Στο facebook
28 Ιουνίου 2013
Από το περιεχόμενο της αγωγής, προκύπτουν δύο ερωτήματα, που από τις απαντήσεις τους κρίνεται η ηθική νομιμοποίησή της:
-Είναι δυνατόν ένα πολιτικό πρόσωπο να “κοστολογεί” την τιμή και την υπόληψή του, με εμπορικούς όρους;
-Και αν μια οποιαδήποτε χρηματική ικανοποίηση, μπορεί να αποκαταστήσει την ηθική βλάβη που υποτίθεται πως έχει υποστεί από ένα δημοσίευμα, με σαφή χαρακτηριστικά δημόσιας κριτικής;
Ασφαλώς και πρέπει να προστατεύεται η τιμή και η υπόληψη των πολιτικών προσώπων, από την καταχραστική άσκηση της δημοσιογραφίας. Όπως θα πρέπει να προστατεύεται και ο δημοσιογράφος, από την καταχρηστική εφαρμογή του νόμου από τους πολιτικούς. Να διασφαλιστεί δηλαδή, το αμφίδρομο δικαίωμα του πολίτη να πληροφορείται και να πληροφορεί ελεύθερα και αμερόληπτα και να σκεί άγρυπνο έλεγχο στους διαχειριστές της εξουσίας.
Να θυμίσουμε ότι ο νόμος 1178/81 θεσμοθετεί για πρώτη φορά την αστική ευθύνη, για ηθική βλάβη από δημοσίευμα, το καλοκαίρι του 1981 με κυβέρνηση Γ. Ράλλη, ως δήθεν αντίδοτο στο φαινόμενο του “αυριανισμού”. Η εξουσία επανήλθε δεκαπέντε χρόνια μετά, με τον γνωστό “τυποκτόνο” νόμο Βενιζέλου 2328/1995, που οδήγησε στο άλλο άκρο. Φθάσαμε δηλ. στο σημείο να απειλούνται με οικονομική εξόντωση δεκάδες δημοσιογράφοι της ελληνικής περιφέρειας, από πανίσχυρους πολιτικούς και μεγαλόσχημους επιχειρηματίες, με μεγάλη επιρροή στις τοπικές κοινωνίες. Δεν μπορεί λ.χ. ένας υποψήφιος αιρετός, που καταποντίστηκε στις εκλογές, να απαιτεί από τον δημοσιογράφο χρηματική αποζημίωση, για την εκλογική ζημιά που υποτίθεται ότι υπέστη, ενώ το δημοσίευμα έγινε πέντε μήνες μετά τις εκλογές...
Με την εμπειρία τόσων χρόνων από την εφαρμογή του νόμου, μπορούμε να πούμε ότι ο νόμος αποδείχθηκε ατελέσφορος. Και ευτυχώς από μια άποψη, γιατί διαφορετικά θα άνοιγε την όρεξη στους κρατούντες για πιο απροκάλυπτες λογοκριτικές νομοθετικές ρυθμίσεις - με κίνδυνο να συρρικνωθεί ή και να ακυρωθεί η βασική κοινωνική αποστολή της δημοσιογραφίας.
Όταν το 2005 η εφημερίδα μας βρέθηκε στην δίνη μιας παρόμοιας δικαστικής περιπέτειας, παρενέβη αυθόρμητα ο έγκριτος δημοσιογράφος κ. Γεώργιος Βότσης και με άρθρο του στην “Ελευθεροτυπία” έθεσε τον υπουργό Δικαιοσύνης ενώπιον των ευθυνών του, για τον “τυποκτόνο” νόμο, που συντηρείται αλώβητος μέχρι σήμερα, με το αμείληκτο ερώτημα: “Ποιον προστατεύει η “βιομηχανία αγωγών” κατά δημοσιογράφων;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Άρθρο της Μαριάννας Ιατρίδου Η Ελλάδα αυτές τις μέρες πλήττεται από απεργιακές κινητοποιήσεις ακόμα και σε επαγγέλματα που μέχρι τώρα δεν ...
-
ΜΕ “ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ” ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ! Την επιχειρηματική διείσδυση στην Ελλάδα, από την αφύλακτη “κερκόπορτα” της τοπικής αυτοδιο... -
Άρθρο της Μαριάννας Ιατρίδου Υπέρ της άποψης ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο, αλλά και κατά των ιδεών για ενδεχόμενη αναδιάρθρ...
-
Σε δύσβατες βουνοπλαγιές και σε απάτητα φαράγγια, μεταφέρουν οι τοπικές αυτοδιοικήσεις τις παράνομες χωματερές τους, από τον φόβο της Ε.Ε., ... -
Άρθρο του Σπύρου Κουταβά Αναδημοσείευση από το Vetonews Η αποναρκοθέτηση του Γράμμου ένα έργο που κόστισε 4,4 εκ € απεντάχθηκε από τους κ...
-
«Βόμβα» 10 δισ. ευρώ από ληξιπρόθεσμες οφειλές, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό προίκα από την εποχή της «ευημερίας», απειλεί τα θεμέλια το... -
Επισημοποιήθηκε με τον πιο κραυγαλέο τρόπο, το ενδιαφέρον της Γερμανίας για επενδύσεις στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Δυτική Μακεοδονία,... -
Ξεχειλίζει από πικρία, για την αντιμετώπιση που είχε από την επίσημη Νέα Δημοκρατία, ο μέχρι πρότινος υποψήφιος Δήμαρχος Καστοριάς Πασχάλης ... -
“Δεν μπορούμε να φανταστούμε την ζωή μας, μέσα σ΄ ένα απέραντο ελικοφόρο...”, ήταν η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση των κατοίκων της κοινότητας Κ... -
Ένα διαρκές οικολογικό “έγκλημα” συντελείται τα τελευταία αρκετά χρόνια στον ποταμό Αλιάκμονα, με “δράστη” τον Δήμο του Άργους Ορ...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου