Στο facebook

Αρχειοθήκη

Από το Blogger.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πνευματική ιδιοκτησία & Αντιγραφή υλικού
Το περιεχόμενο του blog μας αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του kastorianiestia.gr
H αναδημοσίευση υλικού σε άλλη ιστοσελίδα επιτρέπεται μόνο με την προϋπόθεση αναφοράς της πηγής με ενεργό link προς το πρωτότυπο άρθρο.

Πρόσφατα

23 Ιουλίου 2012

 Άρθρο του Δικηγόρου Παντελή Κωνσταντινίδη

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος έλεγε ότι ανήκομεν εις την Δύσιν. Και το έλεγε τόσο συχνά ώστε ο Ανδρέας Παπαδνρέου τον κατηγορούσε εμμέσως για μειωμένη εθνική συνείδηση και λανθάνοντα φραγκολεβαντινισμό. Ο μακαρίτης εκείνος τότε αναγκάστηκε στη Βουλή, να εξηγήσει ότι το “ανήκομεν εις την Δύσιν” σήμαινε ότι γενικώς η Ελλάδα, ως πολιτιστική οντότης, με τα συναφή οικονομικά και λοιπά συμφέροντά της, αλλά και πολιτικά ταιριάζει περισσότερο στο πλαίσιο της Ευρώπης και όχι ας πούμε, στο πλαίσιο της Ανατολής ή της Αφρικής. 

  Ευτυχώς ή δυστυχώς (αλλά μάλλον ευτυχώς) ο αείμνηστγος είχε δίκαιο.
Αφού λοιπόν “ανήκομεν εις την Δύσιν”, ανήκομεν, με την προηγηθείσα έννοια και στην Ευρώπη και στην Αμερική, αφού και η δεύτερη είναι Δύση και μάλιστα για τον εξής περίπου λόγο:
Η Αμερική (ΗΠΑ) αποικίστηκε, ως γνωστόν, κατ΄ αρχάς από Άγγλους, Γάλλους, Ολλανδούς, Ιταλούς κλπ Ευρωπαίους. Έχει πολιτισμό (στρουκτούρα και κουλτούρα) που βασίζονται στον πολιτισμό, ουσιαστικά, της δυτικής Ευρώπης που με την σειρά του στηρίζεται στον αρχαίο ελληνικό και επομένως  μέσα από ένα ιστορικό τροποντινά ζιγκ - ζαγκ, ο σημερινός βορειο- αμερικανικός πολιτισμός έχει κατά βάσιν αρχαιοελληνικές  ρίζες.
  Επ΄ αυτού υποθέτω ότι συμφωνούν όλοι ή έστω οι περισσότεροι. 
Περαιτέρω. Η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος, αφού το ίδρυσαν Άγγλοι, Γάλλοι και Ρώσοι το 1830-1832. 
  Επί 180 χρόνια έκτοτε η “αιώνια” και “περήφανη” Ελλάδα δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να έχει ή να ψάχνει προστάτες (όρα: προστάτιδες δυνάμεις) είτε για να μη την καταπιεί - τα πρώτα χρόνια - πάλι η Οθωμανική Αυτοκρατορία (“άτυχος” πόλεμος του 1897), είτε για να επιβιώσει οικονομικά, μέσω δανείων. 
Μέχρι το 1947 είχε προστάτες, κατά σειράν, τους Άγγλους, τους Γάλλους και ενίοτε τον Τσάρο, κατόπιν τους Άγγλους (δεκεμβριανά, Σκόμπι κλπ). 
Όταν οι πτωχεύσαντες Βρεττανοί δεν μπορούσαν πλέον να “προστατεύουν” την Ελλάδα, μας παρέδωσαν κανονικά με βάση το αγγλοσαξωνικό κληρονομικό δίκαιο στους φίλους και συμμάχους Αμερικάνους και έκτοτε (1947) χρονολογείται η ελληνοαμερικάνικη φιλία και συμμαχία. 
  Είχαμε λοιπόν, ουσιαστικά, νέα προστασία. Δεν έχει καμιά σημασία αν οι επίσης φίλοι και σύμμαχοι Τούρκοι την προστασία στη γλώσσας τους την λένε “νταβατζιλίκι”. 
Οι φίλοι μας Αμερικάνοι και τώρα που είμαστε ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, καθόλου δεν σκοτίζονται γι΄αυτό κι ούτε ενοχλούνται και εξακολουθούν με ολοκάθαρη συνείδηση να μας θεωρούν το σημαντικότερο προτεκτοράτο τους στην Ευρώπη και την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση ως τον ευπειθέστερο υπάλληλο του κάθε φορά εδώ προτέκτορά τους, δηλ. του αμερικανού πρέσβη. 
Αποδείξαμε με την μικρή αυτή ιστορική, ούτως ειπείν, αναδρομή ότι η Ελλάδα “ποτέ δεν πεθαίνει” διότι, δόξα τω Θεώ της, είχε και έχει ισχυρούς αλλά και αγαθούς προστάτες. 
  Το 1980 ενταχθήκαμε, ισοτίμως είπαν, στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Προηγουμένως και για είκοσι περίπου χρόνια είμασταν “συνδεδεμένο” μέλος. 
Πάλι για προστασία μας μιλούσαν εδώ κάτω οι ταγοί μας. Πρώτα οικονομική, για να μην μπατάρει το σκάφος της Ελλάδας και έπειτα πολιτικοστρατιωτική, για να μην μας πάρουν αμπάριζα οι εξ ανατολών προαιώνιοι. 
Στο σημείο αυτό καθένας θα αναρωτιόταν: Μα γιατί οι Έλληνες θέλουμε προστάτη (ευρωπαίους) πάνω σε προστάτη (αμερικάνους); Δεν ξέρω, υποπτεύομαι όμως ότι δυό προστάτες αντί για έναν προστατεύουν καλύτερα και μάλλον έτσι εξηγείται η διπλή προστασία. 
Για να πούμε την αλήθεια, αν οι Έλληνες θέλουν να είναι εντάξει, θα πρέπει να αρκεστούν στον ένα προστάτη (αμερικανούς) που στο κάτω της γραφής μας “κράτησαν” στον “ελεύθερο κόσμο” και να μη αναζητούν και δεύτερο, γιατί έτσι είναι σα να λένε στους φίλους μας υπερατλαντικούς ότι η δική τους μόνο προστασία δεν είναι και τόσο... προστατευτική και γι΄ αυτό χρειάζονται και μια συμπληρωματική. Αυτό φαντάζομαι ότι οι φίλοι μας δεν θα το παίρνανε και πολύ καλά, μπορεί να μας παρεξηγήσουν. 
Τέλος πάντων. Εκ των πραγμάτων έχει αποδειχτεί ότι απ΄ όλους τους προστάτες μας, παλιούς και σύχρονους, ισχυρότεροι είναι οι Αμερικανοί. 
Λένε ότι η Ευρώπη πρέπει να γίνει και πολιτική οντότητα, διότι προσώρας είναι μόνο οικονομική κι αυτή όχι ολοκληρωμένη. Τότε όλα τα σημερινά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) θα γίνουν πολιτείες της. Πολιτεία της ΕΕ θα γίνει επομένως και η διπλήν προστασίαν απολαμβάνουσα Ελλάδα μας. 
Και μπαίνει το ερώτημα: αφού η Ελλάδα ούτως ή άλλως, γινόμενη πολιτεία της ΕΕ, θα πάψει εφεξής να είναι και να υπάρχει ως ανεξάρτητο κράτος, διότι μέρος της κυριαρχίας της θα παραχωρηθεί στην Ένωση, αφού, λέω,  θα γίνει αυτό, τότε γιατί, αναρωτιέμαι, αντί να γίνουμε Πολιτεία της ΕΕ να μην γίνουμε Πολιτεία της Αμερικής; (Γιου Εσ Έι, εννοώ). 
Και εδώ Πολιτεία, άρα μειωμένη εθνική κυριαρχία, κι εκεί Πολιτεία και πάλι μειωμένη εθνική κυριαρχία. 
Όταν χρειάζεσαι προστάτες λογικό είναι να επιλέγεις τον ισχυρότερο και ποιός είναι τέτοιος δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε. Είναι ζήτημα απλής παρατήρησης (:οι αμερικάνοι) 
  Πριν αγανακτήσετε εθνικώς ή πριν αναρωτηθείτε εάν σοβαρολογώ, σκεφτείτε ότι:
1) Οι ΗΠΑ είναι σήμερα και θα είναι για τουλάχιστον άλλα πενήντα χρόνια η αδιαμφισβήτητη κυρίαρχος του πλανήτη (η περίφημη πλανητάρχισα). Εν πάση  περιπτώσει και σε  απροσδιόριστο χρόνο στο μέλλον θα είναι και πάλι, πιθανότατα, ακόμη ισχυρές. 
Αφού θέλουμε να γίνουμε Πολιτεία, δηλ. μέρος ενός ευρύτερου συνόλου, μας συμφέρει ασυζητί να γίνουμε Πολιτεία - μέρος μιας ισχυρότατης Ομοσπονδίας (ΗΠΑ), παρά μιας αδύναμης τέτοιας και για τον παρόν  μόνον (ανολοκλήρωτα ) οικονομικώς (ΕΕ)
2) Η ΕΕ, ως γνωστόν, δεν προστατεύει (πάλι η προστασία!) τα σύνορά μας (όρα: Ίμια, γκρίζες ζώνες, παραβάσεις και παραβιάσεις του FIR Αθηνών και του εθνικού εναέριου χώρου μας, που λένε ότι είναι και ευρωπαϊκός). Αν αντιθέτως είμαστε Πολιτεία των ΗΠΑ, αυτομάτως διασφαλίζουμε όλα αυτά τα εθνικά δικαιώματα, αφού θα μας καλύπτει η συμπολιτεία, έδαφος της οποίας θα αποτελούμε. 
(Φίλοι Μεμέτηδες, σας την “φέραμε”!)
3) Στην ΕΕ ανθεί η ανεργία, επομένως, άνεργοι Συνέλληνες, πολύ δύσκολα στο προσεχές μέλλον θα βρείτε εργασία. Η αμερικάνικη οικονομία είναι ακόμη ισχυρή, παρά τις πρόσκαιρες δυσκολίες της, και μπορεί να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας ή να διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τις παλιές. Προτιμούμε να είμαστε άνεργοι Ευρωπαίοι ή εργαζόμενοι Ελληνοαμερικάνοι;
4) Οι Ευρωπαίοι - δικαίως; - μας θεωρούν βάρος και λίγο (;) κατώτερους, λόγω βαλκανικότητάς μας. Οι αμερικάνοι, ως πολυτισμική κοινωνία πιθανότατα θα μας αποδεχτούν περισσότερο και καλύτερα  από τους Ευρωπαίους. 
Εν τέλει είναι προς το συμφέρον τους γιατί και γεωπολιτικοστρατιωτικό χώρο τους προσφέρουμε σπουδαίας στρατηγικής σημασίας (Αιγαίο, δρόμος διέλευσης πετερελαίου και γενικώς ενέργειας) και βάσεις θα έχουν εδώ άνευ ενοικίου (από κείνες που έδιωξε ο Αντρέας). 
Έπειτα τους προσφέρουμε την Ολυμπία, για νάχουν να τελούν  τους Ολυμπιακούς Αγώνες και να μην αναγκάζονται να τους κάνουν στην Ατλάντα και αποτυγχάνουν οικονομικώς. 
Τέλος τους δίνουμε και τον Παρθενώνα μας, ώστε να μπορούν άνετα και άφοβα να τον “κοτσάρουν” στα μπουκάλια της Κοκα Κόλας τους. 
5) Η Ελλάδα μας είτε είναι είτε όχι στην ΕΕ, θα ΕΙΝΑΙ αμερικάνικη αποικία (αντίρρηση;) και κάθε λογικός άνθρωπος προτιμάει  να είναι η χώρα και πατρίδα του πολιτεία της Υπερδύναμης παρά αποικία της. (Ούτε εδώ, φαντάζομαι, υπάρχει αντίρρηση).
6) Ως μέλος της ΕΕ είμαστε 11 εκατομμύρια Έλληνες συν λίγοι ομογενείς που διαμένουν στις χώρες της. Ως μέλος των ΗΠΑ θα είμαστε 16 τουλάχιστον εκατομμύρια, αφού σχεδόν 5 εκατομμύρια Έλληνες (ομογενείς) ζουν ήδη σ΄ αυτές. 
Προσθέστε ακόμη και το γεγονός ότι μπορούμε να εκλέξουμε και “δικό” μας Πρόεδρο, γιατί όπως θυμάστε, πριν από μερικά χρόνια, ο μίστερ Δουκάκης - και χωρίς εμάς - ολίγον έλειψε να τα καταφέρει. 
Λοιπόν δεν πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρότερα;
Πάει καλά. Τι προτείνετε, κύριε; θα με ρωτήσετε... 
Ειλικρινά, χωρίς φόβο αλλά με πάθος, ως ελεύθερος πολίτης και σκεφτόμενος μόνο το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας μας, αφού θα γίνουμε που θα γίνουμε Πολιτεία, δηλ. κράτος - μέλος περιορισμένης κυριαρχίας, προτείνω, κατόπιν δημοψηφίσματος του ελληνικού λαού, δικαίωμα που έχουμε, νομίζω, από το κοινοτικό δίκαιο, να φύγουμε από την ΕΕ και να ζητήσουμε να ενταχθούμε στην αμερικάνικη Συμπολιτεία ως 51η πολιτεία της. 
Έτσι εκτός των άλλων γεφυρώνουμε και τον Ατλαντικό που μας χωρίζει. 
Ελπίζω να μη με κατηγορήσει κανείς ως αντεθνικώς σκεπτόμενο διότι της μεν Ελλάδος μόνο το συμφέρον της σκέφτομαι, η δε ΕΕ δεν είναι Έθνος. 
Αν οι πολιτικοί μας είναι πατριώτες αλλά και ρεαλιστές πρέπει να βοηθήσουν  τον λαό να πάρει τη σωστή απόφαση κι αυτή δεν είναι άλλη από την ένταξή μας στις ΗΠΑ. 
Το ότι είμαστε στην Ευρώπη δεν είναι λόγος να μη γίνουμε Αμερική, γιατί αν ήταν έτσι και η Ελλάδα δεν έπρεπε  τόσα χρόνια να είναι προτεκτοράτο των ΗΠΑ ενώ βρίσκεται στην Ευρώπη. Εξ άλλου πώς γίνεται η ευρωπαϊκή Ελλάδα να μπορεί να είναι αμερικάνικη αποικία όχι όμως και αμερικάνικη πολιτεία;
Η απόσταση από την κυρίως Αμερική δεν πρέπει να μας πειράζει περισσότερο απ΄  ό,τι τους πολίτες της Αλάσκας ή της Χαβάης που κι αυτοί είναι αμερικανοί.
Κι αν κάποιον τον πειράζει να λέγεται Ευρω - Αμερικανός, ας σκεφτεί ότι υπάρχουν και Αφρο- Αμερικανοί. Εξ άλλου η Ελλάδα πάντα Ζουαζιλάνδη ήτανε. 
Κι ας με συγχωρήσουν οι συμπαθείς Ζουαζιλάνδιοι. 
Διατί άλλωστε να υποκρινώμεθα; όπως θα έλεγε ο γνωστός μαθουσάλιος πολιτικός: 
Και τώρα που έρριξα την ιδέα, αθάνατοι Πανέλληνες, παρακαλώ μη τρέξετε στην Αμερικάνικη Πρεσβεία να διαδηλώσετε τα φιλοαμερικάνικα συναισθήματά σας και να υποβάλλετε τα σέβη σας. 
Αφήστε να τελειώσουν οι επικείμενες εκλογές τους και κατόπιν κάνουμε το δημοψήφισμα και την αίτηση ένταξης. Με τη σειρά όλα!

0 σχόλια:

Πρωτοσέλιδα Εφημερίδων

Δημοφιλείς αναρτήσεις