Προς το παρόν η Κομισιόν βρίσκεται κομμένη στα δύο, ακροβατώντας ανάμεσα στις γνώμες όσων υποστηρίζουν πως πρέπει να τηρηθεί αυστηρή θεσμική ουδετερότητα και σε όσους το κρίνουν μία στάση ανάδειξης των κινδύνων από τον εκτροχιασμό του σημερινού προγράμματος.

Στη μεν πρώτη τάση εντάσσονται οι περισσότεροι γενικοί διευθυντές και υψηλόβαθμοι τεχνοκράτες της ΕΕ, οι οποίοι μεταξύ άλλων θεωρούν πως “το να μιλάμε σήμερα ξανά για Grexit και να θέτουμε μόνοι μας ζήτημα αμφισβήτησης της συνοχής της ευρωζώνης είναι καταστροφικό και θα το πληρώσουν σε πραγματικό χρήμα πολλές ευρωπαϊκές οικονομίες, μεταξύ των οποίων η Γαλλία και η Ιταλία”.

Στη δεύτερη κατηγορία εντάσσονται άτομα του περιβάλλοντος Γιούνκερ, προερχόμενα από το λαϊκό κόμμα και στενοί του συνεργάτες, οι οποίοι θεωρούν ηθική τους υποχρέωση να παρουσιαστούν σήμερα με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τα διλήμματα μπροστά στα οποία βρίσκεται σήμερα το ελληνικό Κοινοβούλιο, ίσως αύριο και το εκλογικό σώμα.

Αυτή η δεύτερη κατηγορία προσώπων θεωρεί ότι σε παλαιότερες περιπτώσεις, όπως στις εκλογές του 2009 αλλά και σε μικρότερο βαθμό το 2012, η Κομισιόν δεν παρουσίασε με σαφήνεια τα δεδομένα στον ελληνικό λαό και θεωρεί ότι η φράση του Χουακίν Αλμούνια “όλα τα πολιτικά κόμματα ξέρουν” για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας απείχε από την πραγματική αποτύπωση της κατάστασης.

Επιπλέον, όμως, οι δύο αυτές διακριτές ομάδες διαφέρουν εξαιρετικά και σε άλλον ένα καθοριστικό παράγοντα: η μεν πρώτη ομάδα θεωρεί ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ περιέχει ακόμα μεγάλης έκτασης συστημικό κίνδυνο και πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία, ενώ η δεύτερη ομάδα θεωρεί τον κίνδυνο αντικείμενο του παρελθόντος, την ευρωζώνη θωρακισμένη και την Ελλάδα αμελητέας συστημικής σημασίας χώρα.

Η πρώτη ομάδα πιστεύει ότι την έξοδο από το ευρώ της Ελλάδας θα ακολουθήσει η Κύπρος και η Ιταλία, η δε δεύτερη ομάδα μιλάει και πάλι για “Ιφιγένειες”, ώστε να συνετιστούν και άλλες κυβερνήσεις.

Παρότι επισήμως η Κομισιόν δεν παραδέχεται την ύπαρξη σεναρίων διαχείρισης του κινδύνου, η πραγματικότητα είναι πως πρόκειται απλώς για επικοινωνιακή τακτική.

Τα σενάρια υπάρχουν και την ύπαρξή τους έχουν επιβεβαιώσει δημοσίως παλαιότεροι εκπρόσωποι Τύπου. Επιπλέον, η πρώτη γραμμή στελεχών της Κομισιόν ενημερώνεται για τα πολιτικά πράγματα στη χώρα, είτε απευθείας από τα κυβερνητικά στελέχη είτε από μερίδα του Τύπου: “έχουμε έναν άνθρωπο που μας λέει τι συμβαίνει”, είπε στο Real.gr κοινοτικό στέλεχος, για να παραδεχτεί στη συνέχεια πως πολλά κομμάτια της ενημέρωσης παραμένουν στο σκοτάδι.

Το δε άλλο σημείο που αποκαλύφθηκε τις τελευταίες μέρες, ήταν η εκφραστική ένδεια ενός μεγάλου οργανισμού, να καθησυχάσει την κοινή γνώμη ενός κράτους μέλους, έναντι ενός “νέφους φόβου” που έχει κάτσει πάνω από την ελληνική κοινωνία.

Μετά βίας ακουμπάνε οι χθεσινές τοποθετήσεις, επιτρόπων (Μοσκοβισί) και εκπροσώπων (Αντρέεβα) παλαιότερες μεγαλειώδεις δηλώσεις του στυλ “θα κάνουμε το παν για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ” ή “η θέση της Ελλάδας στο ευρώ είναι μη αναστρέψιμη”.

Συνεπώς, ή κάποιος δεν μπορεί, ή κάποιος δε θέλει να επαναλάβει αυτές τις φράσεις. Ειδάλλως ας μας πουν ότι πλέον δεν ισχύουν. Αν μη τι άλλο, ευτυχώς ο Γιούνκερ ξεκαθάρισε ότι ο Αλέξης Τσίπρας του είναι οικείο πρόσωπο και όταν μιλάει για ακραίους αναφέρεται στους ακροδεξιούς, τους οποίους και μισεί.

Real.gr