Άρθρο του Δημήτρη Ιατριδη

 Πολλά τα σενάρια που συνοδεύουν μια πιθανή έξοδο της χώρας από το ευρώ, μετά την τελευταία τραπεζική κρίση, η οποία εξελίχθηκε σε εσωκομματική κρίση του κυβερνώντος κόμματος!
Από την επιστροφή στην δραχμή, μέχρι την προσωρινή έστω μετάβαση στα IOU δηλ. τα γνωστά  “χαρτάκια” του Βαρουφάκη, με τα
οποία θα πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις!
Υπάρχει όμως και η εναλλακτική λύση, που αναδύεται από την αρχαία Αθήνα και λέγεται “μνα”.
Ήταν το νόμισμα με την ισχυρότερη ισοτιμία και το μεγαλύτερο βάρος....
Αρκεί να αναλογιστούμε ότι μία μνα αντιστοιχούσε σε 100 δραχμές και ζύγιζε περίπου μισό κιλό, για να είναι δύσχρηστη και να αποτρέπει τον κόσμο από την φυλαργυρία!
Έτσι θα αποφεύγαμε τον πληθωρισμό με την υποτίμηση της δραχμής και την φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, αφού για να μεταφέρει κάποιος κεφαλαιούχος τις καταθέσεις του στην Ελβετία, θα έπρεπε να ναυλώσει τουλάχιστον νταλίκα για να μην πούμε ολόκληρο συρμό!
Αμέσως μετά την καθιέρωση της μνας, ως εθνικού νομίσματος, θα πρέπει να σχίσουν τα μνημόνια, ως προεκλογική δέσμευση και να εφαρμόσουν κατά γράμμα την νομοθεσία του Σόλωνα, η οποία στον πρώτο... εφαρμοστικό νόμο προέβλεπε ένα γερό “κούρεμα” των χρεών που το είπαν “σεισάχθεια” , για να πάρει μπροστά η οικονομία...
Προφανώς, όπως και τώρα έτσι και τότε, το χρέος ήταν επαχθές και επονείδιστο και ο μόνος τρόπος να ανασάνουν οι μικρομεσαίοι εκείνης της εποχής, ήταν η διαγραφή του στο μεγαλύτερο μέρος....
Είχαν προηγηθεί βέβαια οι σκληροί νόμοι του Δράκοντα, κάτι σαν τα σημερινά μνημόνια της τρόϊκα, που προκάλεσαν ύφεση στην οικονομία της αρχαίας Αθήνας και εκτεταμένη φτωχοποίηση σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της που αναγκάστηκαν λόγω χρεών να γίνουν δούλοι!
Η διαγραφή των χρεών απελευθέρωσε τους δούλους και τους έδωσε το δικαίωμα να συμμετέχουν στα κοινά και να διαμορφώνουν την πολιτική της χώρας τους.
Για να εξασφαλίσει την επάρκεια των αγαθών σε προσιτές τιμές, ο Σόλων απαγόρευσε τις... εξαγωγές πλην του ελαιολάδου, στις άλλες πόλεις - κράτη!
Μάλιστα από κεκτημένη ταχύτητα, απαγόρευσε με νόμο και τις εξαγωγές των σύκων! Και όποιος μαρτυρούσε στους άρχοντες κάποια λαθραία εξαγωγή, ονομάζονταν συκοφάντης και η πράξη του συκοφαντία!
Το “σκληρό” νόμισμα της εποχής ήταν το τάλαντο και κάθε τάλαντο ισοδυναμούσε με 60 μνες ή 6000 δραχμές. Δηλαδή 20 περίπου σημερινά ευρώ!
Αν ο Βαρουφάκης έριχνε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τα τάλαντα ή τις μνες, το σίγουρο είναι ότι ο Ντράγκι δεν θα τολμούσε να κλείσει τις τράπεζες, γιατί τα ΑΤΜ δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τους καταθέτες με νομίσματα του μισού κιλού...