Άρθρο του Δημήτρη Ιατρίδη
Ιστορικά, αυτές τις μέρες, γιορτάζουμε την επέτειο των εκατό χρόνων της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό. Και λίγο πριν, την επέτειο του “ΟΧΙ” στον ιταλικό επεκτατισμό. Αν κρίνουμε όμως με βάση τη σημερινή πραγματικότητα, θα διαπιστώσουμε οτι αμφισβητείται στην πράξη, το περιεχόμενο των δύο επετείων.
Και τούτο διότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με σιγουριά ότι είναι ελεύθερος και ούτε να αρνηθεί με σθένος στην Μέρκελ, την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας!
Η διαφορά είναι ότι τότε η θυσία του ελληνικού λαού ήταν καθήκον προς την πατρίδα, ενώ τώρα είναι υποχρέωση, προς τους δανειστές της!
Κατά τα άλλα δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα από τότε, στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας, που προσαρμόζει το σύνταγμά της στις απαιτήσεις της τρόϊκας!
Ακόμα και στις εσωτερικές λειτουργίες του κράτους, διατηρήθηκαν οι οθωμανικές ονομασίες, για να καταδείξουν ότι υπάρχει ιστορική συνέχεια στην κυριαρχία του ξένου παράγοντα.
Όπως και τότε, έτσι και τώρα, ο κεφαλικός φόρος ονομάζεται “χαράτσι”. Ενώ οι πελατειακές σχέσεις της εξουσίας με τον πολίτη λέγονται “ρουσφέτι”!
Η μονη διαφοροποίηση έγινε στις υπόγειες συναλλαγές του πολίτη με τους κρατικούς λειτουργούς, που από “μπαξίσι” ονομάσθηκε “φακελάκι”, όχι μόνο για λόγους πρακτικούς αλλά και για λόγους αισθητικής...
Ένα από τα πιο ανατριχιαστικά κεφάλαια της νεότερης ιστορίας μας, είναι αναμφισβήτητα η γερμανική κατοχή της Ελλάδας πριν από εξήντα περίπου χρόνια. Η οποία, για πολλούς ιστορικούς, δεν έληξε ποτέ και συνεχίζεται ακόμα!
Διότι η Ελλάδα ουδέποτε ανέκτησε την κυριαρχία της, για να διεκδικήσει την επιστροφή του κατοχικού “δανείου” και τις πολεμικές αποζημιώσεις, όπως έκαναν οι άλλες χώρες της Ευρώπης.
Αντίθετα δέχθηκε να συμψηφισθούν οι γερμανικές καταστροφές, με τον εξανδραποδισμό των παιδιών της, ως μετανάστες στην Γερμανία, που είχε ανάγκη το φτηνό εργατικό δυναμικό, για να αναστηλώσει την οικονομία της!
Δυστυχώς όμως η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα. Καμία φορά εξελίσσεται σε δράμα... Ειδικά όταν προέρχεται από ορισμένους αμετανόητους της “αρείας φυλής”, που εξακολουθούν να επαναπαύονται στις δόξες του τέταρτου ράϊχ!
Πρόσφατα ο Δήμος Καστοριάς, στα πλαίσια της “ελληνογερμανικής φιλίας”, έβγαλε μια ανακοίνωση, με την οποία καλεί τους ενδιαφερόμενους να εργασθούν στην Γερμανία, να υποβάλλουν τις σχετικές αιτήσεις κλπ - κλπ, στην αρμόδια υπηρεσία, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, για τις συνθήκες που θα συναντήσουν εκεί!
Κάποιος ευφάνταστος σεναριογράφος, θα μπορούσε να “επικαιροποιήσει” τη θρυλική ταινία του Αλέκου Σακελάριου “Οι Γερμανοί ξανάρχονται”. ΄΄Ομως η πραγματικότητα είναι πολυ πιο τραγική και δεν προσφέρεται για τέτοια.
Διότι η δεύτερη γερμανική κατοχή είναι πλέον γεγονός και οι εθνικές αντιστάσεις των νεοελλήνων έχουν προ πολλού εξασθενήσει...
Το μόνο που απομένει είναι να γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους από συνήθεια, και να αναπολούμε στα “περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις”...
ΜΕ “ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ” ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ! Την επιχειρηματική διείσδυση στην Ελλάδα, από την αφύλακτη “κερκόπορτα” της τοπικής αυτοδιο...
Σε δύσβατες βουνοπλαγιές και σε απάτητα φαράγγια, μεταφέρουν οι τοπικές αυτοδιοικήσεις τις παράνομες χωματερές τους, από τον φόβο της Ε.Ε., ...
«Βόμβα» 10 δισ. ευρώ από ληξιπρόθεσμες οφειλές, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό προίκα από την εποχή της «ευημερίας», απειλεί τα θεμέλια το...
Επισημοποιήθηκε με τον πιο κραυγαλέο τρόπο, το ενδιαφέρον της Γερμανίας για επενδύσεις στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Δυτική Μακεοδονία,...
Ξεχειλίζει από πικρία, για την αντιμετώπιση που είχε από την επίσημη Νέα Δημοκρατία, ο μέχρι πρότινος υποψήφιος Δήμαρχος Καστοριάς Πασχάλης ...
“Δεν μπορούμε να φανταστούμε την ζωή μας, μέσα σ΄ ένα απέραντο ελικοφόρο...”, ήταν η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση των κατοίκων της κοινότητας Κ...
Ένα διαρκές οικολογικό “έγκλημα” συντελείται τα τελευταία αρκετά χρόνια στον ποταμό Αλιάκμονα, με “δράστη” τον Δήμο του Άργους Ορ...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου