Στην εξουσία συνεχίζουν
να εναλλάσσονται τα "ρετάλια" της μεταπολίτευσης. Ως επί το πλείστον αυτοί που φέρνουν το βάρος των ευθυνών της χρεοκοπίας ή εκπροσωπούν αυτούς που ευθύνονται και αναζητούν θύματα να φορτώσουν το κόστος.

Από τον Γιώργο Α. Παπανδρέου του λεφτά υπάρχουν, περάσαμε στον Σαμαρά των Ζαππείων και του άλλου μείγματος και μετά στον Α. Τσίπρα του με ένα νόμο και ένα άρθρο επιστροφής στην προ μνημονίων νιρβάνα της ευημερίας με δανεικά.

Κοινός παρονομαστής, οι κόκκινες γραμμές στα μέτρα των δανειστών και η άρνηση εκπόνησης ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης και μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να μην έρθουν σε σύγκρουση με το μικρομεσαίο πελατειακό κράτος και την κρατικοδίαιτη επιχειρηματική ολιγαρχία των οποίων το σύνολο του πολιτικού συστήματος αποτελεί σάρκα εκ της σαρκός.

Αν από άποψη ιστορικής απόδοσης δικαιοσύνης, το δίκαιο θα ήταν η χώρα να σκάσει στα χέρια του ΓΑΠ, ως διαδόχου του βασικού προπάτορα της  κοινωνικής και οικονομικής μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας, του Ανδρέα Παπανδρέου ή έστω στα χέρια του Α. Σαμαρά λόγω της κρίσιμης συνεισφοράς της ΝΔ με την περίοδο 2004-2009, η τύχη άλλα κελεύει...

Η  χώρα φαίνεται πως σκάει στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος προσέφερε φορτικά εαυτόν στο θυσιαστήριο λόγω αδυναμίας αντίληψης της συγκυρίας αλλά και λόγω απληστίας για εξουσία του ιδίου και των κρατικοδίαιτων μεταστάσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που είδαν το "φως το αληθινό"  και τον ωθούσαν και ωθούν στο βωμό με την ψήφο τους.

Στο κυβερνητικό επιτελείο διατηρούν την ψευδαίσθηση πως ελλείψει  ανταγωνισμού, η διατήρηση της απήχησης του πρωθυπουργού στην κοινή γνώμη, αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία μπορεί να χτιστεί η πολιτική του (τους) επιβίωση.

Η Ελλάδα διανύει το νεκρό χρόνο κατά τον οποίο η θάλασσα τραβιέται από την ακτή γιατί έχει δρομολογηθεί καταστροφικό τσουνάμι. Οι όποιες αμφιβολίες μπορεί να υπήρχαν πριν τα capital controls έχουν πλέον εξατμιστεί. Όποιος αντιλαμβάνεται στοιχειώδη οικονομικά το βλέπει. Όποιος μιλά με ανθρώπους της πραγματικής οικονομίας το επιβεβαιώνει.

Το σχέδιο...

Μετά την "κωλοτούμπα" και την επιδίωξη συμφωνίας στην κυβέρνηση, ευελπιστούν πως το Φθινόπωρο, σε ήρεμα λόγω νέου μνημονίου νερά, θα έχουν την ευκαιρία να πάνε σε πρόωρες εκλογές και να εξαργυρώσουν τα σχετικά υψηλά ακόμη ποσοστά αποδοχής του πρωθυπουργού στην κοινή γνώμη.

Αυτό ίσως θα είχε κάποιες πιθανότητες επιτυχίας αν οι επόμενες εκλογές ελάμβαναν χώρα τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη. Όσο θα απομακρυνόμαστε από τον Αύγουστο που αποτελεί τον καλύτερο μήνα της ελληνικής οικονομίας, λόγω μεγάλων εισροών τουριστικού συναλλάγματος, τόσο θα επιδεινώνεται με γεωμετρική πρόοδο η κατάσταση.

Πρόωρες εκλογές σημαίνει επιδείνωση της ήδη άσχημης κατάστασης στις τράπεζες. Σημαίνει επιδείνωση της κατάστασης στην ήδη άσχημη πορεία της οικονομίας. Δεν φαίνεται πιθανό ούτε ο κύριος Τσίπρας ούτε κανένας άλλος να κερδίσει εκλογές με τις τράπεζες κλειστές και αδυναμία ή προοπτική αδυναμίας καταβολής μισθών και συντάξεων τόσο στον ιδιωτικό όσο κυρίως στο δημόσιο τομέα.

Είναι αφελείς όσοι νομίζουν πως μια συμφωνία θα άρει το δυσμενές κλίμα στις τράπεζες και την οικονομία. Όποιος θέλει να κάνει ένα τεστ επανόδου της εμπιστοσύνης στις τράπεζες και την οικονομία, ας απαντήσει στον εαυτό του: Υπό ποιες προϋποθέσεις θα επέστρεφε στην τράπεζα τα 20 ή 200.000 ευρώ, κόπους πολυετούς εργασίας από το στρώμα ή το εξωτερικό που τα έχει φυγαδεύσει;

Η εκτίμηση των πολιτικών αναλυτών πως ο κ. Τσίπρας θα καταφέρει να ηγηθεί ενός κεντροαριστερού σχήματος με σοσιαλδημοκρατικές αναφορές δεν έχει λογικά ερείσματα. Ο κ. Τσίπρας δεν έχει τα πολιτικά και ατομικά προσόντα να ηγηθεί οτιδήποτε άλλου παρά ενός αυτοκαταστροφικού, δημαγωγικού και λαϊκίστικου συμφύρματος. Το δημαγωγικό ασκέρι είχε υπόσταση όσο υπήρχαν δανεικά και καταθέσεις για να μοιραστούν ως μισθοί, συντάξεις και προμήθειες.

Η προσδοκία σωτηρίας της παρτίδας την τελευταία στιγμή όπως έκανε πολλάκις ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι αφελής. Ούτε οι συνθήκες είναι το ίδιο ευνοϊκές ούτε ο Αλέξης είναι Ανδρέας.

Είναι σαν να ζητά κάποιος από έναν καραγκιοζοπαίχτη που έπαιξε καλά το ρόλο του Μεγαλέξαντρου πίσω από το πανί του θεάτρου σκιών, να ηγηθεί της εκστρατείας εναντίον της περσικής αυτοκρατορίας...

Ο Χειμώνας που έρχεται θα αποδειχτεί ο χειρότερος πολλών δεκαετιών. Ένα είναι βέβαιο, το επόμενο καλοκαίρι τίποτα δεν θα έχει μείνει ίδιο με το φετινό.

2) Υπομονή στο χρηματιστήριο...

Το ελληνικό χρηματιστήριο δεν υπάρχει εδώ και πολλούς μήνες. Αυτά που διαπραγματεύονται είναι οι σκιές μετοχών σκιώδους οικονομίας.

Το ελληνικό χρηματιστήριο και η ελληνική οικονομία θα αρχίσουν να υπάρχουν όταν θα αρχίζει να διαφαίνεται η απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία και η δημιουργία πολιτικών συνθηκών σταθερής διακυβέρνησης για περίοδο μερικών ετών.

Κατά συνέπεια για τους επόμενους έξι μήνες η προσγείωση των τιμών των περισσότερων μετοχών χαμηλότερα, είναι πιθανότερο σενάριο από το σκαρφάλωμα σε υψηλότερα επίπεδα.

Δεν είναι μόνο η προοπτική μηδενισμού της αξίας των τραπεζικών μετοχών λόγω μελλοντικών αναγκών ανακεφαλαίωσης. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιοι κλάδοι και ποιες επιχειρήσεις έχουν πληγεί και σε ποιο βαθμό από τα capital controls.

Οι ελάχιστες επιχειρήσεις που εξαρτώνται λίγο από την Ελλάδα αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα στο ΧΑ.

Κώστας Στούπας 

kostas.stoupas@capital.gr