Ο νομπελίστας οικονομολόγος υποστηρίζει ότι στην Ελλάδα πρέπει να δοθεί το απαραίτητο έδαφος προκειμένου να ανακάμψει, καθώς κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε προς το συμφέρον όλων των πλευρών.

Οι Ευρωπαίοι δανειστές της Ελλάδας πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δίνοντας στην Ελλάδα μια ευκαιρία να ορθοποδήσει, ενεργούν υπέρ των δικών τους συμφερόντων» υποστηρίζει σε νέο άρθρο ο κ. Κρούγκμαν, επισημαίνοντας τις ομοιότητες μεταξύ της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και της Ελλάδας.

Μεταξύ άλλων, τονίζει ότι «στην παρούσα χρονική συγκυρία είναι κρίσιμης σημασίας για τους ηγέτες της Ευρώπης να φέρουν στη μνήμη τους τη σωστή ιστορία. Εάν δεν το πράξουν» όπως επισημαίνει «το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ειρήνη και τη δημοκρατία μέσω της ευημερίας δεν θα επιβιώσει».

Γερμανικές αποζημιώσεις

Στο άρθρο του, ο Αμερικανός οικονομολόγος αναφέρεται στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και κάνοντας μια ιστορική αναδρομή σημειώνει ότι «όσον αφορά την καταβολή των αποζημιώσεων από τη νεοϊδρυθείσα Γερμανική Δημοκρατία μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή αντιμετωπίζονταν τότε όχι ως ένας εν δυνάμει εταίρος, αλλά ως ένας ηττημένος εχθρός από τον οποίο υπήρχε η απαίτηση να αποκαταστήσει τις πολεμικές ζημιές που υπέστησαν οι σύμμαχοι. Μάλιστα η Γαλλία, στην προσπάθειά της να εισπράξει τις αποζημιώσεις, εισέβαλε και επέβαλε γαλλική κατοχή στην καρδιά της γερμανικής βιομηχανίας, την περιοχή του Ρουρ».

Οι υψηλές απαιτήσεις καταστρέφουν τις οικονομίες χωρών που βρίσκονται σε ύφεση

Αναφερόμενος στις χώρες που χρωστούν και στις απαιτήσεις των δανειστών, ο κ. Κρούγκμαν τονίζει ότι «η απαίτηση των δανειστών για την πλήρη αποπληρωμή των χρεών τους από κατεστραμμένες από την ύφεση οικονομίες (το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 26% από το 2007 ως το 2013, ενώ αντίστοιχα το γερμανικό είχε μειωθεί κατά 29% από το 1913 ως το 1919), καταστρέφουν την οικονομία των χωρών αυτών. Το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει πλήρως τα χρέη της».

Επίσης, υπογραμμίζει ότι «η επίτευξη μεγαλύτερων πρωτογενών πλεονασμάτων από την Ελλάδα θα την οδηγούσε σε βαθειά ύφεση. Για να επιτύχει επιπλέον αύξηση του πλεονάσματος αυτού κατά 3%, θα κοστίσει στην οικονομία της χώρας όχι 3%, αλλά 8% του ΑΕΠ».

Τι θα συνέβαινε εάν η Ελλάδα αρνιόταν να πληρώσει;

Ο Αμερικανός οικονομολόγος θέτει το ερώτημα: «Τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα, απλά, αρνούνταν να πληρώσει; Η ΕΚΤ θα μπορούσε -όπως έκανε και αυτό πλέον έχει γίνει γνωστό στην περίπτωση της Ιρλανδίας το 2010- να απειλήσει την Ελλάδα με χρεοκοπία του τραπεζικού της συστήματος, για να απαιτήσει την πλήρη αποπληρωμή των χρεών της. Η ίδια απειλή επικρέμεται, εμμέσως, πάνω από την Ελλάδα» κάτι που ο αρθρογράφος απεύχεται, κυρίως, όπως σημειώνει, «διότι η ΕΚΤ βρίσκεται σήμερα κάτω από μια πιο ανοιχτόμυαλη διοίκηση».

Τέλος, διαπιστώνει ότι «σε κάθε περίπτωση, οι Ευρωπαίοι δανειστές της Ελλάδας πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δίνοντας στην Ελλάδα μια ευκαιρία να ορθοποδήσει ενεργούν υπέρ των δικών τους συμφερόντων. Μπορεί να μην τους αρέσει η νέα αριστερή ελληνική κυβέρνηση, αλλά αυτή έχει δεόντως εκλεγεί δημοκρατικά και η ηγεσία της είναι ειλικρινά δεσμευμένη στα δημοκρατικά ιδεώδη. Η Ευρώπη θα μπορούσε να πράξει πολύ χειρότερα και αν οι πιστωτές είναι εκδικητικοί, θα το κάνει».