Στο facebook

Αρχειοθήκη

Από το Blogger.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πνευματική ιδιοκτησία & Αντιγραφή υλικού
Το περιεχόμενο του blog μας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του kastorianiestia.gr
H αναδημοσίευση υλικού σε άλλη ιστοσελίδα επιτρέπεται μόνο με την προϋπόθεση αναφοράς της πηγής με ενεργό link προς το πρωτότυπο άρθρο.

Πρόσφατα

8 Αυγούστου 2012

  Άρθρο του δικηγόρου Παντελή Κωνσταντινίδη
  
   Ο κ. Σημίτης μιλώντας πρόσφατα στην πολιτική λέσχη που ο ίδιος ίδρυσε είπε, σε μια αποστροφή του λόγου του, ότι η πολιτική της κυβέρνησης δεν ευνοεί την “ανάπτυξη”. 

  Εκ πρώτης ακοής κάθε καλόπιστος ακροατής του τέως πρωθυπουργού, θα έλεγε ότι η διατύπωση αυτή, κατ΄ αρχάς, είναι μια απλή αξιολογική κρίση, σωστή ή λανθασμένη. 
Δηλ. ο κ. Σημίτης ενδιαφέρεται για την “ανάπτυξη” και κρίνει ότι η πολιτική της κυβέρνησης δεν την εξυπηρετεί. 
Μέχρι εδώ, θα σκεφτόταν, δεν υπάρχει καμιά πονηριά ή συγκάλυψη ούτε καμιά διαστροφή των εννοιών. 
Όμως αν ο ίδιος ακροατής έκανε μια βαθύτερη σκέψη και ανάλυση, θα ανακάλυπτε, έκπληκτος και ίσως αγανακτισμένος, ότι στην παραπάνω διατύπωση του κ. Σημίτη υπάρχει και πονηριά και συγκάλυψη και διαστροφή των εννοιών - εν προκειμένω της έννοιας “ανάπτυξη”.
  Έχουμε συνηθίσει ή μας έχουν συνηθίσει να θεωρούμε την “ανάπτυξη” οπωσδήποτε μια θετική έννοια, μια διαδικασία δημιουργική για όλη την κοινωνία και επομένως όταν την ακούμε από το στόμα ενός ομιλητή φανταζόμαστε ότι και αυτός έχει στο μυαλό  του αυτό που έχουμε και μεις. 
  Όμως η λέξη - έννοια “ανάπτυξη”, έτσι μόνη της, χωρίς καμιά κοινωνική αναφορά, χωρίς κανένα ιδιαίτερο προσδιορισμό και μάλιστα από το στόμα του κ. Σημίτη δεν είναι τίποτε περισσότερο ή αλλιώτικο από μια μεγαλοπρεπή φούσκα γεμάτη κοπανιστό αέρα, μια πομφόλυγα όπως λένε. 
Όχι όμως αθώα ή ακίνδυνη, αλλά επικίνδυνα συγκαλυπτική και διαστροφική της  ένοιας “ανάπτυξη”.
  Ας μου επιτρέψει, λοιπόν, ο κ. Σημίτης να το αποδείξω. 
Είναι  γνωστό ότι οι άνθρωποι - και κατ΄  επέκταση η κοινωνία που αποτελείται από ανθρώπους - κατά την ανάπτυξη των οικονομικών δραστηριοτήτων τους επιδιώκουν και εξυπηρετούν τα ατομικά οικονομικά τους συμφέροντα. Μεγάλες ανθρώπινες ομάδες που έχουν περίπου τα  ίδια ή παρόμοια οικονομικά ή και κοινωνικά συμφέροντα σχηματίζουν αυτό περίπου που ονομάζεται τάξη. 
Η κοινωνία μας δηλ. είναι ταξική και αυτό κανείς χονδρικά δεν μπορεί να το αμφισβητήσει ή να το αποκρύψει, μολονότι η έννοια της τάξης, όπως την όρισεν ο Μαρξ υπό τις σημερινές συνθήκες εξέλιξης του καπιταλισμού είναι πλέον αρκετά συγχ\υσμένη. Παρ΄ όλα αυτά βασικά ισχύει. 
Ταξική κοινωνία σημαίνει διαφορετικά ταξικά συμφέροντα που κατά βάσιν είναι οικονομικά. 
Όταν, λοιπόν, μιλούμε για “ανάπτυξη” θα πρέπει να προσδιορίσουμε για ποιόν γίνεται, πως γίνεται, που γίνεται, προς ποία κατεύθυνση γίνεται, ποιόν τέλος ωφελεί. 
“Ανάπτυξη” που ωφελεί εξ ίσου τους πάντες, υπό συνθήκες καπιταλισμού, δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί αυτός που ωφελείται, μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες, ωφελείται με ζημία εκείνου που, υπό τις ίδιες συνθήκες, δεν είναι δυνατόν να ωφεληθεί. Οι λόγοι είναι αντικειμενικοί και έχουν να κάνουν με την σχέση ισχύος μεταξύ των ατόμων και των κοινωνικών (οικονομικών) τάξεων, την κατοχή ή μη των μέσων παραγωγής, διακίνησης των προϊόντων και διανομής αυτών. 
Επομένως η “ανάπτυξη” που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεν (ισχυρών) δεν μπορεί εξίσου να εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των δέ (ανίσχυρων). 
“Ανάπτυξη” που δεν έχει κοινωνικές αναφορές και προσδιορισμούς, όπως προηγουμένως αναφέρθηκαν, είναι ένα μελωμένο χαπάκι που κατ΄ εξοχήν χρησιμοποιούν στους λόγους τους οι αστοί πολιτικοί, όπως ο κ. Σημίτης για να αποκρύψουν, να συγκαλύψουν και να διαστρέψουν τις έννοιες των λέξεων και την κοινωνική πραγματικότητα προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η σκληρά ταξική φύση των πολιτικών αποφάσεων της ολιγαρχίας και των πολιτικών εκπροσώπων της. 
Ο κ. Σημίτης στην οχτάχρονη διακυβέρνησή του  μιλούσε συνεχώς για “ανάπτυξη”, για ισχυρή Ελλάδα κ.ά. τέτοια. Παρ΄ όλες όμως αυτές τις κομπορρημοσύνες του, το φαινόμενο της κοινωνίας των 2/3 το πρώτον στην Ελλάδα επί της πρωθυπουργίας του εμφανίστηκε. 
Και όταν αυτός ο λάτρης της “ανάπτυξης” και μάλιστα της “αειφόρου”, όπως την έλεγε, έφτασε προ της κρίσεως του 2004, λιποτάκτησε αισχρά, τρέμοντας τη δίκαιη οργή αυτών που επί οκτώ χρόνια τους “ανέπτυσσε”. 
Οι αρχαίοι Αθηναίοι τιμωρήσανε με πρόστιμο τον τραγικό ποιητή τους Φρύνιχο, ο οποίος παρέστησε στο θέατρο την τραγωδία τού “Μιλήτου άλωσις” γιατί όπως είπανε “εμνήσατο αυτοίς οικεία κακά”. 
Τον γράφοντα οι σύγχρονοι Έλληνες, ελπίζω να με συγχωρήσουνε που τους θύμισα τον κ. Σημίτη.

0 σχόλια:

Πρωτοσέλιδα Εφημερίδων

Δημοφιλείς αναρτήσεις