Στο facebook

Αρχειοθήκη

Από το Blogger.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πνευματική ιδιοκτησία & Αντιγραφή υλικού
Το περιεχόμενο του blog μας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του kastorianiestia.gr
H αναδημοσίευση υλικού σε άλλη ιστοσελίδα επιτρέπεται μόνο με την προϋπόθεση αναφοράς της πηγής με ενεργό link προς το πρωτότυπο άρθρο.

Πρόσφατα

14 Απριλίου 2015
  Μαρτυρίες και μνήμες από προσωπικά βιώματα, ζωντάνεψαν το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, στο αμφιθέατρο της ΕΔΗΚΑ, με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του πρώτου Γυμνασίου Καστοριάς και 44 χρόνων από τη κατεδάφιση του ιστορικού κτηρίου που βρίσκονταν δίπλα στον βυζαντινό ναό της Παναγίας της Κουμπελίδικης

  Στην εκδήλωση, που διοργάνωσε ο σύλλογος των καθηγητών του 1ου Γενικού Λυκείου Καστοριάς, στο οποίο μεταφέρθηκε όλο το αρχειακό υλικό του Γυμνασίου, ήταν προσκαλεσμένοι ως βασικοί ομιλητές, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι Γεώργιος Πατρώνος, Ευστάθιος Πελαγίδης και Πάνος Τσαλάκης, από τους οποίους οι δύο πρώτοι υπήρξαν μαθητές και καθηγητές του ιστορικού Γυμνασίου της πόλης. 
  Εμπνευστής της ιδέας για την διοργάνωση της εκδήλωσης ήταν η φιλόλογος καθηγήτρια του 1ου Λυκείου Ευθυμία Δόλλα, η οποία στην ομιλία της αναφέρθηκε στην προεργασία που έγινε για την αποδελτίωση του αρχειακού υλικού από τους καθηγητές του σχολείου. 
Ενώ χαιρετισμό απηύθυναν η διευθύτρια της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Στέλλα Τέγου, η διευθύντρια του Λυκείου Θάλεια Μέλη και ο υποδιευθυντής Κων/νος Μεκιάμης. 
Από την πλευρά τους οι τρεις πανεπιστημιακοί στις ομιλίες τους αναφέρθηκαν ως εξής:
Ο καθηγητής του ΑΠΘ κ. Πάνος Τσολάκης, αναφερόμενος στο πρώτο Γυμνάσιο της Καστοριάς τόνισε ότι: “Αυτό ήταν το πιο οργανωμένο σχολικό κτήριο της πόλης και του νομού, σε σχέση με τα προγενέστερα. 
Η ανέγερσή του αποφασίσθηκε το 1914 αφού συγκεντρώθηκαν τα απαραίτητα χρήματα, από τις εισφορές επιφανών καστοριανών εντός και εκτός της χώρας. 
Το κτήριο θεμελιώθηκε με επισημότητα παρουσία των αρχών και των κατοίκων την άνοιξη του 1914  και ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο της επομένης χρονιάς, οπότε και άρχισε να λειτουργεί ως πλήρες μεικτό εξατάξιο γυμνάσιο. 
Το 1971 κατεδαφίστηκε μετά την ανέγερση του διπλανού διδακτηρίου, ενώ θα έπρεπε να διατηρηθεί και να μετατραπεί σε βυζαντινό μουσείο της πόλης. 
Σήμερα αρκετές πόλεις της χώρας διαθέτουν μουσεία της εκπαίδευσης και η γειτονική Κορυτσά της Αλβανίας έχει συντηρήσει ένα καλαίσθητο νεοκλασσικό κτήριο, το οποίο μετέτρεψε σε ιστορικό μουσείο της εκπαίδευσης. 
Με την ευκαιρία λοιπόν της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ίδρυση του Γυμνασίου, θα αναφερθούμε στο χρονικό της ανέγερσης και στην αρχιτεκτονική του κτηρίου. 
  Ο χώρος που κτίσθηκε το  πρώτο Γυμνάσιο ήταν πρώην νεκροταφείο της γειτονικής εκκλησίας της Παναγίας Κουμπελίδικης, όπως συνηθίζονταν τότε. 
Η λειτουργία του Γυμνασίου ταυτίζεται με την ανοδική πορεία της Καστοριάς, αρκεί μόνο να συλλογιστούμε ότι όλα τα γυμνάσια της Καστοριάς αποτελούν προέκταση του ιστορικού γυμνασίου της πόλης”. 
Ο ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας κ. Ευστάθιος Πελαγίδης για το ίδιο θέμα ανέφερε ότι: “Μας διακατέχει μεγάλη συγκίνηση, διότι βρισκόμαστε στην γενέτειρα, η οποία μας καλεί να ζήσουμε σήμερα ένα μεγαλείο. Το μεγαλείο του ιστορικού Γυμνασίου Καστοριάς, που μπορεί να είχε ένα άτυχο τέλος αλλά το πνεύμα του πιστεύω ότι επιβιώνει και μεγαλουργεί δια του 1ου Λυκείου Καστοριάς. 
  Το θέμα μου είναι το “θερμοκήπειο” πολιτισμού και πνευματικής και πολιτιστικής δημιουργίας, που ήταν το γυμνάσιο αυτό. Και αυτό αποδεικνύεται με σωρεία παραδειγμάτων. 
Θα θυμάμαι πάντα τις μεγάλες γιορτές και εκδηλώσειε του σχολείου αλλά υπάρχουν και οι “πονεμένες” μνήμες από την στιγμή της κατεδάφισης του κτηρίου, όταν πήγαμε το πρωί ως καθηγητές στο σχολείο και βρήκαμε ένα έρημο τόπο, χωρίς καμιά προειδοποίηση”!
  Στην ομιλία του ο ομώνυμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο Αθηνών Γεώργιος Πατρώνος αναφέρθηκε στις εμπειρίες του ως μαθητής αλλά και ως  καθηγητής του συγκεκριμένου σχολείου. 
Ο κ. Πατρώνος υποστήριξε ότι προσεγγίζει το θέμα με ιδιαίτερη ευαισθησία διότι όπως είπε: “Εγώ έζησα πολύ έντονα τα γεγονότα αυτά. Διότι ήμουν στην αντίπερα όχθη. Με μία εθνικοθρησκευτική αγωγή που μας θεωρούσαν τα παιδιά του παραπετάγματος, του μαζώματος ενώ τα παιδιά της πόλεως ήταν τα αγαπημένα και φροντισμένα παιδιά με οικογένειες, με στέγη και εμείς τα παιδιά των χωριών που ζούσαμε σε ανήλιες οικοδομές με υπόγεια, με πολλές δυσκολίες και πολλές φορές και ταπεινώσεις. Παρ΄ όλα αυτά, υπήρχαν και καλές στιγμές” .

0 σχόλια:

Πρωτοσέλιδα Εφημερίδων

Δημοφιλείς αναρτήσεις