχώρα,  έχει απλωμένα τα πλοκάμια του σ΄ όλο το Γράμμο, με αιχμή του δόρατος τους συμπατριώτες τους, οι οποίοι εργάζονται ως βοσκοί στα κοπάδια των ημεδαπών κτηνοτρόφων.

  Σύμφωνα μάλιστα με κάποιες πληροφορίες, οι αλβανοί συλλέκτες του τσαγιού, εκριζώνουν το τσάι πολύ πριν την ωρίμανασή του και το μεταφέρουν προς μεταμφύτευση στην αλβανική πλευρά, για να το συγκομίσουν με ασφάλεια όταν έρθει η ώρα του...
Έπειτα σαν καλοί... έμποροι που είναι, το συσκευάζουν σε μικρές βιοτεχνίες που βρίσκονται στην άλλη πλευρά και το προωθούν σαν... δικό τους εξαγώγιμο προϊόν στις αγορές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης!

  Η μεγάλη λεηλασία όμως, έγινε στην ξυλεία του Γράμμου και μάλιστα στην βιομηχανική ξυλεία από την μαύρη πεύκη, όπου επί 15 χρόνια οι αλβανοί λαθροϋλοτόμοι “αλώνιζαν” το δάσος της “Μπαρούγκα”, που εκτείνεται από το Λιανοτόπι μέχρι τον Τρίλοφο και θεωρείται προστατευόμενο μνημείο της φύσης.
Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων οι αλβανοί λαθροϋλοτόμοι εισέρχονταν στην ελληνική μεθόριο από ένα δύσβατο πέρασμα που βρίσκεται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από το στρατιωτικό φυλάκιο του Τριλόφου.
Στην αρχή με υποτυπώδη σύνεργα, μετέφεραν με μουλάρια την λεία τους προς την δική τους πλευρά.
Αργότερα όταν διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει αποτρεπτική δύναμη από την ελληνική πλευρά, οργανώθηκαν συστηματικά και επέκτειναν την δράση τους μέχρι το Λιανοτόπι...
Το εκπληκτικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ από το ελληνικό δημόσιο εγκαταλείφθηκαν, λόγω κρίσης, οι δασικοί δρόμοι του Γράμμου και έγιναν απροσπέλαστοι. Οι αλβανοί λαθροϋλοτόμοι εκσυγχρονίστηκαν, ανοίγοντας δρόμους με γκρέϊντερ και μπουλντόζες στο ελληνικό έδαφος, για να φορτώσουν ανενόχλητοι με γερανούς τους κορμούς των δέντρων στα ερπειστριοφόρα φορτηγά, που “πάρκαραν” στο δάσος της “Μπαρούγκα”!

Και για να αισθάνονται πια ασφαλείς έβαζαν σκοπούς στα υψώματα του Τριλόφου, οι οποίοι με την σειρά τους ειδοποιούσαν με κινητά τους υλοτόμους, να εξαφανισθούν άμα τη εμφανίσει περιπολικού της συνοριοφυλακής στην πλατεία του Τριλόφου!

Το μεγάλο πλεονέκτημα των αλβανών ήταν ότι ενώ εκείνοι είχαν πρόσβαση παντού, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τις ελληνικές διωκτικές αρχές, οι οποίες για να διανύσουν τον δρόμο Λιανοτόπι - Τρίλοφος, έπρεπε να δαπανήσουν υπερτριπλάσιο χρόνο, βάζοντας όμως σε κίνδυνο τις ζωές των πληρωμάτων των περιπολικών, λόγω της κακής κατάστασης του οδοστρώματος!

Ακόμα και σήμερα, οι αρμοδιες υπηρεσίες σηκώνουν κυριολεκτικά τα χέρια, διότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο έργο τους από έλλειψη προσωπικού και μέσων...

Αλλά το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εύρρυθμη λειτουργία των αρμόδιων υπηρεσιών είναι η γραφειοκρατία!
Αρκεί να πούμε ότι για την προμήθεια ενός ανταλλακτικού, θα πρέπει η υπηρεσία να ζητήσει προσφορές, να πάρει την προέγκριση της Αποκεντρωμένης και στην συνέχεια αφού γίνει η προμήθεια να περάσει από την υπηρεσία δημοσιονομικού ελέγχου (ΥΔΕ) για την αποπληρωμή μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, που μπορεί να ξεπεράσει και το χρόνο!
Τι δεν καταλάβατε;