Στο facebook

Αρχειοθήκη

Από το Blogger.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πνευματική ιδιοκτησία & Αντιγραφή υλικού
Το περιεχόμενο του blog μας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του kastorianiestia.gr
H αναδημοσίευση υλικού σε άλλη ιστοσελίδα επιτρέπεται μόνο με την προϋπόθεση αναφοράς της πηγής με ενεργό link προς το πρωτότυπο άρθρο.

Πρόσφατα

28 Μαρτίου 2011
Άστεγος και πένης είναι τα τελευταία έντεκα χρόνια, ο πολιτισμός στην Καστοριά, μετά από εκείνη την... ιστορική απόφαση, που έλαβε τον Ιανουάριο του 2000 ο τότε δήμαχος Δ. Παπουλίδης, να βάλει “λουκέτο” στο μοναδικό πνευματικό κέντρο της πόλης, με πρόσχημα την επισφάλεια στην στατικότητα του κτιρίου!

Έκτοτε βέβαια, μπορεί να εξοστρακίστηκαν από εκεί όλες οι δράσεις πολιτισμού που στέγαζε, αλλά το κτίριο παραμένει στερεωμένο στα πόδια του και παρά τους βανδαλισμούς που υπέστη κατά καιρούς, εξακολουθεί να ατενίζει την πανοραμική θέα της λίμνης, από την θέση που βρίσκεται και να... χλευάζει με το “παράστημά” του, την αμετροέπεια ορισμένων να το κατεδαφίσουν...

Το γεγονός αυτό επανέφερε στην μνήμη μας, ο δραστήριος σύλλογος της πόλης “Σπασμένο Ρόδι”, με μια εντυπωσιακή ενέργεια κατά την διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου, αναρτώντας ένα πανώ στην είσοδο του κτιρίου της περιφερειακής ενότητας Καστοριάς, που έγραφε: “Πόλεις χωρίς πνευματικό κέντρο, είναι νεκρές πόλεις”!
Ορισμένα από τα μέλη του συλλόγου, συμμετείχαν στην τελευταία θεατρική παράσταση, που έδωσε στην βραχύβια πορεία του, το νεοσύστατο Δημοτικό Θέατρο, στην αίθουσα του πνευματικού κέντρου “Έλλη”, μια μέρα πριν κλείσει οριστικά την αυλαία του!
Κι όμως το εγκατελειμμένο κτίριο στο τέρμα της Αγίου Αθανασίου, γνώρισε μέρες δόξας, αφού εκεί χτυπούσε η καρδιά της κοινωνικής και πνευματικής ζωής του τόπου, για περισσότερα από τριάντα χρόνια! Με ένα μικρό διάλλειμμα, όταν η αίθουσα του ισογείου, παραχωρήθηκε σε ιδιώτες και “από πνευματικό έγινε... οινοπνευματικό”, όπως έγραφαν με σαρκασμό, οι χρονογράφοι εκείνης της περιόδου!
Ήταν τότε που οι νέοι της εποχής, διψούσαν για τα πολιτιστικά δρώμενα στον χώρο του πνευματικού κέντρου, πιστεύοντας, όπως σημειώνει συνεργάτης της “Κ.Ε.” ότι “η τέχνη ανθρωπεύει τον άνθρωπο και τον αποτρέπει από την αποχαύνωση και τον αποπροσανατολισμό”!
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από εκείνη την περίοδο; Τις μουσικές βραδιές; Την παρουσία μουσικών συνόλων υψηλού επιπέδου και το πέρασμα από εκεί των κορυφαίων της Λυρικής Σκηνής, με σοπράνο την Κική Μορφωνιού, τον βαρύτονο Φραγκίσκο Βουτσίνο και τον σπουδαίο πιανίστα Άρη Γαρουφαλή;
Τις θεατρικές βραδιές, με το έργο του μεγάλου ιδεολόγου συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ “Ήταν όλοι τους παιδιά μου”, με πρωταγωνιστή τον Φοίβο Ταξιάρχη και άλλους αξιόλογους ηθοποιούς!
Να θυμηθούμε τις θεατρικές παραστάσεις, από αξιόλογα περιφερειακά θέατρα, όπως το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, με το έργο του Δημήτρη Κεχαϊδη “Δάφνες και πικροδάφνες”;
Τις κινηματογραφικές βραδιές, με σπουδαία έργα τους διεθνούς ρεπερτορίου, που συνοδεύονταν και με την παρουσία των πρωταγωνιστών τους! Όπως εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ, σε προβολή μιας ταινίας, που πρωταγωνιστούσε η διεθνούς φήμης Ειρήνη Παπά, την είδαμε να μπαίνει ξαφνικά στην αίθουσα, συνοδευόμενη από την σύντροφό της Τάκη Εμμανουήλ.
Άλλες φορές προβάλλονταν διαλεχτές ταινίες, με την παρουσία των σκηνοθετών τους, όπου μετά το τέλος της προβολής, ακολουθούσε συζήτηση και ανάλυση του περιεχομένου με τους θεατές.
Στην αίθουσα του πνευματικού κέντρου, γινόταν διάφορες συνάξεις και ομιλίες πνευματικών ανθρώπων, συλλόγων και φορέων, ενώ για ένα χρονικό διάστημα λειτούργησε και ως ανοιχτό πανεπιστήμιο.
Το τελευταίο διάστημα, πριν “ανακαλυφθεί” το στατικό πρόβλημα του κτιρίου, το πνευματικό κέντρο στέγαζε την δημοτική βιβλιοθήκη, το θεαταρικό τμήμα, το φωτογραφικό τμήμα και την κινηματογραφική λέσχη.
Μέχρι που οι πόρτες του σφάλισαν οριστικά, κλείνοντας πίσω τους μια περίοδο που θα μείναι για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μας...
Τελευταία απόπειρα να ανασκευαστεί το εγκατελειμμένο πνευματικό κέντρο έγινε στις 27 Αυγούστου 2008, από τον τότε υπουργό Μακεδονίας - Θράκης Μαργαρίτη Τζήμα, ο οποίος εξήγγειλε μάλιστα την ολοκλήρωση της μελέτης ενός πρότυπου πολιτιστικού κέντρου στην θέση του παλιού και την ένταξη της κατασκευής του στο ΕΣΠΑ, χωρίς όμως καμιά αξιόλογη συνέχεια...
Το περίεργο είναι ότι και η νέα δημοτική αρχή, διαβεβαιώνει για την ένταξη του έργου πάλι στο ΕΣΠΑ, που από κάποιους θεωρείται πανάκεια, δια πάσαν νόσον...
Μέχρι τότε, τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, θα βρίσκουν στέγη είτε στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου είτε στο αμφιθέατρο της ΕΔΗΚΑ, όπου ελλοχεύει ο κίνδυνος είτε να πολιτικοποιηθούν είτε να εμπορευματοποιηθούν, ανάλογα με το περιβάλλον που τα χαρακτηρίζει....
 
 
 
 
Μια φορά κι έναν καιρό στην όμορφη πόλη μας, που κάποιοι επιμένουν ακόμη να την αποκαλούν «αρχόντισσα», υπήρχε ένα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ.

Στο ίδιο παραμύθι, τον άρχοντα που ξαφνικά, απροειδοποίητα και αμετάκλητα, αποφάσισε μια μέρα το 2000μ.χ. να το κλείσει, καταργώντας όλα τα δημιουργικά τμήματα που λειτουργούσαν σε αυτό, θεατρικό, φωτογραφικό και μουσικό και μεταφέροντας την Δημοτική Βιβλιοθήκη σε ένα όροφο-διαμέρισμα, θα τον ονομάζαμε προφανώς «κακό βασιλιά».
Όμως, στο ίδιο παραμύθι, πως θα ονομάζαμε όλους τους μετέπειτα άρχοντες που δεν προσπάθησαν κάν να αλλάξουν, την κατάσταση αυτή?
Την απάντηση προφανώς την ξέρουν και οι ίδιοι καλά….
Αν όμως την βρήκατε, τότε βρείτε και αυτήν που είναι πιο δύσκολη: Στο ίδιο παραμύθι, πώς θα ονομάζαμε τους πολίτες αυτής της πόλης που σιωπηλά το δέχονται!!!!!
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ…. ΜΑΖΙ ΤΟ ΚΛΕΙΣΑΜΕ!
                                                                                                         ΣΥΛΛΟΓΟΣ “ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΡΟΔΙ”

0 σχόλια:

Πρωτοσέλιδα Εφημερίδων

Δημοφιλείς αναρτήσεις