Στο facebook

Αρχειοθήκη

Από το Blogger.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πνευματική ιδιοκτησία & Αντιγραφή υλικού
Το περιεχόμενο του blog μας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του kastorianiestia.gr
H αναδημοσίευση υλικού σε άλλη ιστοσελίδα επιτρέπεται μόνο με την προϋπόθεση αναφοράς της πηγής με ενεργό link προς το πρωτότυπο άρθρο.

Πρόσφατα

31 Μαΐου 2014

Το μετέωρο βήμα του ψηφοφόρου...

5/31/2014 12:27:00 μ.μ. | |

 Χρονογράφημα του Δημήτρη Ιατρίδη

   Εκείνο το πρωινό της Κυριακής ξύπνησε μ΄ ένα φοβερό πονοκέφαλο. Κανονικά θα έπρεπε να νιώθει περήφανος για τον εαυτό του, που εκείνη την ημέρα θα επιτελούσε το ύψιστο καθήκον προν την πατρίδα και την δημοκρατία. 
Όμως ένιωθε μια ακεφιά και μια περίεργη νευρικότητα.

 Του ήρθε να σπάσει στον τοίχο το ξυπνητήρι που άρχισε να στργγλίζει από τα άγρια μεσάνυχτα. Δεν του έφτανε το τρομαχτικό όνειρο που έβλεπε όλη νύχτα, έχει και τούτο τον διάλο να του θυμίζει την ώρα που πρέπει να πάει στη δουλειά. 
  Κάποτε ηρέμησε και προσπάθησε να συγκεντρωθεί. Να βάλει μια τάξη στη σκέψη του και να ορίσει το πρόγραμμα της ημέρας. 
Εντάξει θα πάει να ψηφίσει,αλλά όλη μέρα δεν θα βρίσκεται μπροστά σε μια κάλπη! Υπάρχουν και δουλειές που περιμένουν. Γι΄ αυτό θα πάει νωρίς - νωρίς για να ξεμπερδεύει. Μια ψυχή που είναι να βγει...
Να ψηφίσει, αλλά ποιόν; Όλες τις προηγούμενες μέρες στην παρέα δήλωνε “αναποφάσιστος” και απέφευγε τις πολιτικές συζητήσεις. Άλλωστε δεν είχε κανένα λόγο να ικανοποιήσει τις πεποιθήσεις του. Ζούσε μόνος του σε μια μονοκατοικία στην άκρη του χωριού και δεν περίμενε ούτε διορισμό, ούτε κάποιο εποχιακό ρουσφέτι. Τι κάθομαι και χολοσκάω; συλλογίστηκε. Θα πάρω ένα “χαρτί” στην τύχη να το ρίξω στην κάλπη για να τελειώνουμε. Στο κάτω - κάτω εγώ είμαι με τους αναποφάσιστους, το πιο υγιές κομμάτι του εκλογικού σώματος, είπε στον εαυτό του πεισματικά, σαν αν ήθελε  κάπου να στηρίξει τις αποφάσεις του. 
  Εκείνη τη στιγμή ήρθαν στο νου του τα λόγια ενός φίλου, που τον αποθάρρυναν: “Και τι πάει να πει αναποφάσιστος; Όλοι αργά ή γρήγορα κάπου καταλήγουν. Σκέψου το συμφέρον σου και το συμφέρον του τόπου σου. Φαντάζεσαι να βγούνε οι άλλοι τι έχει να γίνει;” 
Αλήθεια τι θα γινόταν αν έβγαιναν οι άλλοι; αναρωτήθηκε κι ο ίδιος. Αλλά και που μας κυβερνούν “ετούτοι” δεν είδα και καμμιά διαφορά. Σ΄ όλες τις κυβερνήσεις ότι ακριβαίνει, ανεβαίνει και μόνο το στάρι του συνέχεια κατεβαίνει...
  Όλες τις προηγούμενες ημέρες, παρακολουθούσε στην τηλεόραση τις κακορομαχίες των πολιτικών  και κουνούσε με νόημα το κεφάλι του. Όλα γίνονται για τα μάτια του κόσμου. Το βράδυ πίσω από τον “μπερντέ” όλοι μαζί πίνουν το κρασάκι τους στην υγειά μας! Κι εμείς..
  Τα τελευταία λόγια του έδωσαν κουράγιο και ξεκίνησε βιαστικά για να πάει να ψηφίσει. Ούτε καν άκουσε δυο τρεις γείτονες που τον καλημέρισαν. Βιαζόταν να ξεμπερδέψει μια ώρα αρχύτερα και να πάει στην δουλειά του μετά. 
Ούτε κατάλαβε πως έφτασε μπροστά στο παραβάν με ένα μάτσο ψηφοδέλτια στο χέρι. Τι είναι πάλι όλα τούτα; αναρωτήθηκε μέχρι που άρχισε να γυρίζει το ταβάνι του σχολείου και νόμισε πως θα σωριαστεί στο πάτωμα. 
Έτσι αποφάσισε να ρίξει αυτό που είχε φέρει από το σπίτι. Πήρε μια βαθιά ανάσα και προχώρησε. Ούτε καταλάβαινε τι έκανε από δω και πέρα. Μόνο θυμάται αμυδρά την φυγούρα της δικαστικού που του έδωσε πίσω την ταυτότητα. Στο δρόμο της επιστροφής μονολογούσε σαν να ήθελε να δικαιολογήσει την πράξη του. 
Να ένοιωθε άραγε ένοχος για κάτι; Α μπα! 
Χαμογέλασε αισιόδοξα σαν να ήθελε να ανεβάσει το ηθικό του. Και χαμογελούσε συνέχεια από τότε μέχρι αργά το βράδυ, όταν από σύμπτωση άκουσε έναν χωριανό του να λέει απορρημένος στο καφενείο: 
- Κι αυτός ο βλάκας που ψήφισε τον Βεργή, ποιος νάναι άραγε;

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Πρωτοσέλιδα Εφημερίδων

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Designed by ER.