Στο facebook

Αρχειοθήκη

Από το Blogger.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πνευματική ιδιοκτησία & Αντιγραφή υλικού
Το περιεχόμενο του blog μας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του kastorianiestia.gr
H αναδημοσίευση υλικού σε άλλη ιστοσελίδα επιτρέπεται μόνο με την προϋπόθεση αναφοράς της πηγής με ενεργό link προς το πρωτότυπο άρθρο.

Πρόσφατα

4 Μαρτίου 2015

Μαθήματα ανθρωπιάς

3/04/2015 01:49:00 μ.μ. | |
Χρονογράφημα του Χρήστου Γιούτσου

   Σαράντα χρόνια πέρασαν από τότε, κι όμως οι αναμνήσεις από την στρατιωτική μου θητεία με συνοδεύουν. Υπηρετούσα στα τότε ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα σ΄ ένα χωριό ποντίων στον νομό Κιλκίς. Ήταν ένας τόπος με πολύ φιλόξενους ανθρώπους, που μας είχαν αγκαλιάσει με πολύ στοργή. 
  Τα βράδια οταν βγαίναμε στα καφενεία, μας αντιμετώπιζαν με μεγάλη οικειότητα και πολλές
φορές μας κερνούσαν  την ρετσίνα της στρατιωτικής μας παρέας. 
Ήσαν άνθρωποι πολύ εκδηλωτικοί, γλεντούσαν και χόρευαν με τους ήχους ποντιακών τραγουδιών και τραγουδούσαν μαζί με τους δίσκους του Στέλιου Καζαντίδη. 
Υποστήριζαν πάρα πολύ τον ΠΑ.ΟΚ Θεσσαλονίκης, προφανώς γιατί ήταν προσφυγικό σωματείο. Πολλές φορές διοργάνωναν εκδρομές τις Κυριακές στην συμπρωτεύουσα για να παρακολουθήσουν και να απολαύσουν την αγαπημένη τους ομάδα. Τότε μεσουρανούσαν ποδοσφαι- ρικά πολύ σπουδαίοι παίκτες όπως οι Κούδας, Τερζανίδης, Παρίδης, Σαρά- φης και άλλοι. 
  Σ΄ αυτό το χωριό ζούσε και ο κύριος Γιώργος, ένας άνθρωπος έξυπνος δραστήριος και μορφωμένος. Διατηρούσε ένα κατάστημα το οποίο είχε τα πάντα, σήμερα θα το λέγαμε πολυκατάστημα. Ταυτόχρονα είχε ένα μεγάλο χώρο που τον χρησιμοποιούσε ως καφενείο και ταβέρνα. Αν και απαγορευόταν να πηγαίνουμε στο εν λόγω μαγαζί, εμείς πηγαίναμε κάνοντας την μικρή μας επανάσταση, γιατί ήταν πολύ περιποιητικός αλλά και γιατί είχε πολύ καλές τιμές. Είχε όμως για εκείνη την εποχή το “στίγμα” του αριστερού ιδεολόγου. Φυσικά τότε πριν σαράντα χρόνια αριστερός σήμαινε κουμμουνιστής, σε αντίθεση με σήμερα που αριστερούς λένε τους κεντροαριστερούς, τους σοσιαλδημοκράτες και τους φιλοευρωπαϊστές. 
Όταν έγινε το κυπριακό και η χούντα ψυχορραγούσε, ο κύριος Γιώργος μας έφερε στον στρατώνα μας δωρεάν τρόφιμα από το κατάστημά του και ένα ζωντανό μοσχάρι για να τραφούμε εμείς οι στρατιώτες. Ήταν εκείνες οι μέρες που το κράτος βρισκόταν σε πολεμικό αναβρασμό και η προμήθεια των τροφίμων ήταν πολύ δύσκολη. 
  Τότε ο Διοικητής έβαλε δύο φαντάρους, χωριατόπαιδα και σφάξανε το μόσχο. 
  Τα καλλίτερα όμως μέρη του σφαχτού ο διοικητής θεώρησε καλό να τα στείλει “μπαξίσι” στους ανωτέρους του. Ο στρατιώτης διαβιβαστής είχε την ευκαιρία (μέσα απ΄ τα παλιά τηλέφωνα της εποχής) να παρακολουθήσει όλη αυτήν την διαδικασία και να μας τα διηγείται με κάθε λεπτομέρια. 
Μετά από κάποιες ημέρες, είχαμε άδεια εξόδου από το στρατόπεδο, εγώ, ο Αχιλλέας απ΄την Λάρισα και ο Μανώλης απ΄ το Ηράκλειο της Κρήτης. 
Όπως περπατούσε μπαίνοντας για το χωριό, ένα αυτοκίνητο πέρασε με μεγάλη ταχύτητα και σκότωσε με τις ρόδες του έναν όμορφο και μεγάλο κόκορα. Εμείς τα τρία φανταράκια πήραμε τον πετεινό και τον πήγαμε στον κύριο Γιώργο για να μας τον μαγειρέψει για το βράδυ,ώστε μαζί με άλλους να κάνουμε ένα γλεντάκι. 
Η γυναίκα του κύριου Γιώργου πράγματι το βράδυ το είχε κάνει “λουκούμι”, να γλείφεις τα δάκτυλά σου. Πληρώσαμε μόνο τις ρετσίνες και τις σαλάτες. 
Όταν μετά από καιρό ήρθε η μέρα της απολυσής μου από  τον στρατό, θεώρησα υποχρέωσή μου να περάσω απ΄ όλους τους κατοίκους και να τους χαιρετήσω. Τελευταίο άφησα τον κύριο Γιώργο. Τότε θεώρησα σωστό φεύγοντας να του πω ότι το μασχάρι  που μας είχε δωρίσει είχε μοιραστεί ποικιλοτρόπως. Χαμογέλασε και μου είπε “Το είχα φανταστεί.  Αλλά μια και μου είπες εσύ αυτό το μυστικό θα σου πω και εγώ ένα. Ο κόκορας που μου φέρατε και σας τον μαγείρεψε η γυναίκα μου ήταν δικός μου”. 
Αιφνιδιάστηκα  και τον ρώτησα γιατί δεν μου το είπε να τον πληρώσουμε; 
- “Γιατί παιδί μου, τι αξία έχει ένας πετεινός μπροστά σ΄ένα γλεντάκι νέων παιδιών όπως ήσασταν εσείς. Άλλωστε, αυτόν τον καιρό που ζήσατε εδώ, θέλω να τον θυμάστε μ΄ αυτό το κέρασμα. 
Το 2002 συναντηθήκαμε με τον φίλο μου τον Αχιλλέα μετά από τριάντα χρόνια και πήγαμε στο χωριό αυτό. Οι κάτοικοι είχαν γεράσει και πολλοί είχαν φύγει από τη ζωή. Ο κύριος Γιώργος εδώ και πολλά χρόνια είχε εγκατασταθεί οικογενειακώς στην Θεσσαλονίκη. Δεν σας κρύβω ότι η συγκίνησή μου ήταν  μεγάλη που βρέθηκα σ΄ αυτόν τον τόπο. ΄
Όσο για σένα κύριε Γιώργο σε ευχαριστούμε για τα μαθήματα ανθρωπιάς που μας έδωσες. 

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Πρωτοσέλιδα Εφημερίδων

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Designed by ER.